අපි බොහෝ දෙනෙක් ළමා කාලයේ කං කං බූරූ, සිං සිඤ්ඤෝරූ සෙල්ලම කරන්න ඇති. කෙනෙකුට අපි කීකරු නම් ඔහු විසින් දෙන විධානය දුවල දුවල ගිහින් ඉටු කරගෙන එන එක තමයි මේ සෙල්ලමේ හැටි. වයසට ගි‍ය මට පොඩි කාලේ කළ සෙල්ලම් මතක් වුනේ මටත් වඩා වියපත් රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයත් මේ දවස්වල  කං කං බූරු වගේ සෙල්ලමක් කරමින් ඉන්න නිසා.

රනිල් වරක් පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන පක්ෂවලට විධානයක් කළා 13 ගැන කතා කරන්න “සර්ව පාක්ෂික සමුළුවක්” තිබෙනව එන්න කියලා. ජවිපෙ හැර දකුණේ අනෙක් ඔක්කොම ආවා. ජනාධිපතිවරයා අවධාරණය කළා 13 කියන්නේ රටේ නීතියක්. එය ක්‍රියාත්මක කිරීමට ව්‍යවස්ථාදායකයත්, විධායකයත් බැඳී ඉන්නව කියලා. 13 ක්‍රියාත්මක කරන්න විරුද්ධ නම් පාර්ලිමේන්තුවේ යෝජනාවක් ගෙනල්ල ඒක ඉවත් කරන්න කියලා. පරස්පර අදහස් ගණනාවක් සභාවෙන් මතුවුනා. සභාතොමෝ සතුටින්ද, අසතුටින්ද විසිර ගියා.

ඊට පස්සෙ තව විධානයක් දුන්න පළාත් සභාවලට බලතල දීම ගැන තම තමන්ගේ පක්ෂ ඇතුළේ කතා කරල සිය ස්ථාවරය පැහැඳිළි කරන්න කියලා. පොහොට්ටු පක්ෂයේ මහ ලේකම් නීතිඥ සාගර කාරියවසම් කෙළ මෝලෙන් ඇනලම ඔන්න පැහැඳිළි කරල තියෙනව.

“..බලය බෙදීමේ යෝජනාවලිය යන කාරණය මේ අවස්ථාවේ අවශ්‍ය නැහැ. බලය බෙදීමේ කාරණය පසෙකින් තබා ප්‍රධාන ප්‍රශ්නය වන ආර්ථිකය නැංවීමේ කටයුත්තට සෘජුව මැදිහත්වී සෙසු දේවල් අමතක කරන ලෙස ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා. ජනාධිපතිවරයාගෙන් ජනතාව බලාපොරොත්තු වන්නේ ආර්ථිකය ගොඩනැගීමයි.  රට මේ වන විටත් බංකොලොත්භාවයෙන් මිදි නොමැති තත්වයක් යටතේ 13 වෙනි සංශෝධනය ක්‍රියාත්මක කිරීම එතරම් ප්‍රඥාගෝචර දෙයක් නොවේ..”

මේ ප්‍රකාශ‍යෙන් පස්සේ මට නම් හිතුනේ මහජන උපයෝගිතා කොමිසමේ හා ටෙලිකොම් එකේ සභාපතිවරුන්ට වෙච්ච සන්තෑසියම පොහොට්ටුවේ මහලේකම්ටත් වේවිද කියලා. මොකද ජනාධිපති ලෙස දිවුරුම් දීපු දවසේ ඉඳලම මන්ත‍රයක් වගේ උදේ හවා කියන්නේ “මම මෙතැන ඉන්නේ ව්‍යවස්ථාව ආරක්ෂා කරන්න, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාද‍ය ආරක්ෂා කරන්න, ආර්ථිකයෙන් රට ගොඩ ගන්න” කියලනේ.

එහෙනම් ඉතින් කං කං බූරු සිං සිඤ්ඤෝරු කිය කිය ඉන්නේ නැතිව ගෝල්ෆේස් අරගලකරුවන්ට, ආණ්ඩුවේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තියට විරුද්ධව පාර බහින අයට වගේ මේ වැඩේදිත් තමන්ගේ බලය පෙන්වන්න පුලුවන්නෙ. ඇයි ඉබ්බා කටුව ඇතුළට රිංගා ගත්තා වගෙ ඉන්න

ආර්ථික‍යෙන් රට ගොඩගන්නනම් සියලු ජනකොටස් පාලන‍යේ කොටස්කරුවන් කරගන්න ඕන. ඒක ඇත්ත. ඒ වෙනුවෙන් බලය විමධ්‍යගත කිරීමෙන් තමයි ඔවුන් පාලනයට සම්බන්ධ කරගන්න වෙන්නෙ. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය කියන එක අර්ථවත් වන්නේත් එතකොට තමයි. ඒ නිසා 13  සම්පූර්ණයෙන්ම ක්‍රියාත්මක කරන්න වෙනව.

එහෙම බැරිනම් “ස‍ර්ව පාක්ෂික සමුළුවේදී” කිව්වා වාගේ සාගරලාට දින දෙන්න ඕන පාර්ලිමේන්තු යෝජනාවකින් 13 අහෝසි කරන්න කියල. පොහොට්ටු මහලේකම් මේ කිසිවකට එකඟ නැතිනම් බලය බෙදීමට එකඟ අගමැතිවරයෙක් හා අමාත්‍ය මණ්ඩලයක් පත් කරගන්න ජනාධිපතිට පුලුවන්නේ.   

මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයා කිව්වේ 13 ට එහා ගිය බලයක් දෙන්න එයා එකඟයි කියලා. ගෝටා ජනාධිපති වුනේ නව ව්‍යවස්ථාක් ගේන්න පොරොන්දු වෙලා. ඉතින් ඒ ජනාධිපතිවරුන් ගේ අනුප්‍රාප්තිකයා ලෙස අඩුම තරමින් 13 වත් පූර්ණ ලෙස ක්‍රියාත්මක කිරීමට ජනාධිපති රනිල්ට අයිතිය තිබෙනව. මොකද රනිල් ජනාධිපති කළෙත් රාජපක්ෂලාට ලැබුනු චන්ද වලින්නෙ. අනෙක 13 කියන්නේ රටේ පිළිගත් නීතියක්.                                                                

කළු කපුටා සුදු වුනත් ප්‍රතිශතයෙන් අඩු ජනතාවට බලය දෙන්න ජවිපෙ. පෙරටුගාමීන්, චම්පිකලා වගේම ඇතැම් පොහොට්ටුවො, ශ්‍රිලනිපත් කැමතිවෙන එකක් නැහැ.

පෙඩරල් බලතල කෙසේ වෙතත් 13 වත් හරිහැටි ක්‍රියාත්මක කරගන්න බැරි වුනොත්  “ශ්‍රී ලංකාවේ සංහිඳියාව ඇති කිරීම ඊළඟ පරම්පරාවට භාර නොදී අවසන් කිරීම”  ජනාධිපතිගේ දවල් හීනයක් වෙනව. ජනාධිපති ලේකම් සමන් ඒකනායක උන්නැහේ සිවිල් සමාජ නායකයන්ට කිව්ව වසරක් පාසා ජිනීවා විත්ති කූඩුවට නැගීම ඉවර‍ වෙන්නෙත් නෑ.

13 ගැන එවැනි අභියෝගයක් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාට අභිමුඛවී තිබෙද්දී උතුරු නැගෙනහිර හමුදා කඳවුරු පවත්වා ගෙන යෑම පිළිබඳ ඉතාමත් තාර්කික අදහසක් ඉදිරිපත් වෙලා තිබෙනවා. මේ වනවිට යුද්ධය අවසන් කරලා වසර 14 ක් ගෙවුනා. නමුත් සිංහල බෞද්ධ හමුදා රෙජිමේන්තු  09 කින් 07 ක ප්‍රධාන මූලස්ථාන තවමත් වන්නියේ තිබෙන්නේ ඇයිද කියල ආණ්ඩුව හෝ සිංහල බෞද්ධ ජාතිවාදීන් හරිහමන් උත්ත‍රයක් මේවන තෙක් දීල නැහැ. ඒනිසා මේ සැකය සාධාරණ එකක් කියල පිළිගන්න වෙනව.

වින්දිතයන්ට කිසිදු යුක්තියක්, සාධාරණයක් ඉටුනොවී 83 කළු ජූලියට පහුගිය මාසයට අවුරුදු 40 ක් වුනා. ඒ සංහාරය සිහිපත් කරමින්  “ජාතියක හෘද සාක්ෂිය ලෙයින් හා යකඩින් අහෝසි කළ හැක්කක් ද” යි තේමා කොටගත් සාකච්ඡා සභාවක් පසුගිය ජූලි 30 වැනිදා කොළඹදී පැවැත්වුනා. කොළඹ  පැරණි නගර සභා ශාලාවේ දී පැවැත් වූ මෙකී සාකච්ඡා සභාවෙදී හරය වෙබ් පුවත් පතේ ප්‍රධාන සංස්කාරක රණත් කුමාරසිංහ සහෝදරයාත් අදහස් දැක්වීමක් කළා. ඒ අදහස් දැක්වීමේදී තමයි උතුරේ හමුදා කඳවුරු තවමත් පවත්වාගෙන යන්නේ ඇයිද යන්න දෙමළ ජනතාව මතුකරන තාර්කික ප්‍රශ්නය මේ විදියට එළිදරව් කළේ.

අද දෙමළ ජනතාවගේ හෘද සාක්කිය පදනම් වෙන්නේ කුමන භෞතික කාරණා උඩද?  2009 දක්වා ඉතා දරුණු ලෙස අවි ගැටුමක් හරහා මර්දනය කළ විවිධ කරුණු තුළ තමයි අද එය මතුවන්නේ. ඒ කොහොමද? සමූහ මිනීවළවල් හැටියට. හමුදාවට භාරදුන් අතුරුදහන් කළ දස දහස් ගණන් තරුණයන්ගේ ප්‍රශ්ණ හැටියට මතුවෙනව. අනෙක් පැත්තෙන් හමුදා, හාමුදුරුවන් හා ඉඩම් සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව එකතුවෙලා දෙමළ ජනතාවගේ භූමිය අල්ලා ගැනීම පැත්තෙන්.

එයාල කියන්නේ මේවා වන සතුන්ට නිදහස් කරළ තියෙන අභය භූමි. මේවා පැරණි නටබුන් තිබෙන ප්‍රදේශ. ඒනිසා ඒවාට කාටවත් යන්න දෙන්න බෑ. මොකද එහෙම යන්න දුන්නොත් මෙවායේ නිදන් හාරන්න ඒව මේව කරනව කියලා.

ඊළඟට හමුදා කෑම්ප්. ඒවා ඉවත් කළා කිව්වට එහෙම සම්පූර්ණයෙන් ඉවත් කරලා නැහැ. ඒවා ඉවත් කරනවා කියන්නෙ යුද්ධය පටන් ගන්න ඉස්සෙල්ල තිබිච්ච ස්ථානවලට හමුදාව යන්න ඕන. මොකද හමුදාව කියන්නේ එදිනෙදා සිවිල් කටයුතු කරන අය නෙවෙයිනෙ. ඒකට පොලිසිය ඉන්නව.

ඒ නිසා දෙමළ ජනතාව අද මතුකරන ප්‍රශ්නය තමයි හමුදා කඳවුරු සම්පූර්ණයෙන් ඉවත් නොකරන්නේ මේ කඳවුරු තුළ තව තවත් සමූහ මිනීවළවල් තිබෙන්නෙ පුලුවන්. හමුදාව ඉවත් වුනොත් ඒවා එළියට එනවා කියලා.”

දෙමළ ජනතාව මතුකරන මේ චෝදනාව ඉතා බරපතලයි. ආණ්ඩුව උතුරේ නිර්මාණය කර තිබෙන සමාජ පසුබිම තුළින් තමයි එම චෝදනාව උපත ලබන්නේ. ඒ නිසා මේ චෝදනාවට මොකක් හෝ උත්ත‍රයක් දීල මඟ හැරල යන්න පුළුවන් කමක් නැහැ. මෙහි සත්‍ය අසත්‍යතාවය කවුරුත් දැන ගන්න ඕන. ඒ පිළිබඳ හරිහැටි දන්නේ සේනාධිනායක ජනාධිපති, ආරක්ෂක ලේකම්, ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ ජනාධිපති උපදේශකයන් හා හමුදා ප්‍රධානීන්.

එනිසා ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගෙන් සහ ජාතික ආරක්‍ෂාව පිළිබඳ ජනාධිපති ජ්‍යේෂ්ඨ උපදේශක හා ජනාධිපති කාර්ය මණ්ඩල ප්‍රධානී සාගල රත්නායකගෙන්, ආරක්ෂක ලේකම්වරයාගෙන් විමසන්නේ උතුරේ හමුදා කඳවුරු ඉවත් නොකරන්නේ ඒ තුළ තිබෙන සමූහ මිනී වළවල් මතුවේවි යැයි තිබෙන බිය නිසාද? ඒ චෝදනා ඔබලා පිළිගන්නේද?  නොඑසේනම් යුද්ධයට පෙර තිබූ පරිදි හමුදාව බැ‍රැක්ක තුළට යවා දකුණේ මෙන් උතුරු නැගෙනහිරත් සිවිල් පාලනයක් ස්ථාපිත නොකරන්නේ ඇයි? එයට හේතුව කුමක්ද?

එවගේම පොදු ජන පෙ‍රමුණේ මහ ලේකම් සාගර කාරියවසම්ට කීකරු වෙමින් රටේ නීතියක් වූ 13 වෙනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ක්‍රියාත්මක කිරීම වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා අමතක කර දමන්නේද? සාගරගේ ව්‍යවස්ථාදායක‍ විධානයට සාගලගේ විධායකය යටත් වන්නේද?