ඓතිහාසික අවස්ථා හැමදා ම ඇත්තේ නැත. වරින් වර පැමිණේ. අරගලයත් එවැනි ඓතිහාසික අවස්ථාවකි. ඒ අවස්ථාව වන විට සමාජගත ව පැවති දේශපාලන අදහස් අනුව ජනතාව ක්‍රියා කළහ. නිදසුනක් වශයෙන් අරගලය ප්‍රධාන වශයෙන් සාමකාමී වූයේ එ නිසාය. පාලකයන්ගේ ප්‍රචණ්ඩත්වයට එරෙහි ව ප්‍රතිප්‍රචණ්ඩත්වයක් ඇති වුවත් එය ද ඒ මොහොතට පමණක් සීමා වූයේ එ නිසාය.

නැවතත් එවැනි ඓතිහාසික අවස්ථාවක් පැමිණි විට ඒ අවස්ථාවේ පවතින සමාජගත දේශපාලන අදහස් අනුව ජනතාව ක්‍රියා කරනු ඇත. එහෙත් අරගලයෙන් පසු සමාජගත දේශපාලන අදහස්වල වෙනසක් සිදු වී තිබෙනවා ද? එහෙමත් නැති නම් වෙනස් වෙමින් තිබෙනවා ද? එවැනි වෙනස් වීම් සිදු වී තිබෙනවා නම් ඒ මොනවා ද? මෙවැනි ප්‍රශ්න ඇසීම අතිශයින් වැදගත් වේ. ඒවායින්, ඊ ළඟ ඓතිහාසික අවස්ථාව පැමිණෙන තුරු කළ යුත්තේ මොනවා ද, නොකළ යුත්තේ මොනවා ද කියා දේශපාලන ක්‍රියාකාරීන්ට ඉඟි කරන බැවිනි.

සමාජගත දේශපාලන අදහස් හැඩ ගැසෙන්නේ ජනතාව දේශපාලන වශයෙන් ක්‍රියා කරන විට ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන් පාලකයන් ක්‍රියා කරන ආකාරය අනුවය. ඒ අනුව බැලූ විට අරගලයෙන් පසු තවමත් සමාජගත දේශපාලන අදහස්වල කැපී පෙනෙන වෙනසක් සිදු වී නැති බව මගේ අදහසයි.

එසේ වුව ද අරගලයේ අවසාන අදියරේ සිට පාලකයන් ගෙන යන දැඩි මර්ධනකාරී පිළිවෙත නිසා කලින් පැවති සමාජගත දේශපාලන අදහස්වල වෙනසක් සිදු වීම අනිවාර්ය වේ. එහෙත් ඒ වෙනස තවමත් මතු පිටට ඇවිත් නැත. දරුවෙක් පිළිසිඳ ගෙන එළියට එන්නට වුව ද කාලයක් අත්‍යවශ්‍ය නොවැ.

එ නිසා විරාමයක් නැතිව ම අරගලය පවත්වා ගෙන යාමට වෙර දැරීම හරි ද? නැතිනම් අරගලය ඉවරයි කියා දේශපාලනයෙන් පළා යාම හරි ද? එසේත් නැතිනම් අරගලයට එරෙහි වීම හරි ද? ඒ වෙනුවට දැන් කළ යුත්තේ ඊ ළඟ ඓතිහාසික අවස්ථාව පැමිණෙන විට වඩා ඉදිරිගාමී වෙනසක් සඳහා ක්‍රියා කිරීමට ජනතාවට මග පෙන්වන දේශපාලන අදහස් හඳුනා ගෙන ඒවා සමාජ ගත කිරීම නො වේ ද? ඊ ළඟ විභාගයට හොඳින් මුහුණ දීම සඳහා හෝම්වර්ක්(තියරි සහ ප්‍රැක්ටිකල්) කිරීම නො වෙයි ද?

ගෝල් ෆේස් අරගල භූමියෙන් පිළිබිඹු වූයේ ලාංකේය තරුණ පරපුර පතන ආනාගත සමාජය නො වේ ද? ඔලු පළා හෝ හිරේ විලංගුවේ දාලා හෝ එවන් සිහිනයක් මකා දාන්න පුළුවන් ද? ඊ ළඟට එන ඓතිහාසික අවස්ථාවක දී ඒ ‘සිහිනය සැබෑ වෙන්නට නම් උතුර, දකුණ, නැගෙනහිර, කඳුරට සහ එතෙර පුරවැසියන් අත්වැල් බැඳ ගෙන පාරට බහින්නට ඕනෑ’ය කියන දේශපාලන අදහස සමාජගත වීම ප්‍රමුඛ අවශ්‍යතාවයක් නො වේ ද?

ඊ ළඟ ඓතිහාසික අවස්ථාව ඉක්මනින් පැමිණෙයි ද, පරක්කු වී පැමිණෙයි ද කියා දන්නේ කවුරුන් ද? ඉතිං අපි කළ යුත්තේ කුමක් ද?