රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාගේ  “සර්ව පාක්ෂික සමුළුව” (ඇත්තෙන්ම මෙය බහු පාක්ෂිකය) ජාතික ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් සෙවීමට වඩා ලබන ජනාධිපති මැතිවරණයේ පොහොට්ටුවේ වර්ගවාදී ජනාධිපති අපේක්ෂකයා ලෙස නියත විවරණ ලබා ගැනීමක් තමයි සිදුවුනේ.

ජනවාරි 26 දා ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයේ පැවති ඊනියා සර්ව පාක්ෂික හමුවේදී තමයි වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා එලෙස නියත විවරණ ලබා ගත්තේ. ඊනියා සමුළුවේදී හෙතෙම මෙහෙම කියනව. 

“..මේ රට බෙදීමට මම සූදානම් නෑ . අපි කවුරුත් ඊට සූදානම් නෑ. මෙතැන අසුන් ගෙන සිටින අප බහුතරයක් සිංහල අයයි. මේ එක්කෙනෙක් වත් සිංහල ජාතිය පාවා දෙන්නේ නෑ. සිංහල ජාතිය ලෝකයේ ඉන්නවානම් දමිළ, මුස්ලිම්, බර්ගර් ඇතුළු ලංකාවේ අනෙක් කණ්ඩායම් සමඟත් එකට ජිවත්විය යුතුයි..” යි කියල

ඒ අතර සිංහල ජාතිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ජනාධිපතිවරයා කියා සිටිනවා ජාතික ප්‍රශ්ණයට විසඳුමක් ලෙස 13 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මුළුමනින්ම ක්‍රියාත්මක කිරීමට තමන් සුදානම් බව. ඒ අනුව සියළු පළාත් සභාවන්ට ඉඩම් බලතල හා පොලිස් බලතල ලබාදෙනව කියල.

වසර 75 ක් ඉක්මවන දෙමළ ජනතාවගේ නිදහසේ අරගලයේ කොතැනකදීවත් ඔවුන් පළාත් සභා බලයක් ඉල්ලා නැහැ. පළාත් සභා ජේආර් ජයවර්ධන රජය විසින් දෙමළ ජනතාව මත බලහත්කාරයෙන් පටවන ලද්දක්. කෙනෙක් තර්ක කරන්න පුළුවන් ජාතික ප්‍රශ්නයට එවන් වූ විසඳුමක් හෝ ලබාදීමේ ශක්තිය තිබුනේ එජාප යට පමණයි නේද කියල. ඔව් ඒක සත්‍යයක්. නමුත් එය ප්‍රතිගාමී උවමනාවක් මත ගත් ප්‍රගතිශීලි  දේශපාලනික උපායක්. 

1980 මහ වැඩ වර්ජනයෙන් ප්‍රකාශ වුනු එජාප ආණ්ඩු විරෝධය ඉන්පසු පෙළ ගැසුනේ මැතිවරණය මගින් ජේආර් රජය පරාජය කිරීමට. 1986 වෙද්දී එකී විරෝධය කුඨප්‍රාප්තියට ඇවිත් තිබුණේ. 1987 දී බොරැල්ල කැම්බල් පිටියේ පැවැත්වුණු ආණ්ඩු විරෝධී රැලියට ඇති දැවැන්ත ජනතාවක් සහභාගී වුනා. කැම්බල් පිටියේ සිට බොරැල්ල හන්දිය දක්වා එකම හිස් ගොඩක්. ශ්‍රීලනිපයෙන් කැඩී වෙන්වී මහජන පක්ෂය ගොඬනැගූ විජය හා සිරිමාවෝ නැවත එකට හමුවූ ඓතිහාසික වේදිකාව. ඒවන විටත් තහනම් කර තිබු ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ (ජවිපෙ) වෙනුවෙන් හබරාදූව හිටපු මන්ත්‍රී ප්‍රින්ස් ගුණසේකර කතාකළා. නමුත් විරුද්ධ පක්ෂවල එක්සත්කම වැඳුම්ගේ සන්නියෙන්ම මරා දැමීමට ජේආර් සමත් වුනා.

ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට අත්සන් තබමින් ජේආර් දෙමළ ජාතික ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ලෙසින් පළාත් සභා දෙමළ ජනතාව මත පැටෙව්වා. කැම්බල් රැලිය දෙකට කැඩුනා. මාදුළුවාවේ සෝභිත, ඇල්ලේ ගුණවංශ ඇතුළු භික්ෂූන් පෙරටු කරගනිමින් ජවිපෙ, ශ්‍රීලනිප, දිනේශ් ගුණවර්ධන ඇතුළු පිරිස් “මව්බිම සුරැකීමේ පෙරමුණ”  නමින් දෙමළ ජනතාවට එවන් වූ බලයක් දීමට විරුද්ධව මහා කැරැල්ලක් ආරම්භ කළා. එහි සන්නද්ධ අංශය වුනේ ජවිපෙ නායකත්වයෙන් ගොඩනැගූ ඊනියා “දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය”. 

මහජන පක්ෂය,ලංකා සමසමාජ පක්ෂය, කොමියුනිස්ට් පක්ෂය “එක්සත් සමාජවාදී පෙරමුණ” බිහිකරමින් පළාත් සභා අයිතිය ආරක්ෂා කිරීම වෙනුවෙන් පෙළ ගැහුනා. නව සම සමාජ පක්ෂය  (නසසප)  තනිව පළාත් සභා අයිතිය ආරක්ෂා කිරීම වෙනුවෙන් සටන් කළා. කැම්බල් රැලිය දෙකට බෙදී මරා ගත්තා. “මව්බිම සුරැකීමේ පෙරමුණ” හා ඊනියා “දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය” රණසිංහ ප්‍රේමදාස අගමැතිවරයා සමඟ සම්මුති ගතවෙද්දී “එක්සත් සමාජවාදී පෙරමුණ” ජේආර් සමඟ සම්මුතිගත වුනා. නසසපයද බොහෝ කලකට පසුව එක්සත් සමාජවාදී පෙරමුණේ සාමාජිකයෙක් කර ගත්ත. 

කැම්බල් රැලිය බෙදා වෙන්කිරීමේ ශේෂ පත්‍රය පරික්ෂා කර බැලුවොත් සිදුවූවේ කුමක්දැයි යම්කිසි නිගමනයකට එළැඹීමට පුළුවන්.  ගම් නියම්ගමවල සිටි සාක්ෂරතාවය අඩු ජනතාවගේ ලියුම් කියුම් කරදුන්, සියලු ජාතින් හා ආගම් එක සමානයි, බලය බෙදා හදාගෙන ජීවත්වෙමු කියල පෙනී හිටපු හය, හත්දාහක් ඊනියා “දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය” විසින් මරා දාල. ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිගේ සිංහල බෞද්ධ ධනපති ආණ්ඩුවේ සිංහල, බෞද්ධ හමුදාව විසින්, සිංහල බෞද්ධ කැරලිකරුවන් 60, 70 දාහක් මරා  දාල. ඉන්දියන් හමුදාව විසින් උතුරේ දෙමළ කැරලිකරුවන් හා නිරායුධ ජනතාව මරා දමද්දී  දෙමළ කැරලිකරුවන් ඉන්දියන් හමුදා සෙබළු දහසකට ආසන්න ප්‍රමාණයක් මරල. ආණ්ඩු විරෝධය එසේ මිහිදන් කළ එජාපය 1994 වනතුරු රාජ්‍ය බලයේ හිමිකාරයන් වුනා. 

අද ජනාධිපති රනිල් මේ ඉත්තෝ අදින්නේත් ජේආර් මාමාගේ උපායේ දෙවැනි ඉණිමට. පළාත් පාලන මැතිවරණය පැවැත්වුවහොත් පොහොට්ටුවටත්, එජාප යටත් එය දේශපාලන සුනාමියක් වෙනව. ජවිපෙ ප්‍රමුඛ ජාතික ජන බලවේගය (ජාජබ) සහ සමඟි ජන බලවේගය (සජබ) තමයි මේ දේශපාලන සුනාමියෙන් මේ මොහොතේ වාසි අත්කර ගැනීමේ පෙරමුණේම සිටින්නේ. ජාජබ ජයග්‍රහණය කළොත් රටතුළ ගොඩනැගෙන්නේ චීන හිතවාදී බලයක්. එය ඇමෙරිකාව හා ඉන්දියාවට මාරාන්තිකයි. එනිසා ජාජබ බලයකට ඉන්දියාව කිසිසේත් ඉඩ තබන්නේ නැහැ. සජබ බලයක් රටතුළ ගොඩනැගීමට රනිල් හෝ රාජපක්ෂලා ඉඩ තබන්නේ නැහැ. එය පංති සහ කුල ප්‍රශ්නයක්. ජාජබ ටද රනිල්ලාගේ සහ රාජපක්ෂලාගේ එවැනිම වූ විරෝධයක් තිබෙනව.

උතුරු නැගෙනහිරට පොලිස්, ඉඩම් බලතල ලබා දෙනවා යැයි ප්‍රකාශ කිරීම ජාජබ හා සජබ බරපතල අර්බූධයකට ගමන් කරනව. එය ජවිපෙ හා ජාජබ අතර බෙදීමක් පවා නිර්මාණය විය හැකියි. එවගේම සජබ හා සමඟි ජන සංධානයේ පක්ෂ අතර අනිවාර්ය බෙදීමක් ඇති කරනව. කොහොම නමුත් පළාත් පාලන මැතිවරණය පැවැත්වුවහොත් එයින් පසුවද මේ පෙරමුණු දෙක කැඩී බිඳී යෑමේ සම්භාවිතාව වැඩියි. 

පසුගියදා ලංකාවට පැමිණි ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ දේශපාලන පිලිබඳ සහකාර ලේකම් වික්ටෝරියා නූලන්ඩ් මාර්තු මාසයේ පළාත් පාලන මැතිවරණය පවත්වන ලෙස ජනාධිපති රනිල්ට බල කරන්නේ මේ පිලිබඳ මනා අවබෝධයකින්.  මේවන විටත් ජාතිවාදී භික්ෂූන් හා ජාතිවාදී දේශපාලකයන් උතුරු නැගෙනහිරට පොලිස් හා ඉඩම් බලතල දීමට විරුද්ධව තැන තැන ප්‍රකාශ නිකුත් කරමින් ඉන්නේ. මේ සංගත නොවූ විරෝධයන් ජනාධිපති රනිල් විසින් ඉදිරි කාලයේදී එක පෙරමුණකට ගනිමින් බලවත් විරෝධයක් ගොඩ නගාවි . එසේ නොහැකිවුවහොත් ඓන්ද්‍රියව ගොඩනැගෙන 13 ව්‍යවස්ථා විරෝධී අරගලයට ජනාධිපති රනිල්ගේද නියෝජිතයන් හොර රහසේ  (ගෝල්ෆේස් අරගලයේ සිටිය ලෙස)  ඇතුළත් කරාවි. එයින් ඔහු බලාපොරොත්තුවන කාරණා කීපයක් තිබෙනව. 

එකක් තමයි රටතුළ ඇතිවන්නා වූ ආණ්ඩු විරෝධයේ ප්‍රමාණය පිළිබඳ (ගෝඨාට නොතිබූ)  තක්සේරුවක් ලබා ගැනීම. එනිසා එය අවශ්‍ය සීමාවේදී නතර කර ගැනීමට ඇති හැකියාව. (එසේ නොවුනහොත් මර්දනය කිරීමටද ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ පැකිළෙන්නේ නැත.) මෙසේ රටතුළ ගොඩනගන ජාතිවාදී බලවේගය ඉදිරියේ ජාජබ සහ සජබ ට සිය ස්ථාවරයක් ගැනීමට සිදුවෙනව. එවිට සංධානවල පිපිරීම ඇරඹෙනව. රනිල් – රාජපක්ෂ හවුලට ඡන්දය හරහා  (ප්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් නොව)  සිය ජාතිවාදී බලවේගය අහිමි කිරීමට ගිය ප්‍රධාන පසමිතුරු බල කඳවුරු දෙකක් මෙනිසා පුපුරා යනව. එය ලබන ජනාධිපතිවරණයේදී රනිල්ට වාසි සහගත පසුබිමක්.    

මේ පසුබිම දඩමීමා කරගනිමින් සුපුරුදු පරිදි විරෝධතා පෙන්වමින් ජනාධිපති රනිල්ට ඉන්දියාවට හා දෙමළ ජනතාවට කියන්න පුළුවන් මම පොලිස්, ඉඩම් බලතල ලබාදෙන්න සුදානම් වුනේ. නමුත් මේ විරෝධයන් හමුවේ මට එය හකුලා ගන්න වුනා. මාව ඉදිරි ජනාධිවරණයෙන් ජයග්‍රහණය කරවා පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර බලයක් මට ලබාදෙන්න. මම අනිවාර්යෙන්ම 13 මුළුමනින්ම ක්‍රියාත්මක කරන බව මෙතැනදි කියන්න කැමති යි කියල. රනිල් කවදා හෝ උතුරු නැගෙනහිර පළාත් සභාවන්ට අඩුම තරමේ පොලිස්, ඉඩම් බලතල ලබා දුනහොත් එදා සිට ඉර පායන්නේ නැගෙනහිරෙන් නොව බස්නාහිරෙන්ය. 

රනිල් ජනාධිපතිධූරයට පත්කරන්නේ රාජපක්ෂලාගේ එකඟතාවයෙන් ඇමෙරිකාව, ඉන්දියාව හා බටහිර ගෝලීය බලවතුන්. ඒ අනෙකක් නිසා නොව ගෝඨා නිසා අනතුරට පත් වූ ප්‍රභූ පාලන තන්ත්‍රය බේරා ගන්න. ගෝලීය බලවතුන් හිතුවාටත් වඩා හොඳින් ජනාධිපති රනිල් ඒ වැඩේ  කරගෙන යනව. 

එමනිසා මානව හිමිකම් කඩකළත්, මර්දන අණපනත් ක්‍රියාත්මක කළත්, අවසාන වශයෙන් ආණ්ඩු විරෝධීන් ඝාතනය කළත් ඔහුට රාජපක්ෂලට මෙන් බටහිරෙන් චෝදනා, තහංචි වැටෙන්නේ නැහැ. මොකද රනිල් කියන්නේ ඔර්ජිනල් බයිඩන්වාදියෙක්. බ්‍රසිලයේ හිටපු ජනාධිපති බොල්සෙනාරෝ අමසෝන් වනාන්තරය විනාස කිරීමේ, විරුද්ධ පාක්ෂිකයන් මරා දැමීමේ, අතුරුදහන් කරවීමේ චෝදනාවන්ට ලක්වූවෙක්. නමුත් මෙවර ජනාධිපතිවරනයෙන් පැරදුනාම ඇමරිකාවේ ආරක්ෂාව ලබමින් එහි ජීවත්වන්නේ. 

ගෝඨා 69 ලක්ෂයක් ථන්ද අරගෙන ජනාධිපතිවරයා ලෙස රුවන්වැලි සෑය ඉදිරිපිට දිවුරුම් දෙමින් කියා සිටියේ තමන් සිංහල ඡන්ද වලින් පමණක් ජයග්‍රහනය කළා කියල. එහෙව් ජනාධිපතිගේ අනුප්‍රාප්තිකයා, සිංහල , බෞද්ධ වර්ගවාදියෙක් වෙනවා හැර මධ්‍යම පංතික ලිබරලෙක් ලෙස රාජ්‍ය පාලනය කරාවි කියල කවුරු හරි විශ්වාස කළානම්, කරනවනම් ඒක තම තමන් ගේ ලිබරල් ෆැන්ටසිය. ලිබරල්වාදීන් ගේ ෆැන්ටසිය හා සමාජ යථාර්ථය ගමන්කරන්නේ හරියට රේල්පීලි දෙකක් වගේ. විෂයබද්ධය විසින් පුද්ගලයන් නිර්මාණය කරනවා විනා පුද්ගලයන් විසින් විෂය බද්ධය නිර්මාණය කරන්නේ නැහැ.

මේ අයුරින් පෙබරවාරි “නිදහස් දිනට” පෙර ජාතික ප්‍රශ්නයට වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා පොරොන්දු වූ පරිදි දේශපාලන විසඳුමක් ඉදිරිපත් කරල තිබෙනව. සිංහල බෞද්ධ මහ ජාතියේ අණසක යටතේ දෙමළ, මුස්ලිම්, බර්ගර් ජාතීන්ට දෙවෙනි පුරවැසියන් ලෙස ජීවත්වෙන්න පුළුවන් කියල. තමන් ඉන්නේ සිංහල ජාතිය සහ සිංහල රට ආරක්ෂා කරන්න කියල.

මේ පිළිබඳව දෙමළ ජාතික සංධානයේ මාධ්‍ය ප්‍රකාශක එම්. ඒ. සුමන්තිරන් මන්ත්‍රීවරයා නම් අදහස් දැක්වීමක් කර තිබුණා. මන්ත්‍රීවරයා කියා සිටින්නේ 2005 සිට රනිල් වික්‍රමසිංහ පිලිබඳ බලාපොරොත්තු සහගතව සිටියේ ජාතික ප්‍රශ්නයට ෆෙඬරල් විසඳුමක් ලබා ගැනීමේ අටියෙන් බවත් එවැනි සූදානමක් ඔහු පෙන්වූ බවත්. නමුත් ශ්‍රී ලංකාවේ බලය බෙදීමේ ක්‍රමය ෆෙඩරල් නොවන බව ප්‍රකාශ කිරීමෙන් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා ගේ සැබෑ මුහුණ පෙනෙන්නට පටන් අරගෙන තිබෙන්නේ යැයි සුමන්තිරන් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා මැසිවිලි නගනව. මැසිවිලි නගන සුමන්තිරන්ලාට එළුවා පසුපස යෑම නිෂ්ඵල ක්‍රියාවක් බව තේරුම් යද්දී දෙමළ ජනතාවගේ රුධිරයෙන් කිළාලි කළපුවත් රක්ත වර්ණ වී හමාරයි. ගිය නුවණ ඇතුන් ලවාවත් අද්දන්න බැරිලු.

නමුත් රනිල් වික්‍රමසිංහ විරුද්ධ පක්ෂයේ සිටියානම් ජාතික ප්‍රශ්නයට විසඳුම ෆෙඬරල් පාලනයක් බව අදත් පිළිගනීවි. ඒ තමයි ලංකාවේ සිංහල බෞද්ධ චපල, වංචාකාරී, රැවටිලිකාරී දේශපාලනය. 

[ ජාතික ජනබලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රිනී හරිනි අමරසුරිය “ද අයිලන්ඩ්” පුවත්පතට ප්‍රකාශයක්  සිදුකර කරමින් 13 ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මුළුමනින්ම ක්‍රියාවට නැංවිය යුතු බව පවසා ඇතැයි ලිපිය අවසන් කිරීමට පෙර වාර්තා විය. ඒ සඳහා ජාජබ සහයෝගය ලබා දෙන බවත් ඇය පවසා ඇත. හරිනි අමරසූරිය යනු අමරපුර හා රාමඤඤ යන නිකායන් දෙකේ උන්නතිය වෙනුවෙන් විශාල සේවාවක් කර ඇති ගාල්ලේ අමරසූරිය පරපුරේ තැනැත්තියකි. බලා සිටිය යුත්තේ ලාල්කාන්ත දෙසය]