අන් සියලු ක්‍රියාකාරකම්වලට වඩා මෙය දේශපාලනය සම්බන්ධයෙන් වැදගත් ය. දේශපාලන සිදුවිම් තේරුම් ගැනිමටත් එය සමාජයේ වැඩි දෙනාගේ යහපතට වෙනස් කිරිමටත් සම්පුර්ණ ක්‍රියාදාමය තේරුම් ගැනීම තිරණාත්මක ය. සිද්ධි දාමයක් වුවත් ඒ හැම දේම එකසේ වැදගත් නොවේ. වරකට වැදගත් වන්නේ එක දෙයක් පමණි. එය තේරුම් ගන්නේ නම් දේශපාලනයේ තිරණාත්මක වෙනසක් කළ හැකිය. වැදගත් තීරණාත්මක දේ නියමාකාරයෙන් අවබෝධ කර ගෙන ඒ අනුව වඩාත් සුදුසු වැඩ පිළිවෙළ සකස් කර ගැනිමට අපොහොසත් වුවහොත් එවැනි අය ඉතිහාසයේ කුනු බක්කියට වැටීම වැළැක්විය නොහැකිය. ගෙවි ගිය ඉතිහාසය දෙස විවේචනාත්මකව සහ විශ්ලේෂණාත්මකව බලන්නේ නම් කුණු බක්කියට වැටුණු අවස්ථා අපමණ දැකිය හැකිය.

පසුගිය ජනාධිපතිවරණය සහ ඉන් පසුව පැවති පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය ලංකාවේ මෑත ඉතිහාසයේ තිරණාත්මක සිද්ධියක් බවට කිසිදු සැකයක් නැත. එය තීරණාත්මක වන්නේ මිට පෙර පැවති 2919 සහ 2020 ඡන්ද විමසීම්වලින් ප්‍රකාශිත ඡන්ද ප්‍රමාණයෙන් සියයට තුනක් ලබා ගත් ජාතික ජනබලවේගය මෙම මැතිවරණවලින් අනෙක් සියලුම අපේක්ෂකයන් සහ පක්ෂ පරදවා විශිෂ්ට ජයග්‍රහණයක් ලබා ගැනීම නිසා නොවේ. ජනාධිපතිවරණයේ දී අනුර කුමාර දිසානායක ලබා ගත් ඡන්ද ප්‍රමාණය සියයට 50 ඉක්මවා යෑමට නොහැකි වුවත් පසුව පැවති පාර්ලිමේන්තු ඡන්ද විමසීමේ දී 78 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව යටතේ කිසිම අවස්ථාවක ලබා ගැනීමට නොහැකි වූ පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලයක් ලබා ගත හැකි විය. 1978 දී ජේ ආර් ජයවර්ධන මෙම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව සකස් කෙළේ එය කිසි දා කිසිම පක්ෂයකට තුනෙන් දෙකක බලයක් ඔහු හඳුන්වා දුන් ඡන්ද විමසීමේ ක්‍රමය යටතේ ලබා ගැනිමට නොහැකි වනු ඇතැයි කපටි බලාපොරොත්තුවෙනි. ඒ අනුව ඔහු හඳුන්වා දුන් ආණ්ඩුක්‍රම වයවස්ථාවත් ඔහු නායකත්වය දුන් එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ බලයත් සදාකාලිකව පවතිනු ඇතැයි අදහස් කරන්නට ඇත. 

එහෙත් සියල්ල ඒ ආකාරයෙන්ම සිදුවූයේ නැත. කලක් ගත වුවද වසර දාහතකින් පසුව ඔහු ගේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයට බලය අතහැර දැමිමට සිදු වූ අතර ඉන් පසුව 1977 ලබා ගත් හයෙන් පහේ බලය නැවත ලබා ගැනිමට සිහින මැවීමටපවා බැරි තත්වයකට පත්ව ඇත. එය දේශපාලන අබ්බගාතයෙකුගේ තත්වයට පත්ව ඇත. එය නුදුරු අනාගයේ දී හෝ වෙනස් වනු ඇතැයි සිතිය නොහැකිය.

අපට වඩාත් වැදගත් වන්නේ 77න් ආරම්භ වූ ක්‍රියාදාමය රට බංකොළොත්මක් භාවය දන්වා වර්ධනයට/පිරිහීමට පත් වූ ආකාරයයි. 77න් පසුව හඳුන්වා දුන් (ඒකාධිපති) ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව ලිබරල් ධනවාදය වඩාත් ලිබරල් ලෙස සිංහසනාරූඪ වූ අතර එය සමාජ දේශපාලන ප්‍රවාහයේ පිළිබිබු වූයේ වසර තිහක ජාතිවාදි/බෙදුම්වාදි යුද්ධයකිනි. රටම මහත් ව්‍යසනයකට පත් කළ අවි ගැටුම වයික්කාල් වෙරළේ දී එල්ටිටීඊ නායකයන් මරා දැමීමෙන් අවසන් වුවද ජනතාව වින්දිතයන් බවට පත් කරන ආර්ථික දේශපාලන ක්‍රියාදාමය අවසන් වූයේ නැත.

78 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ජනතාව රටේ පරිපාලනයෙන් ඈත් කොට හුදු ප්‍රේක්ෂකයන් බවට පත් කිරීම දිගටම සිදු විය. කලින් කලට සාධාරණ සහ නිදහස් ඡන්ද විමසීම් පැවැත් වුවද බලරහිත කරන ලද ජනතාවට කිසිදු අස්වැසිල්ලක් ලැබුනේ නැත. ජනවරමක් ලබා ගත් පාලකයන් ජනතාවගේ වර්තමානයත් අතිතයත් උකසට තබා ගත් ණය ඔවුන්ගේම සුඛවිහරණයට හිරිකිතයක් නැතිවම යොදා ගැනිම යහපාලනයක් විය. ගත් ණය ඔවුන්ගේම සුඛවිහරණයට යොදා ගත් නිසා ගත් ණය හෝ පොලිය ගෙවා ගත නොහැකි ව රට බංකොළොත් විය. ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන් ජනඅරගලයක් පැන නැගිණ. එය තවමත් අප මතකයේ රැව් පිළිරැව් දෙන ප්‍රපංචයක් නිසා ඒ ගැන වැඩි විස්තර කිරීම අනවශ්‍ය ය. එහෙත් එය එවකට සිටි පාලකයන්ට තවත් ධන උල්පතක් වූ ආකාරය නිවාස සහ දේපොළ හානි වශයෙන් ලබා ගත් වන්දි මුදල් සම්භාරයෙන් පැහැදිලිය.

අද ජනාධිපති සහ ආණ්ඩුවේ මැති ඇමතිවරුන් පාර්ලිමේන්තුවේදිත් ඉන් පිටතදීත් හෙළි කරන විස්තරවලින් පසුගිය කාලාන්තරයේම සිදු කරන ලද වංචා දුෂණ මෙන්ම මහ දවල් කළ හොරකම් ද පැහැදිලිය. ඒවා අලුත් දේ නොවන නමුත් එහි පරිමාණය සහ පරිමාව ජනතාව නිශ්චිත වශයෙන් දැන සිටියේ නැත. එමනිසා එම හෙළිදරව් කිරීම් සහ ඔවුන්ට නිතියෙන් දඬුවම් ලබා දිමත් අප්‍රමාදව කළ යුතුය. ඒ ගැන කිසිම විවාදයක් නැත. 

එහෙත් අප මුලින්ම සඳහන් කළ ආකාරයට හොරකම දූෂණය වංචාව අහඹු සිදුවීම් නොව ක්‍රියාදාමයක කොටස් බව තේරුම් ගත යුතුය. වඩාත් සරල ප්‍රශ්නයක් මතු කරන්නේ නම් දේපොළ හානියකට වන්දිය  උපරිම වශයෙන් ගෙවිය හැක්කේ රුපියල් ලක්ෂ දෙසිය පනහක්යැයි සඳහන්ව තිබිය දීත් කෝටි ප්‍රකෝටි ගණන් වන්දි වශයෙන් ගෙවිමට හැකි වූයේ කෙසේද? 2009 ජනවාරි මාසයේ  මහ දවල් අධිආරක්ෂක කලාපයක් තුළ කුරිරුලෙස මරා දැමු ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනයේ සැකකරුවන්ට එරෙහිව චෝදනා ගොනු කිරීමට ප්‍රමාණවත් සාක්ෂි නැති බව හෙළිවිමට වසර දහසයක් ගත වූයේ ඇයි? රටම කම්පාවට පත් කළ 2019 පාස්කු ඉරිදා බෝම්බ ප්‍රහාරයේ වගතුග මෙතෙක් ජනතවට හෙළි කිරීමට නොහැකි වූයේ ඇයි? 

සරල පිළිතුර නීතියේ පාලනය නැතිනම් නිතියේ ආධිපත්‍යය බිඳ වැටීම ය. නීතියේ ආධිපත්‍යය බිඳ වැටී ඇත්තේ බලය දරණ පුද්ගලයන් පවතින ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව නම් විධායක බලය හිමි ජනාධිපති නිසාම නොවේ. වරද ඇත්තේ විධායක ජනාධිපති ගේ නම් ප්‍රශ්නයට විසඳුම වන්නේ එය දරන පුද්ගලයා වෙනස් කිරිම ය. 1978 සිට සිදු වූයේ එයයි. එදා මෙදා තෙක් පත් වූ ජනාධිපතිවරුන් කවුරුන් වුවත් රට පරිහානියට පත්විම වැළැක්වීමට හැකියාවක් තිබුණේ නැත. සියලු දුෂ්චරිත ආර්ථිකයේ උද්ධමන වේගයෙන් වැඩි විය. පාලකයන් ජනතා ඡන්දයෙන් තේරි පත් වුවද ඔවුන් සේවය කෙළේ ජනතාවට නොව තමන්ගේම යහපත සඳහාය. සංවර්ධනයේ නාමයෙන් නොයෙකුත් ව්‍යාපාති රටේම ධනය යොදා හෝ පොලියට විදෙස් රටවලින් ලබා ගෙන හෝ ආරම්භ කෙළේ ඔවුන්ට ලැබෙන ප්‍රතිලාභ සඳහාය. අන්තිමට රටම හිඟමනට පත්ව පාලකයන් සහ පාලනය ජනතාවට එපා විය. ගෝටා ගෝ හෝම් වැනි සටන් පාඨ දේශපාලන අවියක් වූයේ එම නිසාය. සිස්ටම් චෙන්ජ් සටන් පාඨයක් වූයේ ද එම නිසාය.

එමනිසා වංචා දුෂණ සහ හොරකම නැති කිරීමට මුල පිරිය යුත්තේ ඒවාට පදනම් වු ක්‍රමය එනම් ආණ්ඩුක්‍රම වයවස්ථාව වෙනස් කිරීමෙනි. 1978 මෙම කුප්‍රකට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හඳුන්වා දුන් දින සිටම විපක්ෂයේ දේශපාලකයන්ගේ මෙන්ම ජනතාවගේ ඉල්ලිම වූයේ මෙම ක්‍රමය වෙනස් කළ යුතුය යන්නයි. ජාතික ජනබලවේගයේ සටන් පාඨය වූයේ ද විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කොට නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කර ගැනිමය. ක්ලීන් ශ්‍රී ලංකා පටන් ගත යුත්තේ එතැනිනි. වෙරළ සහ පාරවල් පවිත්‍ර කිරීම අවශ්‍ය දෙයක් වුවද නීතියේ පාලනයක් නැති රටක වෙරළ හෝ පාලනය ක්ලීන් වන්නේ ක්‍රමය වෙනස් කිරීමෙන් පමණි. ක්‍රමය වෙනස් කිරීම යනු පුද්ගලයන් වෙනස කිරීම නොව දූෂණයට, වංචාවට සහ හොරකමට මගපාදන නීතිරීති සහ විධික්‍රම වෙනස් කිරීමෙනි. එය වසර තුනකින් හෝ ඊට අඩු කාලයකින් කරන දෙයක් නොව වහාම කළ යුතු දෙයකි. රෝගයේ නිධානය එයයි. ඊට විසඳුම් නැතිව ශ්‍රී ලංකාව ක්ලීන් වන්නේ නැත.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සම්පානයේ විශේෂඥයෙකු වන නිහාල් ජයවික්‍රම මහතා පවසන ආකාරයට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කිරිම සති ගණනකින් කළ හැකි කාර්යකි. වැදගත් වන්නේ ඒ සඳහා යොදා ගන්නා ක්‍රියාවලියයි. එනම් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් පාලනය වන සියලු රටවැසියන්ගේ අදහස් ලබා ගැනීමේ වැඩ පිළිවෙළයි. ඒ සඳහා ද පූර්වාදර්ශ ඇත. සරදමක් වු යහපාලන සමයේ ජනතා අදහස් ලබා ගැනීමේ වැඩ පිළිවෙළක් තිබිණ. එහි සමහර අඩුපාඩු තිබුණ ද ආදර්ශමත් පියවරකි. එය වඩාත් ජනතාවාදී පිවිසුමකට මග පෙන්වීමකි.

අනිත් කාරණය විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අත්හැර වෙස්ට්මිනිස්ටර් ක්‍රමයට ආපසු යෑම ද විසඳුමක් නොවේ. වෙස්ට්මිනිස්ටර් ක්‍රමය අද එහි නිජ බිම වූ එක්සත් රාජධානියේ පවා අසාර්ථක ක්‍රමයකි. ජනතාවට පාලකයන් ගැන කිසිදු විශ්වාසයක් නැත. එය පිළිබුඹු වන්නේ ඡන්දය ප්‍රකාශ කරන ඡන්දදායකයන්ගේ ප්‍රතිශතය ක්‍රම ක්‍රමයෙන් පහත වැටීමෙනි. එමනිසා ජනතාවට පාලනයට සහභාගි විය හැකි, එය නිවැරදි කිරීමට බලපෑම් කළ හැකි පාලන ක්‍රමයක් හඳුන්වා දිය යුතුය.

කෙසේ වුවත් නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කිරීම වසර ගණනාවකින් කල් දැමීමෙන් අදහස් වන්නේ රෝග නිධානයට පිළියම් යෙදීමට ඇති අකමැත්තයි. හොරකම, වංචාව සහ දුෂණය සමාජයෙන් තුරන් කළ යුතු ව්‍යාධීන් නොව බලය ලබා ගැනීමට උචිත සටන් පාඨයක් යන්න සමාජගත කිරීමේ වුවමනාවයි. 

The post අතීසාරයට අමුඩ ගැසීමෙන් රෝගය සුව නොවන බව නොදන්නා ජන බලය.. appeared first on විවරණ.

පරිවර්තනය: සභාපති සිවගුරුනාදන්

පෙබරවාරි 04 වැනි දිනට යෙදෙන තවත් නිදහස් දිනයක් ළං වන විට අප අපේ රටේ ඛේදනීය ඉතිහාසය ආවර්ජනය කළ යුතුය. සමානාත්මතාවයේ නාමයෙන් යටත්විජිතවාදයට එරෙහිව අරගල කළ අපේ දූරදර්ශී ස්වාධීන ජාතියේ මුල් පාපය කඳුරට දෙමළ ජනයාගේ ඡන්ද අයිතිය අහිමි කිරීමයි. වසර දෙසීයකට වැඩි කාලයක් ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයේ කොඳු නාරටිය වූ කඳුකරයේ දෙමළ ජනයාට එරෙහි සූරාකෑමේ සහ සමාජීය කොන්කිරීමේ අඳුරු ඉතිහාසයට අපි රටක් සහ ජනතාවක් ලෙස ආමන්ත්‍රණය කරන්නේ කෙසේද?

නිදහසින් පසු ඔවුන්ගේ පුරවැසිභාවය අහෝසි කිරීමේ නින්දිත ක්‍රියාවට පිළියම් යෙදීමට කඳුරට දෙමළ ජනතාවට දශක පහකට වැඩි කාලයක් ගත විය. තම දේශපාලන පක්‍ෂවල සහ වෘත්තීය සමිතිවල අඩුපාඩු රැසක් තිබුණත් ඔවුන් සියල්ලෝම තම පුරවැසි අයිතිය නැවත ලබා ගැනීමේ අරගලයේදී එකට සිට ගත්හ. කෙසේ වෙතත්, එම තීරණයට පැමිණියේ විශාල දුක් විඳීමෙන් පසුවය. කඳුකරයේ වෙසෙන ලක්ෂ සංඛ්‍යාත දෙමළ ජනතාවක් ඉන්දියාව ආපසු ගෙන්වා ගත් අතර අද දක්වාම ඔවුහු ඉන්දියාවේ කටුක තත්වයන් යටතේ ජීවත් වෙති. තවත් පිරිසක් ශ්‍රී ලංකාවේ බොහෝ ප්‍රදේශවලට විසිර ගියහ. එමෙන්ම සමස්තයක් ලෙස කඳුරට දෙමළ ප්‍රජාවට රටේ අභිමානය වූ අනෙකුත් සියලු අරමුණු සඳහා වූ ශක්තිමත් සමාජ සුබසාධන පද්ධතියට ප්‍රවේශය අහිමි විය.

පුරවැසිභාවය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සහ වතුකරයේ වහල් ශ්‍රම ක්‍රමය නිසා ඔවුන් නිදහසින් පසු දශක තුනකට ආසන්න කාලයක් නිදහස් අධ්‍යාපන ක්‍රමයෙන් ද බැහැර කර ඇත. 1970 සහ 1980 ගණන්වල කඳුකර දෙමළ ප්‍රජාවෙන් නව ගුරු පරපුරක් බිහිවීම ඇතුළු ඔවුන්ගේ අරගල අධ්‍යාපනයේ විශාල පරිවර්තනයකට තුඩු දී ඇත. මෙම තීරු ලිපියේ බලාපොරොත්තුව සහ විෂය වන්නේ තරුණ පරම්පරාවේ ගුරුවරුන් සහ උගත් තරුණයින් ඇතුළු පිරිස ලබා ඇති මෙම දියුණුවයි.

සමාජය මුහුණ දෙන එකම ප්‍රශ්නය අධ්‍යාපනය පමණක් නොවේ. දරිද්‍රතා මට්ටමට වඩා පහළින් සිටින ආදායම් සමඟ ඔවුන්ගේ සේවා සහ ජීවන තත්ත්වයන් කුරිරු ලෙස දිගටම පවතී. මෙම තත්ත්වය වසර කිහිපයකට පෙර ශ්‍රී ලංකාවේ සංචාරයකින් පසු සමකාලීන වහල් භාවය පිළිබඳ එක්සත් ජාතීන්ගේ විශේෂ වාර්තාකරු හෙළා දුටු නමුත් සුළු වශයෙන් වෙනස් වී ඇත. සැබවින්ම අද දක්වාම කඳුකරයේ දෙමළ ජනයාට ඉඩම් අයිතිය අඛණ්ඩව ප්‍රතික්ෂේප කිරීමත් සමඟ යහපත් නිවාස සඳහා ප්‍රවේශයක් නොමැත. මම තර්ක කරන්නේ නිදහසින් පසු ප්‍රභූ පාලනයේ පෙළපත හෙළා දකිමින් බලයට පැමිණි ජාතික ජන බලවේගය (NPP) ආණ්ඩුවේ ලිට්මස් පරීක්ෂණය කඳුරට දෙමළ ජනයාගේ ඉඩම් අයිතිය ඔවුන් ආමන්ත්‍රණය කරන්නේද යන්නයි.

මෙම සන්දර්භය තුළ, තරුණ පර්යේෂකයන්ගේ ජාලය විසින් කඳුකරයේ තරුණ ගුරුවරුන් සහ උපාධිධාරීන් සමඟ පාසල් තුළ සහ ඔවුන්ගේ ප්‍රජාවන් සම්බන්ධයෙන් අධ්‍යාපනයේ දුෂ්කරතා පිළිබඳව පර්යේෂණ කිරීමට සිත්ගන්නා මුලපිරීමක් සිදු කර ඇත. අපෙන් සමහරක් තරුණ තරුණියන් හතළිහකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් සමඟ ඔවුන්ගේ අරගල අවබෝධ කර ගැනීමේ මෙම සහභාගීත්ව පර්යේෂණ ක්‍රියාවලියේ නිරත වී ඇත. තවද පසුගිය සතියේ ශ්‍රීපාද ජාතික අධ්‍යාපන විද්‍යාපීඨ ශ්‍රවණාගාරයේදී දෙදින සම්මන්ත්‍රණයක් ආරම්භ කරන ලද අතර පසුදා තානායමක කුඩා ස්ථානයකදී පැවැත්විණි. මෙම සම්මන්ත්‍රණය සඳහා ඇති සහයෝගය හඳුනා ගනිමින් මම ඒ පිළිබඳ මාධ්‍ය නිවේදනයක් උපුටා දක්වමි:

“2025 ජනවාරි 27 සහ 28 යන දිනයන්හිදී පැවැත්වුණු ‘මලයහ’ (කඳුකර) ගුරු පර්යේෂණ සමුළුවට ශ්‍රී ලංකාවේ එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය සහ ජපාන තානාපති කාර්යාලය එක්ව සහයෝගය දක්වන ලදී.”

ප්‍රජාව විසින්.”තරුණ පර්යේෂකයන්ගේ ජාලය සමඟ එක්ව නීතිය සහ සමාජ භාරය විසින් සංවිධානය කරන ලද මෙම සමුළුව කඳුරට දෙමළ ප්‍රජාවේ අධ්‍යාපනඥයින් සහ තරුණ පර්යේෂකයන් එක්රැස් කරන ලදී. ඉඩම් හිමිකම්, අධ්‍යාපන ප්‍රවේශය, රැකියා සහ ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවය” ඇතුළු ප්‍රධාන කරුණු පිළිබඳ පර්යේෂණ සංවර්ධනය කිරීම සඳහා ජ්‍යෙෂ්ඨ විද්වතුන් විසින් පුහුණු කරන ලද තරුණ ගුරුවරුන් සහ පර්යේෂකයන් ප්‍රධාන වශයෙන් කාන්තාවන්ගේ ජාලයක් පසුගිය වසර පුරා මෙම මුලපිරීම පෝෂණය කර ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථික අර්බුදයේ පවතින බලපෑම් ඇතුළු කඳුරට දෙමළ ප්‍රජාවට බලපෑම් කිරීම. විශේෂයෙන් අධ්‍යාපනය, නිවාස සහ සේවා තත්ත්වයන් වැඩිදියුණු කිරීම තුළින් තිරසාර විසඳුම් සහ පුළුල් සමාජ වෙනසක් ඇති කිරීම අරමුණු කරගනිමින් එය සංවාදය සඳහා වේදිකාවක් විය.

“..කඳුකර දෙමළ ප්‍රජාව ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව විදහා දක්වන නමුත් පද්ධතිමය බාධක ඔවුන්ගේ ප්‍රගතියට බාධා කරයි.. මෙම සමුළුව අධ්‍යාපනය සහ ක්‍රියාකාරී පර්යේෂණ තුළින් කඳුකර ප්‍රජාව සවිබල ගැන්වීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය පියවරකි..”

ශ්‍රී ලංකාවේ එක්සත් ජාතීන්ගේ නේවාසික සම්බන්ධීකාරක Marc-André Franche පැවසීය.

“සහයෝගීතාවයෙන්, අපට කිසිවකු පිටුපසින් නොයන තිරසාර සංවර්ධනයක් සහතික කළ හැකිය..”

ජපාන තානාපති කාර්යාලය, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය සමඟ එහි හවුල් කැපවීම අවධාරනය කළේ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව සහ සියල්ල ඇතුළත් වර්ධනය පෝෂණය කිරීම සඳහා ය. ශ්‍රී ලංකාවේ ජපන් තානාපති කාර්යාලයේ නියෝජ්‍ය ප්‍රධානී කමොෂිඩා නාඩ්කි (Kamoshida Naoaki) මහතා මානව ආරක්ෂාව සහ අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍ය සේවා සහ රැකියා අවස්ථා සඳහා ප්‍රවේශය ඇතුළු අවදානමට ලක්විය හැකි ප්‍රජාවන් සවිබල ගැන්වීමේ වැදගත්කම අවධාරණය කළේය.

ඇත්ත වශයෙන්ම, අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ සහ ජපන් තානාපති කාර්යාලයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරීන්ගේ පැමිණීම ප්‍රජාවට සහ අධ්‍යාපන විද්‍යා පීඨයේ ගුරු සිසුන් සිය ගණනක් දිරිගන්වන සුළු විය. අධ්‍යාපනය සඳහා අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් සඳහා ආයෝජනය කිරීමටත් රජය සහ ජාත්‍යන්තරය විසින් කඳුරට නිදහස් අධ්‍යාපනය ශක්තිමත් කිරීමටත් මෙම මැදිහත්වීම හේතු වනු ඇතැයි මම බලාපොරොත්තු වෙමි.

පනස් දෙනකු පමණ සහභාගි වූ දෙවැනි දින සාකච්ඡාව මනස පොළඹවන සුළු විය. තරුණ ගුරුවරුන්, පර්යේෂකයන් සහ ඔවුන්ගේ ලිපි ලේඛන සමඟ පැමිණ සම්බන්ධ වූ ප්‍රජාවේ ජ්‍යෙෂ්ඨ අධ්‍යාපනවේදීන් ගැන මම ඇත්තෙන්ම පැහැදුණෙමි. කඳුකරයේ අධ්‍යාපන ඉතිහාසය, ආර්ථික අර්බුදයත් සමඟ පාසල් හැරයාමේ සිද්ධීන් ඉහළ යාම, අධ්‍යාපනයට සංක්‍රමණික රැකියා නිසා ඇති වූ බලපෑම, දැරිය නොහැකි අධ්‍යාපන වියදම්, වතුකරයේ වැසිකිලි පහසුකම් යනාදී ලිපි 15 ගැන ආවර්ජනය කරමින් ඔවුන් දැක්වූ අදහස් මීට දශක හතරකට පහකට පෙර අධ්‍යාපන අයිතිය සඳහා ඔවුන්ගේම අරගලයන්ගෙන් උපුටා ගත් ඒවාය. එම ප්‍රබෝධමත් සාකච්ඡා මධ්‍යයේ මට අනුනාද වූයේ අධ්‍යාපනය යනු ප්‍රජාවේ සාමූහික ක්‍රියාවලියක් බවයි.

කඳුකර දෙමළ ප්‍රජාව මුහුණ දෙන අපමණ ගැටලු සමූහයක් පිළිබඳව පදනම් වූ මෙම සාකච්ඡාවන්, පාවුලෝ ෆ්‍රෙයර් (Paulo Freire) විසින් ඔහුගේ අගනා ග්‍රන්ථයක්වන පීඩිතයන්ගේ අධ්‍යාපනය (Pedagogy of the  oppressed)  යන ග්‍රන්ථයේ අදහස් උද්දීපනය කළේය:

“..ප්‍රශ්න මතු කරන අධ්‍යාපනය, මානවවාදී සහ විමුක්තිදායක ප්‍රායෝගික ක්‍රමයක් ලෙස, ජනතාව ඔවුන්ගේ පාලනය සඳහා සටන් කළ යුතු ආකාරය ගැන මූලික වශයෙන් මෙම ග්‍රන්ථය  ඉදිරිපත් කරයි. ඒ සඳහා, අධිකාරීවාදය සහ අන්‍යෝන්‍ය බුද්ධිවාදය ජය ගැනීමෙන් ගුරුවරුන්ට සහ සිසුන්ට අධ්‍යාපන ක්‍රියාවලියේ විෂයයන් බවට පත්වීමට එය හැකියාව ලබා දෙයි; යථාර්ථය පිළිබඳ ඔවුන්ගේ ව්‍යාජ සංජානනය ජය ගැනීමට එය මිනිසුන්ට හැකියාව ලබා දෙයි. ලෝකය – තවදුරටත් රැවටිලිකාර වචන වලින් විස්තර කළ යුතු දෙයක් නොවේ – පිරිමින් සහ කාන්තාවන් විසින් ඔවුන්ගේ මානුෂීයකරණයට හේතු වන පරිවර්තන ක්‍රියාවෙහි පරමාර්ථය බවට පත් වේ..”

අධ්‍යාපන ක්‍රියාවලියේ මෙවැනි පුළුල් අභියෝග භාර ගැනීමට රටක් ලෙස අප සූදානම්ද? නිදහසින් වසර හැත්තෑ හතකට පසු අධ්‍යාපනය ගැන මෙනෙහි කිරීමේදී, අධිකාරීවාදය ජය ගැනීම, මානුෂීයකරණය සහ විමුක්තිය ඇතුළු අධ්‍යාපනයේ පිබිදීම කඳුකරයෙන් ආරම්භ විය යුතු යැයි මම විශ්වාස කරමි.

The post අධ්‍යාපනය, විමුක්තිය සහ කඳුකරය.. appeared first on විවරණ.

මුලින් අපි විමසා බලමු ජාජබට ආණ්ඩුවට හිතෛෂී විචාරයන් වල ස්වභාවය ගැන. සමාජ මාධ්‍ය හරහා ප්‍රචාරය වන ජාජබ ආණ්ඩුවේ ස්ථාවරය රකින සටහන් හෝ විඩියෝ හෝ විවිධ පෝස්ට් යටින් ඇති අදහස් දක්වන (comment) තීරුවල දැක ගත හැකියි. එහිදී ජාජබ ආණ්ඩුවේ ක්‍රියාවන් අනුමත කරන්නන් එම ප්‍රචාරක පුවරුවට සටහන් අතර ‘අනුරට බුදු සරණයි,’ ‘ආණ්ඩුවට බුදු සරණයි’ යන කොමෙන්ට්ද දැක ගත හැකිය. එවැනි වැකි දමන සියලු දෙනාම මේ ආණ්ඩුවේ ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් පෙනී සිට තවමත් බලාපොරොත්තු තබාගෙන සිටින පිරිස බව පැහැදිලිය. ජාජබ ආණ්ඩු ජයග්‍රහණයකින් පෞද්ගලික විමුක්තියක් උදාවන බව දැඩි විස්වාසයක් ඔවුන් අතර තිබී ඇති බව එම ප්‍රකාශ මගින් ඒතු යන්නේය. ඒ ජාජබ ආණ්ඩුවක් පත් කර ගැනීමෙන් මාක්ස්වාදී අරුතෙන් සමාජ විමුක්තියක් නොව පෞද්ගලික විමුක්තියක් ලැබිය හැකියැයි යන විශ්වාසය මත පදනම් වීම නිසාවෙනි. ඔවුන් ජාජබ ආණ්ඩුව පත්වී දින 100ත් පසුවන විට කිසිම විමුක්තිකාමී ක්‍රියාවක් නොමැති විට සහ විමුක්තියක් නොපෙනන නිසා එම පෞද්ගලික විමුක්ති මානයෙන් විතැන්ව ආත්මීය විමුක්තියක් කෙරෙහි විස්වාසයක් ඇති කර ගනිමින් පවතින බව එම ප්‍රකාශ මගින් පෙනී යන කරුණකි. එවිට පෙනීයන්නේ ආර්ථිකමය හෝ දේශපාලනමය විමුක්තිය පෙනෙන තෙක් මානයේ සපල නොවන විට පෞද්ගලික විමුක්තිය වෙනුවට භක්තිවාදය මත පදනම්ව ආගමික විමුක්තියකට පල්ලම් බැසීම සිදුකර ගෙන ඇති බවය. දැන් ඔවුන් ආගමික ආත්මීය විමුක්තිය මූලික ප්‍රස්තූතය බවට පත් කරගෙන භක්තිවන්ත ප්‍රකාශ කොමෙන්ට් තීරුවල දමන්නේ ආත්මීය විමුක්තියකින්වත් ජාජබ ආණ්ඩුවට උට්ටානයක් ලැබිවියැයි සිතුවිල්ලෙන් විය හැකිය. දැනට ඉතිරි වී සිටින ජාජබ ආණ්ඩු හිතෛෂීන්ට අබ සරණ පමණක් ලැබෙන බව ඔවුන්ගේ බුදු සරණයි ප්‍රකාශ තුළින් පැහැදිලි වෙයි.

අනෙක් පසින් ජාතික ජන බලවේග ආණ්ඩුවට විරුද්ධව ගොඩනැගෙන විවේචනය සමාජ මාධ්‍ය යාන්ත්‍රනය තුළ විශාල ප්‍රගතියක් ලබා ඇත. ඒවා තුළ ප්‍රචාරය වන කොමෙන්ට්වල ජනාධිපති අනුර හෝ අගමැති හරිනි හෝ මැති ඇමති හෝ විශාල විවේචනයකට, අපහාසකට හා හාස්‍යයකට ලක් වෙමින් සිටිති. එය පසුගිය දින 100 ඇතුළත දැවැන්ත ප්‍රමාණයකින් එය වර්ධනය වී තිබේ. ජාජබ ආණ්ඩුවේ යම් කෙනක් කුමණ හෝ ප්‍රකාශයක් කළොත් ඒවාට විරුද්ධව නිර්මාණය වන පෝස්ට් ප්‍රමාණය අති විශාලය. එම පෝසට් වල සත්‍යතාවයද නිර්මාණශීලී ලෙස ඉතා ඉහළ අගයක් සහිත බව දැක ගත හැකිය. ඒ වගේම ඒවා යටින් ඇති කොමෙන්ට් තීරුවේ ජාජබ ආණ්ඩුට විරුද්ධව පලවන කුණුහරුප ප්‍රමාණය ඉහළ අගයක් ගෙන ඇත. එය හරියට කුණුහරප කුණාටුවක් බවට පරිවර්තනය වී ඇත. ජාජබ ආණ්ඩුවට විරුද්ධව පහත මාලයේ ජන විරෝධයේ එක් ප්‍රකාශනයක් ලෙස මෙම කුණුහරප කුණාටුව හැඳින් විය හැකිය. ඒ වගේම දිනෙන් දින එම කොමෙන්ට් ප්‍රමාණය ඉහළ යන අතර ඒවා නරඹණ ප්‍රමාණයද ඉහළ අගයක් දක්වා වර්ධන වෙමින් පවතී. 

කුණුහරප සමාජයේ දැවැන්ත ලෙස ප්‍රකාශ වෙති. සාමාන්‍යයෙන් නිවෙස් තුළ සිට පුද්ගල විරෝධයන් දක්වා කුණුහරප පිට කිරීම පොඩි ළමයාගේ සිට මහල්ලා දක්වා වාචික අභිනයකි. නමුත් එය ලාංකීය සාහිත්‍යමය සංස්කෘතිය තුළ නොපැවතුන දෙයකි. සමාජ මාධ්‍යවල යම් යම් ආණ්ඩු පිරිහීමේ ලක්ෂණ පටන් ගත් කාලවල විවේචන කිරීම්, අපහාස කිරීම්, හාස්සයට ලක්කිරීම් දැක ගත හැකි වුවත් මෙවැනි ලක්ෂණයක් නොතිබුණි. නමුත් 2022 වන විට ගෝඨාභය රාජපක්ෂය විරුද්ධව යම් සුලු ප්‍රමාණයකින් කුණුහරප ප්‍රචාරක් දැක ගත හැකි විය. මෙවැනි දැවැන්ත ප්‍රමාණයක් නොතිබුණි. 2025 වන විට (ගෝඨාභට පන්නා දමා අවුරුදු 3ට පසු) ජනාධිපති අනුර දිසානාරකගේ සිට පාර්ලිමේන්තු 159ම එල්ලවන කුණුහරප කුණාටුවෙන් නොතෙමුන කෙනෙක් නොමැති තරම්ය. එවිට සමාජ මාධ්‍ය භාවිතාව තූළ දැවැන්ත ජාජබ  ආණ්ඩු විරෝධයක් පවතින බව දක්නට ලැබෙන සංකේතයකි. එහි පළවන එක් සටහනක් පමණක් සටහනක් කිරීමට වැදගත් වෙයි. ජාජබ ආණ්ඩු බලය ලබා ගැනීමට ගෙන ආ වචනයකි ‘පුනරුදය’ යන පදය. දැන් එම වචනය විරෝධාකල්පීය ලෙස ‘පුකරුදය’ යනුවෙන් සමාජ මාධ්‍ය තුළ සැරි සරයි. මේ ආණ්ඩුව ගෙන එන එවැනි වචන අති දැවැන්ත වාචික ප්‍රකාශයන් තිත්ත කුණුහරප දක්වා පරිවර්තන වන්නේ ජාජබ ආණ්ඩු විරෝධයේ ප්‍රකාශනයක් ලෙසය. එය දිනෙන් දින වර්ධනය වීමට පටන් ගෙන තිබේ.

එහිදී තවත් පැති කීපයක් තිබේ. ඒ හිටපු ඇමති කෙනෙක් වන විමල් වීරවංශ ජාජබ ආණ්ඩුව හඳුන්වන්නේ ‘කයි පාලනය’ (කයිවාරු පාලනය) යනුවෙනි. ඔහුද ජාජබ ආණ්ඩුව විවේචනය කරන්නේ එම නාමකරණයද ප්‍රබල ලෙස භාවිතා කරමිණි. ඔහුද ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙ මාළු ටැංකියේ පුහුණු වූ යෝධයෙක් වන හිටපු ප්‍රචාරක ලේකම්වරයාය. ඔහුද කයි පාලනයක් ගෙන යන්නට නරුම ධනේශ්වරයට වෙහෙසුන ඇමති කෙනෙකි. ඔහුගේ කයි පාලනයෙන් රටට කරපු දෙයක් නම් නොමැත. දැන් ඔහු අනුරගේ නරුම ධනේශ්වර දෘෂ්ටිමය පාලනය විරුද්ධව හඬක් නගන්නට පටන් ගෙන තිබෙන්නේ නැවත පරණ නරුමයන්ව බලයට ගෙන විත් තමාද එතැනට රිංගා ගැනීමටය. ඔහුගේ ‘කයි පාලනය’ යන වචන හරඹයද කුණුහරප භාෂාවට පෙරලී අවසන්ය.

අනෙක් පැත්තෙන් ජවිපෙ මාලු ටැංකියේ හැඳුනු වැඩුනු පෙරටුගාමීන්ද (පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය) සිටිති. ඔවුන්ද රෝහන විජේවීරගේ උවමනාව ඉටුකරන බලවේගය වශයෙන් පෙනී සිටිති. ඒ රෝහන විජේවීර ගෙනා ‘ඉන්දිය ව්‍යාප්තවාදය’ නැවත නව වචන හරඹයකින් ‘ඉන්දීය විජිතකරණය’ යන නාමකරණයෙන් පැළ කිරීමට උත්සාහයක් ගනිමින් සිටිති. විජේවීර ඉන්දියන් ව්‍යාප්තවාදය යනුවෙන් සුලු ජාතිකයන්ට විරුද්ධව නරුම ජාතිවාදයක් සහ පැසිස්ට්වාදයක්ද සහිතව ස්ථාපිත කළේය (එම වචන හරඹයද පුනරුදය පුකරුදය බවට පත්වූ විලසින් සකස් කරගෙන ඇත). එම අදහස වෙන නාමකරණයක් යටතේ ගෙන එන්නේ ජාජබ ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වන සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදය නැවත පෙරටුගාමීන් වටා පෙළ ගැස්මක් ගොඩනගා ගැනීමේ බලාපොරොත්තුව සහිතව විය හැකිය. එය සමාජ පීඩනය නරුමත්ව දිසාවට තල්ලු කිරීමේ උත්සාහයක්ද යන්න විමිසිලිමත් විය යුතුය. අනෙක් කරුණ වන්නේ මානව අයිතීන් මංකොල්ලය අතින් ඉතා තදින් පෙරටුගාමීන් ක්‍රියාත්මක වීමය. ඒ මානව විරෝධය දැක්වීමේ පොදු අයිතිය වූ ජන අරගලය පොරටුගාමීන්ගේ බූදලයක් ලෙස ලියා ගැනීමට දරන උත්සාහයයි. ජන අරගලය සටන්පාටයක් ලෙස ගැනීම වැදගත්ය. නමුත් සංවිධාන බෝඩ්ලෑලිකරණය මගින් සිදුවන්නේ ජන අරගලය මංකොල්ල කෑමකි. ජන අරගලය යනු සමස්ත මානවයාගේම විරෝධය දැක්වීමේ සමාජ අයිතියයි. එය සංවිධාන බෝඩ්ලෑල්ලකට සීමාකර කර ඇතිවන ජන අරගල පෙරටුගාමීන්ගේ බව ඒත්තු ගැන්වීමට දැඟලීමක්ද මේ කරමින් ඉන්නේ. එවැනි විකෘතියක් දැනටමත් සිදු කර තිබේ. මානවයාට ඇතිවන ප්‍රශ්න සම්බන්ධයෙන්  විරෝධය  ගොඩනගා ගැනීම සාමූහික ප්‍රයත්නයට පලුදු කිරීම මෙම බෝඩ්ලෑලිකරණය හරහා එවිට සිදු වෙයි. සමස්ත මානවයාගේ අරගලය සුලු කණ්ඩායමකට පමණක් අයිති නැත. පංති තුළ සමස්ත අරගලයක් කිරීමට පෙරටුගාමීන්ට බලයක් තිබේද? නැත. සුලු කණ්ඩායමක් විසින් ආයුධ සන්නද්ධ අරගලය මගින් බල ගැනීම මගින් කරන ක්‍රියාවලියක් වැනි ආයුධ කැරුල්ලක් නොවන්නේය ජන අරගලය. ඒ වගේම පෙරටුගාමීන් ජාජබ ආණ්ඩුව විවේචනය කරන්නේ නැවත ධනේශ්වර ප්‍රතිසංකරණ සීමාවක සිටිමින්ය. ඒ අනුර දිසානායක බලයට පැමිණ ජනතාව ගොනාට ඇන්ද වූවා සේම එම හිඩැස පුරවා තමන්ටද බලයට ඒමේ විකෘති උත්සායක නිරත වීමට ඇති සූදානමක් සහිතව බව පෙනෙන්නට තිබේ. ඔවුන් සමාජ සාමූහිකත්වය පසෙක තබා අධිකාරිවාදී මතවාදයක් ප්‍රචාරය කරමින් සිටිති. ඒ අධිකාරීත්වයට කැමති පිරිස් සුලු වශයෙන් ඔවුන් සමග එකතු වෙමින් සිටිති. ඔවුන්ද පෙරටුගාමීන්ව ‘පිරිසිදු වම’ ලෙස හඳුන්වති.

අනෙක් පැත්තෙන් හිටපු ධනේශ්වර බහුබූතවාදීන් කරන විවේචන වැඩකට නොමැති වුවත් ඔවුන්ද නැවත ජාජබ ආණ්ඩුව පෙරලා බලය ලබා ගැනීමට වෙහෙසෙයි. එය ව්‍යර්ථ උත්සාහයක් වන්නේ ලෝකයේම ධනේශ්වර ක්‍රමය අති විශාල ලෙස අර්බුදයකට නතු වෙමින් පැවතීම පැවතීම නිසාය. ඒ ඇමරිකාවේ 2008/10 පසුව ගොඩනැගූ බබල් ආර්ථිකය 2025 තුළ දැවැන්ත වේගයෙන් කඩා වැටෙමින් පවතී. ඒ වගේම ඇමරිකාවේ ණය ගෙන ඇති ප්‍රමාණය ඇමරිකන් ඩොලර් ට්‍රිලියන 32ක දක්වා වර්ධනය වී තිබේ. නිවාස අහිමිවන (homeless) ජනතාව දිනෙන් දින වැඩි වෙමින් පවතී. එවිට එය කැනඩාව සහ යුරෝපය පුරා ආර්ථික කඩාවැටීමේ ව්‍යාප්තියක් සහිත බව ආර්ථික විශ්ලේෂකයන්ගේ මතය වී තිබේ. ආර්ථික විශේෂඥයන් මේ ඇතිවන අර්බුදය හඳුන්වන නාමකරණය පූර්ව-විප්ලවාදී තත්වයක් (A pre-revolution situation) යනුවෙනි. ඒ නිසා මෙවැනි ධනේශ්වර ප්‍රතිසංස්කරන විසදුම් මගින් ඇතිවීමට යන පූර්ව-විප්ලවවාදී තත්වය සමනය කළ නොහැක. 1770 සිට 1820 විතර කාලපරිච්ඡේදයේ ඇතිවූ වැඩවසම් ක්‍රම විරෝධය ධනේශ්වර විප්ලව මගින් පියවූ විලසින් නැවත ධනේශ්වර ක්‍රම විරෝධය ජන නැගිටීම් හරහා නව පරිවර්තනයකට යාමේ ගෝලීය සමාජ අවශ්‍යතාවයක් මතු වෙමින් තිබේ. එය එක් වරක් ලංකාවේ 2022දී සිදුවිය. එය නැවත සක්‍රීය වීමට පරිසරය සකස්වෙමින් තිබේ. එය බංගලාදේශයේ සිදුවිය, නැවත සක්‍රිය වීමට පටන්ගෙන ඇත. මේ පැමිණෙමින් තිබෙන්නේ ධනේශ්වර ක්‍රමයෙන් නව සමාජ ව්‍යුහයකට පරිවර්තනයක් සකස් කිරීමේ කාල පරිච්ඡේදයකටයි. එහිදී ගෝලීය පරිමාණව ජන අරගලය ප්‍රමුකත්වයට ගැනීමට ලෝකවාසීන්ට සිදු වනු ඇත.

ලංකාවේදී ඇතිවී තිබෙන ධනේශ්වර විරෝධී ස්වභාවය නැවත ජන විඥානය තුළ විවිධ පැති හරහා විකාශනය වීමට පටන් ගෙන තිබේ. ඒ කුණුහරුප වර්ෂාව වගේම ජන අරගලය සුලු ප්‍රමාණයෙන් පටන් ගෙන තිබේ. ජාජබ ආණ්ඩුව ගෙන යන ව්‍යාපෘතිවලට එන ජන විරෝධයද තවත් පැත්තකි. ජාජබ ආණ්ඩුවේ සමූපකාර ඡන්ද පරාජයට පත් වෙමින් තිබේ. ජාජබ ආණ්ඩුව පත්කල සභාපතිවරු ඉල්ලා අස්වීම පෙළට සිදුවෙමින් පවතී. ඒ වගේම ආණ්ඩුව තව ඡන්ද දෙකක් (ප්‍රාදේශීය සභා සහ පලාත් සභා) තැබීම දින නියමයක් නොමැතිව කල් දමා තිබේ. ජාජබ ආණ්ඩු විරෝධී ජන මතය වේගයෙන් විරෝධාකල්පයක් දක්වා වේගයෙන් වර්ධනය වන අතර පසුගිය දින 100ට වැඩි කාලය තුළ ඇතිවූ සියලු සිදුවීම් වලින් පෙනී යන්නේ ජන විඥානයේ ආණ්ඩු විරෝධය දැවැන්ත ලෙස බුබුලු දමමින් ඉදිරියට පැමිණෙන බවය. එහිදී 2022 මාර්තු 09 දිනය යනු ගෝල්ෆේස් අරගලය පටන් ගත් දිනයයි. එම දිනය සැමරුමක් පැවැත්වීමට අරගලයේ සිටි විවිධ කොටස් උස්සාහයක් ගනිමින් සිටිති. එය සාර්ථක කර ගැනීමට මැදිහත් වීම සියලු විරෝධතාකරුවන්ගේ ජයග්‍රාහී උත්සාහයක් වන්නේය. 

The post කුණුහරප කුණාටුවකට හසුවී පන අදින ජාතික ජන බලවේග ආණ්ඩුව.. appeared first on විවරණ.

තමන්ට පැවරී ඇති වගකීම් ඉටු නොකිරීම නිසා මෙම ඛේද ජනක සිද්ධිය ඇතිවූයේයැයි අධිකරණය තීරණය කළ නිසා හිටපු ජනාධිපතිවරයෙකු ඇතුළු පොලීසියේ උසස් නිලධාරීන් කීප දෙනෙකුට සිද්ධියේ වින්දිතයන්ට වන්දි ගෙවීමට ද නියෝග කෙරිණ. එහෙත් යුක්තිය නියම ආකාරයෙන් ඉටු නොවුයේයැයි ප්‍රබල හැඟීමක් සමාජයේ පවතී. ජාතික ජන බලවේගයේ ආණ්ඩුවෙන් යුක්තිය ඉටු කරන බවට බලවත් විශ්වාසයක් කතෝලික ආගමික නායකයන් අතර ද විශ්වාසයක් පවතී.

පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයේ මහ මොළකරු කවුරුන් වුවත් මෙවැනි ඛේදවාචක සිද්ධීන් ඇතිවිමට සැබැවින්ම වගකිව යුත්තේ පටු බෙදුම්වාදී ආගම්වාදි දේශපාලනය බව මේ ගැන ප්‍රථමයෙන්ම විශ්ලේෂණාත්මක විග්‍රහයක් කළ ආචාර්ය රාජන් හූල් 2020 දි එනම් සිද්ධියෙන් පසු වසරක් ගත වීමටත් පෙර Easter Tragedy නම් කෘතියෙන් පෙන්වා දුන්නේය. අවාසනාවකට මෙන් එය බොහෝ දෙනෙකුගේ අවධානයට ලක් වූයේ නැත සුපුරුදු ආකාරයට කතා බහට ලක් වූයේ ප්‍රහාරය එල්ල කළ පුද්ගලයන්ගේ වතගොත ඔවුන්ට රැකරවරණය ලබා දුන් අය සහ නීතිය නිසි ආකාරයට ඉටු නොවීම වැනි කරුණු ගැනය.

රාජන් හූල් නිවැරදිව පෙන්නා දෙන ආකාරයට පාස්කු ප්‍රහාරයත් තිස් අවුරුදු වර්ගවාදි යුද්ධයත් කලක් තිස්සේ මෙරට දේශපාලනයේ පිළිකාවක් සේ වර්ධනය වූ ප්‍රවනතාවයකි. ජාතීන් වශයෙන් මෙන්ම වාර්ගික, ආගමික සහ භාෂාමය වශයෙන් වෙනස් කොට සැලකීම මෙම පිළිකාවේ ආරම්භක ලක්ෂණයි. පළමුවෙන්ම 1948 නිදහස ලැබු වහාම ජාතින් වශයෙන් වෙනස් කොට වතුකරයේ ජනතාවගේ පුරවැසි අයිතිය අහිමි කරන ලදී. ඉන් පසු සිංහල පමණක් රාජ්‍ය භාෂාව කිරීමෙන් වෙනස් කොට සැලකීම වඩාත් පුළුල් කෙරිණ. වාර්ගික සහ භාෂාමය වෙනස් කොට සැලකිම නිසා තිස් අවුරුදු යුද්ධයකට මං පෑදිණ. පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයට නායකත්වය දුන් සහ්රාන් වැනි අයට සන්නද්ධ පුහුණුව හමුදාවෙන්ම ලබා ගැනිමට හැකි වූයේ මෙම වාර්ගික යුද්ධය නිසාය. දෙමළ කොටි සංවිධානයට එරෙහිව සටන් කරන මුස්ලිම් පුරවැසි කණ්ඩායමක් පුහුණු කොට ආයුධ ලබා දීම නැගෙනහිර පළාතේ ආරක්ෂක හමුදාවේ උපායමාර්ගයකි

2009 දී නන්දිකඩාල් වෙරළේ දී එල්ටීටීඊයට එරෙහි සටන එහි නායකත්වය මරා දැමීමෙන් අවසන් වුවද නැගෙනහිර පළාතේ අවි පුහුණුව ලත් මුස්ලිම් තරුණයින්ගේ සටන අවසන් වූයේ නැත. වෙනස් කොට සැලකීමේ භාවිතාවට අනුගතව සිටි ඔවුහු එම ප්‍රදේශයේ විශේෂයෙන්ම කාත්තන්කුඩි සුපි ආගමික කණ්ඩායමට එරෙහිව සිය ප්‍රචණ්ඩත්වය මුදා හැරියහ. ඔවුන්ට එම ප්‍රදේශයේ ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනිමට වහබි ආගමික කොටසේ ආධාර අනුබලය ලැබිණ. 2017 දී කාත්තන්කුඩි හි සුපි ආගමික කණ්ඩායමට ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමට නායකත්වය ලබා දුන්නේ ද සහ්රාන් ගේ නායකත්වයෙන් යුත් ජාතික තව්හිද් ජමාද් සංවිධානයයි.

ජාතීන් වශයෙන් වෙනස් කොට සැලකීම ආගමික නිකායන් වශයෙන් වෙන් කිරීම දක්වා වර්ධනය වූයේ ඒ ආකාරයෙනි. ඒ සමගම ප්‍රශ්න විසඳා ගැනීමේ මාර්ගයක් වශයෙන් ප්‍රචණ්ඩත්වය යොදා ගැනිමේ භාවිතාව ද සමාජ ගතව තිබිණ. ජාතික තව්හිද් ජමාද් සංවිධානය 2015 පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට කාත්තන්කුඩි ප්‍රදේශයෙන් තරග වදින අපේක්ෂකයන් අත්සන් කළ යුතු ගිවිසුමක් ද ඉදිරිපත් කෙළේය. එහි තිබු එක කොන්දේසියක් වූයේ සුපි හෝ ෂියා ආගමික කොට්ඨාශවලින් කිසිම ආකාරයේ සහායක් ලබා නොගත යුතුය යන්නයි. වෙනස් කොට සැලකීම එකම ආගමේ නිකායන් අතරට ද පත් විය.

මෙම පසුතලයෙන් රාජන් හූල් මතු කරන වැදගත්ම කාරණය නිදහසින් පසු ලංකාවේ නීතියේ ආධිපත්‍යය බිඳ වැටීම යි. භාෂාමය වශයෙන් වෙනස් කොට සැලකිමට එරෙහිව අධිකරණයේ පිහිට පැතුව ද ඉන් සහනයක් ලබා ගැනීමට හැකි වූයේ නැත. එවකට ක්‍රියාත්මක වූ ප්‍රිවි කවුන්සලයෙන් වෙනස් කෙට සැලකිම නිවැරදි කිරීමට උපදෙස් ලබා දුන් නමුත් බලයේ සිටි රජය එය තැකුවේ නැත. නිතියේ ආධිපත්‍යය බිඳ වැටුණේ ඒ ආකාරයෙනි.

ඉන් පසුව නීතිය හා සාමය පවත්වා ගැනීමේ ආයතන ද දේශපාලනීයකරණයට ලක් විය. මෙම දේශපාලනීයකරණය වීම 1972 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන්ම සහතික කෙරිණ. කලින් පැවති සෝල්බරි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව අධිකරණ දිව්රුම දීම වූයේ ‘සියලු දෙනාට ආදරයෙන් හෝ අනාදරයෙන් තොරව යුක්තිය ඉටු කරමි’ යනුවෙනි. එහෙත් 1972 ජනරජ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් එය ‘ශ්‍රී ලංකා ජනරජයට නියමානුකූලව සහ සත්‍යවාදීව සේවය කරමි’ යනුවෙන් වෙනස් විය. යුක්තිය සහ සාධාරණත්වය ඉටු කිරීමට බැඳී සිටීමක් එහි සඳහන් වූයේ නැත. මෙය එක්සත් ජනපදයේ අධිකරණ දිව්රුම සමග රාජන් හූල් සංසන්දනය කර පෙන්වයි. ඔහු සඳහන් කරන ආකාරයට එක්සත් ජනපද අධිකරණ දිව්රුම් දීමේ දි ‘දුප්පත් පොහොසත් සියලු දෙනාට සමානය යුක්තිය ඉටු කරමි’ යන්න ද ඇතුළත් ය.

නීතියේ ආධිපත්‍යය බිඳ වැටීම වේගවත් වූයේ ඒ ආකාරයෙනි. නීතිය සහ සාමය ආරක්ෂා කිරීමට පවතින ආයතන ද දේශපාලන අධිකාරියේ පාලනය යටතට පත් විය. සාධාරණය සහ යුක්තිය ඉටු කිරීම දේශපාලන බලධාරියාගේ කැමැත්තට නතු විය.

නීතිය සහ සාමය පවත්වා ගැනීමේ මූලික ආයතනයක් වන පොලීසිය දේශපාලන අධිකාරියේ අතකොළුවක් බවට පත් විය. අරගලය සමයේ දේශපාලකයන්ගේ නිවෙස්වලට අලාභ හානි කිරීමේ දී පොලීසිය නිසි පරිදි ක්‍රියාත්මක නොවීම ගැන ආණ්ඩු පක්ෂයේ මංත්‍රීන් ප්‍රශ්න කළ විට පොලිස්පතිගේ පිළිතුර වූයේ පොලිස් ස්ථාන 184කින් 182ක ස්ථානාධිපතිවරුන් පත් කෙරේ දේශපාලකයන්ගේ නිර්දේශ අනුවය. ඒ අනුව නිසි ආරක්ෂාවක් නොලැබිමට හේතුව නිසි නිලධාරීන් පත් කිරීමට නොහැකි වීමය.

ඇත්තෙන්ම දිවයිනේ සෙසු ප්‍රදේශවල මෙන්ම කාත්තන්කුඩි ය ඇතුළත් නැගෙනහිර පැවති තත්වය ද එසේම ය. 2017 වසරේ කාත්තන්කුඩි ප්‍රදේශයේ සුපි ආගමික කොටසට එරෙහිව ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා සිදු වන විට පොලිසිය නිසි පරිදි කටයුතු කෙළේ නම් සහ්රාන් ඇතුළු පිරිස අත් අඩංගුවට ගත යුතුව තිබිණ. එම ප්‍රදේශයේ නියෝජිත කණ්ඩායමක් නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නාලක ද සිල්වා හමුව සහ්රාන් ප්‍රමුඛක කණ්ඩායම ගැන පැමිණිලි කළ ද නීතිය ක්‍රියාත්මක වූයේ නැත.

පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයට සැබැවින්ම වගකිව යුතු වන්නේ නීතිය ක්‍රියාත්මක නොකළ නිලධාරීන් ය.

රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය දේශපාලනීයකරණය වීම නිසා නිතියේ ආධිපත්‍යය බිඳ වැටී රට තුළ නිතිය සහ සාමය පවත්වා ගත නොහැකි විය. එය රාජන් හූල් මෙම කෘතියේ මැනැවින් දක්වා ඇත.

දෙවැනිව සහ්රාන් වැනි අන්තවාදින් බිහි වීමට හේතුව වන්නේ අනන්‍යතා දේශපාලනය ඉස්මතු වීම ය. සිංහල දෙමළ මුස්ලිම් වශයෙන් අනන්‍යතාවය පවත්වා ගැනීම දේශපාලන අරමුණක් බවට පත් වූ විට වෙනස් කොට සැලකීම සාමාන්‍ය දෙයක් බවට පත් වේ. එය නිවැරදි කර ගැනිමට යෝජනා කරන ක්‍රියා මාර්ගවලින් සිදු වන්නේ බෙදිම් සහ වෙනස්කොට සැලකිම් වඩාත් උත්සන්න විමය. අන්තවාදි කොටස් තම දේශපාලන සුජාත භාවය ලබා ගන්නේ වෙනස් කොට සැලකිම අවියක් කර ගැනීමෙනි. සිංහල  දෙමළ හා මුස්ලිම් වශයෙන් බෙදීමේ දී සිදු වන්නේ සියුලු දෙනාටම හානියකි. සහ්රාන් වැනි කණ්ඩායම් මුස්ලිම් ආගමිකයන් අතර සුජාත භාවයක් ලබා ගැනීමට උත්සාහ කෙළේ මුස්ලිම් ආගමික අනන්‍යතාවය පදනම් කර ගෙනය. එය එල්ටිටීඊ සංවිධානයේ දේශපාලනයෙන් වෙනස් වන්නේ නැත. රාජන් යෝජනා කරන ආකාරයට සැබැවින්ම නිතිය සහ සාමය ආරක්ෂා කර ගැනිමට හැකි වන්නේ සියලු ආකාරයේ වෙනස් කොට සැලකිම් තුරන් කිරීමෙනි.

එමනිසා පාස්කු ප්‍රහාරයේ මහ මොළකාරයා වන්නේ පුද්ගලයෙකු නොව දේශපාලන වශයෙන් වෙනස් කොට සැලකීම නිති ගත කිරීමෙන් ආරම්භ වූ ක්‍රියා මාර්ගයයි. පාස්කු ප්‍රහාරයට වගකිව යුතු අයට අධිකරණ ක්‍රියා මාර්ගවලින් දඬුවම් කිරීමෙන් පමණක් සමාජ සාධාරණය සහ යුක්තිය තහවුරු කරන පරිසරයක් බිහි වන්නේ නැත.

තිස් අවුරුදු යුද්ධයත් පාස්කු ප්‍රහාරයත් ඉන් පසුව රට පුරා මුස්ලිම් ආගමිකයන්ට එල්ල වූ ප්‍රචණ්ඩත්වයටත් හේතු වූ ප්‍රධාන කාරණය නිතියේ ආධිපත්‍යය බිඳ වැටීම බව රාජන් හුල් තර්ක කරයි. ඒ අනුව මෙය නිවැරදි කිරීමට අධිකරණ ක්‍රියා මාර්ගවලට අමතරව මූලික ව්‍යවස්ථාවේ වෙනසක් ද සිදු කළ යුතුය. සියලු දෙනාට වාර්ගික, ආගමික හෝ භාෂාමය වෙනස්කමක් නැතිව සාධාරණ යුක්ති සහගත නිති පද්ධතියක් ඇති කිරීමට නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් අවශ්‍ය ය. අයුක්තිය, අසාධාරණත්වය සහ වෙනස් කොට සැලකීමේ මහ මොළකාරයන්ට දඬුවම් පැමිණවිය හැකි වන්නේ ඒ ආකාරයෙන් පමණි.  

මෙම ලිපිය ඇන් ඇම් අමීන් විසින් දෙමළ බසට පරිවර්තනය කරන ලද Easter Tragedy කෘතිය එළි දැක්විමේ උත්සවයේ දි මහින්ද හත්තක කළ කතාව ඇසුරෙන් සකස් කරන ලදී.
[මහින්ද හත්තක විසින් පරිවර්තනය කරන ලද එහි සිංහල පිටපත පහත දිගුව මගින් බාගත කළ හැකිය.]

පාස්කු ඛේදවාචකය (රහස් අස්තය එස වූ විට)

The post පාස්කු ප්‍රහාරයේ මහ මොළකාරයා සොයා ගන්න බැරිද? appeared first on විවරණ.

ඒ අතරේ සන්නද්ධ ප්‍රහාරයකින් එකී ව්‍යාපාරයට බලය ගැනීමේ අසාර්ථක පළමු කැරැල්ලේ නායකයෙක් අවසන් ගමන් ගොස් සිටිනවා. ජවිපෙ අතට වර්තමාන රාජ්‍ය බලය දිනාගත් “ස්වර්ණමය අවස්ථාවේ” එහි කොටස්කාරයෙක් නොවූ ඔහු පොඩි අතුල හෙවත් මාජුවාන කංකානම්ගේ වික්ටර් අයිවන්.

කැරලිකාර වික්ටර් අයිවන් ලංකා සමාජ දේශපාලන කරළියේ ප්‍රසිද්ධ වුනේ කැරලි විරෝධී, ධනේෂ්වර රාජ්‍යයේ උපදේශකයෙක්, ආරක්‍ෂකයෙක් විදියට. ඒ අතරේ 1994 ට පෙර ඔහුගේ මාධ්‍ය භාවිතාව ගැන බොහෝ වර්ණනා තියෙනවා. හැබැයි ඔහුගේ ගමන් මග නිවැරදි විනිශ්චයකට ලක්කලොත් අපට දැක ගන්න ලැබෙන්නේ මොකක්ද?

අයිවන් එතෙර මෙතෙර දේශපාලන හා රාජ්‍ය බලවතුන් ගේ සුරතලෙක් වුණා. එහෙම වෙලා ගරා වැටෙන ධනපති රාජ්‍යයේ “අවලක්‍ෂණ” සහ  “කැත” සෝදා පිරිපහදු කරන්න වුනත් තනි පුද්ගලයෙකුට පුලුවන් කියන උතෝපියාවක හිටියා. 94 ට පෙර හෝ පසු ධනේෂ්වර රාජ්‍යම විවේචනයට ඔහුගේ පෑනට හසු නොවුනේ ඒ නිසයි. ඒ වෙනුවට කළේ ඒවා පුද්ගලබද්ධ කාරණා විදියට අරගෙන පහර දීම. ඒ කොන්ද  ලබා දෙන්නේ ධනේෂ්වර රාජ්‍ය විසින්මයි. ඒ නිසාම තමයි ධනපති රාජ්‍යයන්ගෙන් ඔහුට කවදාවත් අනතුරක්  සිදු නොවුනේ.

මොකද මාධ්‍යවේදියෙක් වේවා, ජනාධිපතිගේ සිට කසල ශෝධකයා දක්වා වූ ඕනෑම වෘත්තියක නියුතු කෙනෙක් වේවා. කොන්ද තියෙනවාද, නිර්භයව කියනවද, ලියනවද බලන ලිට්මස් පරීක්‍ෂණයක් කරන්න පුළුවන් සංසිද්ධියක් තියෙනවා. ඒක තමයි ලංකාවේ සිදුවුනු දෙමළ වර්ග සංහාර යුද්ධය. විශේෂයෙන්ම එහි ලේ සාගරය වෙච්ච 2009. ඒ වෙලාවේ කොන්ද තිබුනේ මොන ස්ථාවරයේද කියන එක.

කොන්දේසි විරහිතව (ආයුධ වලින් කොමිස් ගහනා නිසා නෙමේ) යුද්ධයට විරුද්ධවත්, ඒකාබද්ධ උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ස්වංතීරණය වෙනුවෙනුත් නොසැලී පෙනී හිටින්න එදා කීයෙන් කී දෙනෙකුටද කොන්දක් තිබුනේ? කර්තෘ සංසදයේ ඉන්න වරලත් මාධ්‍යවේදීන්ගේ පත්තර වර්ග සංහාරයට පෙළ ගැහුණා. වික්ටර් අයිවන් ගේත් කොන්ද, පෑන, නිර්භීතකම, වීරත්වය ඒ වෙලාවේ නම් තිබුණේ නැහැ.

ජනඝාතක යුද්ධය යුක්ති සහගත කරමින් අයිවන් සිය “රාවය” පුවත් පතේ මෙහෙම ලිව්වා. 

“..සිංහල හා දෙමළ තරුණයින්ගේ කැරලිවල ප්‍රතිපල වශයෙන් ඇතිවූ සාධාරන දුක් ගැනවිලි තිබෙන්නේ වී නමුත් රටේ සංවර්ධනය සඳහා එම කැරලි පරාජය කිරීම අවශ්‍යව තිබුනි..”

යි කියලා.

තවත් විටෙක ඔහු ලිව්වේ

“..ප්‍රචන්ඩත්වය සමග ගනුදෙනු කිරීමේ නීතිමය අයිතිය රජය සතුය. කුමන හෝ රටක බලය අල්ලා ගැනීමේ අරමුන ඇතිව ක්‍රියාකරන ඕනෑම ප්‍රචන්ඩ නැගිටීමක් රාජ්‍ය ඒකාධිකාරයට අභියෝගයකි. එවන් තත්වයන් යටතේ රාජ්‍යය ප්‍රචන්ඩ බලය යොදා ගැනීම නීත්‍යානුකූලය..”

යි කියලා. එමනිසා වික්ටර් අයිවනුත් “වන් ශ්‍රී ලංකා” වෙනුවෙන් විවිධ අංශක වලින් කශේරුකා නවාපු පත්තරකාරයෙක්. පැන තියෙන අතේ ලේ තවරා ගත් කෙනෙක්.

අසුව දශකයේ මැද භාගයේ තමයි වික්ටර් අයිවන්ගේ “රාවය” එළි දකින්නේ. ඊට සමගාමීව අලුතෙන් එකතු වුනු අනෙක් පත්තරේ තමයි “යුක්තිය”. යුක්තියේ ප්‍රධාන කර්තෘ වුනේත් අසාර්ථක 71 කැරැල්ලේ තවත් නායකයෙක් වුනු සුනන්ද දේශප්‍රිය.

අවසාන කාර්තුවේ ගමන් කරමින් සිටි එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ රජයේ (UNP ) වංචා, දූෂණ හෙළිදරව් කිරීම තමයි රාවයේ මුඛ්‍ය අරමුණ වෙලා තිබුණේ. යුක්තිය මුල් වුණේ මානව හිමිකම් වාර්තාකරණයට. හැබැයි දෙගොල්ලන්ම වෙහෙසුනේ කොරගහන ධනපති රාජ්‍යයට නව මුහුණක් හොයන්න.

නමුත් ධනපති පක්‍ෂවලින් කැඩී ස්වාධීන ගමනක් ආරම්භ කරපු එක්සත් සමාජවාදී පෙරමුණ (USA) මොවුන් දැක්කේ නෑ. ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්‍ෂයේ (ශ්‍රිලමප) නායකයා මෙන්ම USA එකේ නායකයා වුණේ විජය කුමාරණතුංග. දෙමළ ජාතියේ අයිතිය වෙනුවෙන් දීප්තිමත් වූ විජය ඝාතනය කිරීමත් එක්ක නැගී ආ වමේ ව්‍යාපාරය නැවතත් දුර්වල වුණා.   

විජයව ඝාතනය කළේ JVP නායකත්වයෙන් සන්නද්ධ වුනු සිංහල වර්ගෝත්තමවාදී දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය (DJV). ඔහුගේ ඝාතනයෙන් පස්සේ බිරිඳ චන්‍ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරණතු‍ංග ආරක්‍ෂාව පතා දරු දෙන්නාත් එක්ක ලන්ඩන් ගියා. මේ නිසා 88 තිබුණු ජනාධිපතිවරණයට USA එකෙන් ඉදිරිපත් වුණේ ඔසී අබේගුණසේකර.

1990 වසර ආරම්භ වෙද්දී රට විශාල භීෂණනකින් එළියට එන්න වෙර දරමින් හිටියේ. ඒ කාලයේ විවිධ සිවිල් ව්‍යාපාර මතුවුණා. JVP ඇතුළු දකුණේ කැරලිකාරීන්ට එරෙහි භීෂණයේ වින්දිතයන්ගේ යුක්තිය වෙනුවෙන් 90 දශකය මුල පළමුවෙන්ම පෙරමුණට ආ ව්‍යාපාරයක් තිබුණා. ඒක තමයි අතුරුදහන්වූවන් ගේ මාපිය දූ දරු සංවිධානය (OPFMD). මෙහි වාමවාදී ජනතා ව්‍යාපාරයක ලක්‍ෂණ තිබුණා. ඒක ගොඩ නගන්නට දරදිය ඇද්දේ නව සම සමාජ පක්‍ෂය (NSSP).

මේ සංවිධානයෙන් සකස් කරපු වාර්තා තමයි එකල විපක්‍ෂ මන්ත්‍රී මහින්ද රාජපක්‍ෂ සහ NSSP නියෝජ්‍ය ලේකම් ලීනස් ජයතිලක ජිනීවා මානව හිමිකම් කොමිසමට මුලින්ම අරගෙන ගියේ. 1993 පමණ තමයි “නිදහස් මාධ්‍ය ව්‍යාපාරය”  (FMM) බිහි වුණේ.

තවත් කාලයක් යද්දී මංගල සමරවීර පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයාගේ මූලිකත්වයෙන් “මව් පෙරමුණ” නමින් අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳ වඩා ලිබරල් සංවිධානයක් හැදුවා.

1991 වෙද්දී සිව් දෙසින් ගොඬ නැගුනු UNP ආණ්ඩු විරෝධය සියතට ගනිමින් මහින්ද රාජපක්‍ෂ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා පාරට බැස්සා. මෙහිදී වහාම ක්‍රියාත්මක වුනු ලංකා සමසමාජ පක්‍ෂයේ නියෝජිතයකුත් සමග ලන්ඩනය බලා ගිය කොමියුනිස්ට් පක්‍ෂ නායක කේ.පී. සිල්වා චන්ද්‍රිකා ලක්බිමට වඩම්මවාගෙන ආවා. එහෙම ගෙනල්ලා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ නායිකාව කෙරෙව්වා. USA එකේ නායිකාව කෙරෙව්වේ නෑ.

ඒවන විටත් සැලසුම් කරතිබූ මහින්දගේ “කතරගම පාද යාත්‍රාව”  UNP ආණ්ඩු විරෝධයේ තීරණාත්මක එකක්. කොළඹින් පිටත්ව සිව්වැනි දිනයේදී පා ගමන ගාල්ල නගරයට ලංවෙමින් සිටියදී බණ්ඩාරනායකවාදීන් චන්ද්‍රිකා පා ගමනට එක්කළා.

එතැනින් ආරම්භවුනු චන්ද්‍රිකා මල් පෙරහැර අවසන් වුණේ බස්නාහිර මහ ඇමතිනී හරහා ජනාධිපති පුටුව දක්වා ගමන් කරලා. කලාකරුවන් රතු හැට්ටකාරී යන විරුදාවලියෙන් ඇය සැරසුවා. FMM එක ඒ පෙරහැරේ මල් බයිසිකල්කරුවන් වෙද්දී, වික්ටර් සහ රාවයත් සුනන්ද සහ යුක්තියත් කසකාරයන් වුණා.

ඒ වෙනුවෙන් පත්තරවලට සල්ලි පොම්ප වුණේ මිලියන ගණනින්. මේ පත්තර දෙක ජනතාව අතරට අරගෙන ගියේ වාමවාදී ජනතා ව්‍යාපාරයක ලක්‍ෂණ තිබුණා වූ OPFMD එකට විකල්පව ගොඩ නැගුණු මංගලගේ මව් පෙරමුණ.

විවිධ වර්ගයේ නැට්ටුන්කාරයන්ගෙන් හැඩවුණු චන්ද්‍රිකා මල් පෙරහැරෙන් NSSP සංවිධායක ලේකම් වෙලා හිටිය වාසුදේව නානායක්කාරත් ගිනිකණ වැටුණා. අන්තිමේදී  පක්‍ෂයෙන් එළවා දමන්න සිද්ද වුණා. පක්ෂයේ හිටිය පාර්ලිමේන්තුවාදීනුත් එකතු කරගෙන, OPFMD එකත් අරගෙන චන්ද්‍රිකා වමට තල්ලු කරන්න, “විවෘත්ත ආර්ථිකේට මානුෂික මූණක්“ දෙන්න වාසුදේවත් පෙරහැරට එකතු වුණා. එහෙම වෙලා OPFMD එක “සූරිය කන්දේ” වල දැම්මා.

UNP යේ 17 වසරක හා චන්ඳ්‍රිකාගේ වසර නවයක ගෝලීය ධනවාදයේ නව ලිබරල් පාලනය අවසන් වීමත් එක්ක ඉතිරි වුණේ භූමිය විකුණා දැමීම විතරයි. මේ පෙරහැරේ කරඬුව බවට පත් පර්සි මහේන්ද්‍ර රාජපක්ෂ, සිංහල, බොදු, ගොවි මහින්ද රාජපක්‍ෂ නමින් බෞතීස්ම කරමින් ඊළගට උතුර බලා ගමන් ඇරඹුවා. නයි මුගටි වෛරයෙන් සිටි අයිවන්ලා, JVP, චම්පිකලා මේ පෙරහැරේ කසකාරයෝ වුණා.

අවසානයේ නන්දිකඩාල් කලපුව දෙමළ දස දහස් ගණනක ලෙයින් පුරවමින් “වන් ශ්‍රී ලංකා” පෙරහැර නිමාකළා. එයින් පසු ඒ බලවේග විවිධ කණ්ඩායම් ලෙසින් බෙදී විසිරී ගියත් අයිවන් තම හාම්පුතා අත්නොහැර රැකබලා ගත්තා. එහෙම කොන්දක් නම් අයිවන්ට තිබුණා.

පටිසෝතගාමියට සහබාගී වී සිටි සියලු පක්‍ෂවලින් වික්ටර් ඉල්ලා සිටියේ

“..රට තීරනාත්මක ඓතිහාසික සන්ධිස්ථානයකට එලඹ ඇත. රට ව්‍යසනයක මුවවිටෙහි පවතියි. ඇත්තේ විකල්පයන් දෙකක් පමනි. එක්කෝ ඇදහිය නොහැකි තරම් විනාශයක් ගෙන එන සමාජ විප්ලවයයි. නැතිනම් වාර්ගිකත්වය, කුලය හා ආගම නොතකා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී න්‍යාය පත්‍රයක් ක්‍රියාත්මක කිරීම පිනිස ඇතිකර ගන්නා ප්‍රධාන දේශපාලන පක්‍ෂවල එකමුතුවයි..”

යනුවෙන්.

එය සිදු නොවුනු විට මල පැන්න වික්ටර් බැන වැදුනේ යුද්දෙන් පස්සේ රට ගොඩ නැගීමට උදා වූ `ස්වර්ණමය` අවස්ථාව පාලකයන් මග හැරියා කියලා. වෙර වීරිය දරලා, කෝටි ගණන් වියදම් කරලා, කඩුලු හතෙන් පැනලා, ගෝලීය බලවතුන් එක්ක හොර ගිවිසුම් ගහලා තමයි විධායක ජනාධිපති පුටුවට නගින්නේ. එහෙම වුණත් වික්ටර් හැමදාම හිතුවේ  රජ පුටුවට ගොඩවෙන කුමර, කුමරියන් කොයි කාටත් පුරෝහිතකම් කිරීමට උපන් කෞටිල්‍යය තමන් කියලා.

චන්ද්‍රිකා ආණ්ඩුව බලයට පත් කරන්න අයිවන් අතේ කරගැට මතුකරගත්ත. එහෙම වූ අයිවන් අවසන් ගමන් නොගොස්, මාලිමා ආණ්ඩුවටත් ආණ්ඩු කරන හැටි කියා දෙන අපූරුව දැක ගන්නට නොලැබීම ජාතියේ අවාසනාවක්.

වාසුදේව නම් අවුරුදු 30 කට පස්සේ එයා 94 දී ගත්ත තීරණය ගැන පාපෝච්චාරණයක් කළා. ඒක කළේ ඔහු කලින් සිටි පක්‍ෂයේ ප්‍රධාන ලේකම්ව සිටි වික්‍රමබාහු කරුණාරත්නගේ අවමගුල් උත්සවයයේදී. වාසුදේව කියා සිටියේ 94 දී ඔහු ගත්ත තීරණය වැරදියි, බාහු නිවැරදියි කියලා. ජුදාස් පාපොච්චාරණය කරද්දී යේසුස් කල්වාරි කන්දේ කුරුසියේ ඇණ ගහලාත් ඉවරයි.

රාජපක්‍ෂ රෙජීමයෙන් දිවි ගලවාගෙන රටින් පලාගියවුන් ගැනත් අයිවන්ට තිබුණේ පුදුම ඇරියස් එකක්.  “පෑන අහිංසකද“ කියන තේමාව යටතේ අයිවන් රාවයේ පිටු පිරෙව්වේ ව්‍යාජ තොරතුරු ඉදිරිපත් කරමින් මාධ්‍යවේදීන් සීත රටවලට පැනලා ගිහින් සැප ගන්නවා කියලා.

මේ සුළු ධනේෂ්වර කැරලිකරුවන් වූ වික්ටර් හා සුනන්දගේ පොදු ලක්ෂණයක් තිබෙණවා. ඒක තමයි තමන් ප්‍රධාන කර්තෘ ධූර දැරූ පත්තරවල නම වෙනත් කෙනෙකු අතට යන්න ඉඩ නොදීම. මේක නායක වන්දනාව ඉහළින්ම රකින ස්ටැලින්වාදයේත්, පසුගාමී ධනපති දේශපාලනයේත් කැපී පෙනෙන දුර්ලක්‍ෂණයක්. සුනන්ද යුක්තිය වහගෙනම යන්න ගිහින් ජීවත් වෙනවා. වික්ටර් ජීවත් වෙද්දීම රාවයෙන් පදාසයක් ගැලවිලා ගියා.

ධනපති ව්‍යාපාරවලත් බ්‍රෑන්ඩ් නේම් නැතිනම් සන්නාම නාමය ඔවුන් ආරක්‍ෂා කරගන්නේ මේ ලෙසම තමයි.

වික්ටර් අයිවන් ගේ මේ භාවිතාවන් හා දෘෂ්ටිවාදය ඔහු ගෝලීය ධනවාදයේ සෘජු ඒජන්තයෙක් බවට මනාව ඔප්පු කරන්නක්. ඔහු JVP මාරාන්තික හතුරෙක් බවට පත්වෙන්නේ ඒ අර්ථයෙන්. එහෙම වුණත් අයිවන් ගේ හා JVP මාලිමා දෘෂ්ටිවාද අද සමපාත වෙලා.

JVP මාලිමා රජයත් ලංකා අපරාධකාරී රාජ්‍ය මුළුමනින් විවේචනය කරන්නේ හෝ විසුරුවා හැරින්නේ නැහැ. ඒ වෙනුවට ඒ අපරාධකාරී චූදිතයන් ආණ්ඩුවේත්, රාජ්‍යයේත් කොටස්කරුවන් කරගෙන හා වගකීම් බාරදෙමින් තමයි ආණ්ඩුව ගෙනි යන්නේ. ඒ අතරේ ධනපති රාජ්‍යයේ යම් යම් අංගජාත පිරිසිදු කරමින් “ක්ලීන් ශ්‍රී ලංකා“ රාජ්‍යයක් හදන්න පුලුවන් කියන මිරිඟුවක් පස්සේ දුවනවා. එකී මෝහනයෙන් අතීත රතු JVP, දම්පාට මාලිමාවෙන් ජනයා උසි ගන්නනවා.

ධනපති රාජ්‍යයේ යම් යම් අංගජාත පිරිසිදු කරමින් “ක්ලීන් ශ්‍රී ලංකා“ රාජ්‍යයක් ධනපති පාර්ලිමේන්තු බලයකින් හදන්න පුලුවන් කියන මිත්‍යාවෙන් JVP වැඩ කරනකොට, වික්ටර් අයිවන් දෘඩ අධිෂ්ඨානයකින් ලිව්වේ තනි පුද්ගලයකුට වුනත් මේක කරන්න පුලුවන් යැයි හිතලා. දෙගොල්ලො අතරේ වෙනස එච්චරයි.

පසුගාමී ධනපති රාජ්‍යයන් තුළ දෝරේ ගලායන වංචා, දූෂණ, කොමිස් ගැහිලි අවම කරගන්න, පාලනය කරගන්න සිය පැවත්ම වෙනුවෙන් ගෝලීය ධනවාදයටත් අද අත්‍යාවශ්‍ය වෙලා තියෙන්නේ. ඒත් යටලීයෙන් නාරිලතා මල් පූදින්නේ නෑ.

අයිවන් සුබ ගමන් ..!

The post ගමන් මග වරද්දා ගත් වික්ටර් අයිවන්.. appeared first on විවරණ.

22 දින පැවැති පැවති ප්‍රවෘත්ති සාකඡාවකදී ඔහු මේසේ කීවේය:

“..දැන් තියෙන අර්බුදය තමයි දේශීය පොල් පරිභෝජනයට පොල් ලබා ගැනීමත්, සැපයුමේ අඩුවීම…අපනය කර්මාන්තයත් අර්බුදයට ලක් වෙලා. අපි නිතර පරිභෝජනය කරන පොල් ගෙඩියත් රුපියල් 200 ගාණට ගියා. ගෙදර පොල් පරිභෝජනය ඉතාමත් නාස්තිකාර පරිභෝජනයක තමයි අපි ඉන්නේ. මොකද අපි පොල් කිරි විදිහට පාවිච්චි කරනවා, සම්බෝල විදිහට පාවිච්චි කරනවා. මේ ක්‍රියාවලි දෙකේම පොල් සෑහෙන ප්‍රමණ්යක් අපතේ යනවා. ඒ වගේම පොල් කට්ට සහ පොල් වතුර කියන දෙකත් ඩොලර්. ඉතින් ඒවත් අපතේ යනවා. පොල් කිරි වෙනුවට අපිට ආදේශ කළ හැකි නිෂ්පාදන ප්‍රමුකත්වයක් දීලා අපිට විකල්ප ලෙස භාවිතා කරන්න පුළුවන් නම් ඒ ඉතිරි වෙන පොල් ටිකත් අපනයනය කිරීම සදහා ඩොලර් උත්පාදනයට ලබාගන්න හැකියාවක් තියෙනවා..”

අනුර කුමාර ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානීන්ට ඇති ලෙඩක් නම් ක්ලච් එක පෑගූ විට තිරිංග අංජ බකල් වීමය.

ශතවර්ශාධික කාලයක් අපේ ජනයා ආහාරයට ගත් පොල් දැන් චතුරංග අබේසිංහට ඩොලර් වී තිබේ.

ඩොල්ර් සඳහා පුක දීමත් සාධාරණ කරන්නට මෙවැනි පුද්ගලයින් දොර හරිනු ඇත.

ස්විස්ටර්ලන්තයේ ඇමැතිිවරයකු මෙසේ කීවොත් කුමක් වනු ඇත්ද?

“අපේ මිනිස්සු කිරි බෙනවා වැඩියි. ඒ නිසා විදේශ විනිමය ලබා ගත හැකි චොකලට් සහ චීස් නිෂ්පාදනයට බාධාවක්. කිරි වෙනුවට සෝයා හරි වෙන මොනවා හරි බොන්න සොයා ගන්න”

බොහෝ විට ඔහුට සිදු වනු ඇත්තේ මහජන විරෝධය හමුවේ පසු බැසීමට සහ කතාව ඉල්ලා අස් කර ගැනීමටය. ඒ දැනුවත් පුරවැසියන් සහ නිදහස් ජනමාධ්‍ය ඇති රටක් නිසාය.

ශ්‍රී ලංකාවේ ජනයාගේ ආහරයේ පොල් නැතිවම බැරි සංඝටකයකි. අපේ ජනයා  ප්‍රෝටීන් ලබා ගන්නා ක්‍රමයක් වන්නේ ද පොල් කෑමය. පොල් කිරි, දිය කිරි සහ මිටි කිරි ලෙස ද පොල් සම්බෝල, මැල්ලුම් වර්ග සඳහා ද නැතිවම බැරිය.

පොල් සම්බෝල යනු එංගලන්තයේ ද ජනප්‍රිය ලාංකික ආහාරයකි. එය අපේ සංකේතයක් වැන්න.  විකාරය කොතරම් ද   මැල්ලුම් පොල් කුඩු යොදා ගන්නා ලෙස කියන ජාජබ හොරෙණෑකරුවන් ද පහල වී සිටී. පොල් කුඩු මැල්ලුම් ඉතාම දුගී නිවසක වත් ආහාරයට ගන්නා දෙයක් නොවේ.

සමාජය වියමන සහ ආකල්ප සකස් වන්නේ හුදෙක් ඩොලර් හෝ ආර්ථික සාධක නිසා හෝ පමණක් නොවේ. එසේ සිතන්නේ ඌනතිවාදීන්ය. සංස්කෘතිය හුදෙක්ම ආර්ථිකයේ පිළිඹිමුවක් නොවේ. අධෝව්‍යහය සහ උපරි ව්‍යුහය අතර  ඇත්තේ එකිනෙකට බලපාන සම්බන්ධයකි.

පිටි කළ පොල් පාවිච්චි කරන නාගරික ජනයා පවා පොල් සම්බෝල සඳහා ගන්නේ අමු පොල්ය. ඒ රසය අපේ ආත්මගත මිහිරකි.

පොල් කිරි වෙනුවට ඔටු කිරී හෝ බී පල්ලා යැයි කියන චතුරංග හෙට අනිද්දා වන විට බත් වෙනුවට බජිරි කාපල්ලා කිමට ඉඩ තිබේ.

හමුදාව යොදවා සහල් ප්‍රශ්නය විසඳන බව කීමට තරම් ජනාධිපතිවරයාගේ තිරිංග විකල්වන්නේ  එවැනි බජරි කතාවක් අරුමයක් නොවිය හැකිය. අප නැත්නම් මිනිසුන් පැමිණ හාල් මෝල් කොල්ලකනු ඇතැයි කීමද එවැනිම ගැඹුරක් නැති කතාවකි.

ගෝටා කලේත් සහල් මෝල් වලට හමුදාව යැවීමය. මේ  වනාහී දෙකේ පන්තියේ කතාය. හමුදාව යවා සාර්ථකව වෙළද පොළ හැසිර වූ රටක් නැත. එවැනි ක්‍රම තිබූ චීනය සහ වියට්නාමය පවා අද එම විධි අතහැර දමා තිබේ.

තර්ජනය හාල් මෝල්වලට කළත් නීතිපතිට කළත් එහි යටි අරුත නම් නීතියේ පාලනය නොසැළකීමය. මැත දිනක ජාජබ ජනාධිපති නීතිඥයකුට නීතිපතිවරයා කතා කර ඇත්තේ ගැහෙමින් යැයි කියනු ලැබේ. නීතිපති ගෝටා ඉදිරියේ හෝ බැසිල් ඉදිරියේ ගැහෙන්නට ඇත්තේත් මෙසේය.

නීතිපතිට කල තර්ජනයේ දී ටිරන් අලස් යටතේ සිදු වූ කෝටි ප්‍රකෝටි ගණනින් ගසා කෑ වීසා වංචාව ගැන ඇසූ බවක් දැන ගන්නට නැත.

නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව යනු බලයේ සිටින ආණ්ඩුවේ දේශපාලන හස්තයකි. හිටපු ඩීඅයිජී වාස් ගුණවර්ධනට මරණ දඩුවම දීමට හිටපු ජේෂ්ඨ පොල්ස් අධිකාරී ශානි අබේසේකර සමඟ නඩුව මෙහෙය වූ නීතිපති දෙපාර්ථමෙන්තුවම, වාස් ගුණවර්ධන අනීතිකව අත්අඩඟුවට ගත්තේ යැයි ශානි අබේසේකරට විරුද්ධව අධිකරණයට ගියේය.

එහි තේමා පාඨය “හිස් මාස්ටර්ස් වොයිස්ය”

හිටපු නීතිපතිවරයකු වන සංජේ රාජරත්නම් බැසිල් රාජපක්ෂ විසින් නීතිපති තනතුරට ගෙන ආවේ, පිල්ලෙයාන් නිදහස් කර ගැනීමට යැයි අනස්ර් හසාද් මවුලානා කියා තිබේ. පිල්ලෙයාන් නිදිහස් කර ගැනීමට මවුලානා ලිපි ගොනුව දුන් බව කියන විනිසුරුවරයා තවමත් ඉහළින්ම වැජඹේ.

“තමා ඝාතනය කිරීමට එවකට සිටි නාවික හමුදාපතිවරයා වූ කරන්නාගොඩ සැළසුම් කරන” බවට ය ජෙනරල් සරත් පොන්සේකා ආවරණය කළ මාධ්‍යවේදියකු විසින් 2009 දී කරන ලද පැමිණිල්ල තවමත් නීතිපති දෙපාර්තමෙන්තුවේ පුස්කයි. අනුර ප්‍රියදර්ශන මෙන්ම කරන්නාගොඩ ගැනත් දැන් නීතිපති පරික්ෂන අරඹනු ඇත්ද?

යහපාලන ආණ්ඩුව ත්‍රි පුද්ගල විශේෂ අධිකරණ පිහිටුවන ලද්දේ විශේෂ නඩු විභාග ඉක්මන්කරනු පිනිසය. එසේ නමුත් දැන් වසර ගණනාවත් ප්‍රගීත් එක්නැළිගොඩ ඝාතන නඩුව ඇදි ඇදී යවන්නේ ස්වාමියා කියන දේ කරන නීතිපති දේපාර්තමෙන්තුවයි.

මේ දෙපාර්තමෙන්තුව ලොකු ලොක්කන්ගේ දරුවන්ගේ රජ දහනකි. කැමැති නම් එහි වෙබ් අඩවියට ගොස් වාසගම් පිරික්සා බලන්න.

කීත් නෙයාර් පැහැර ගැනීම පිලිබඳ පවරන ලද නඩුව මහේස්ත්‍රාත් උසාවියේ හිර කර තිබෙන්නේ ද නීතිපති දෙපාර්තමෙන්තුවයි. ඒ ගෝටා කී නිසාය.

හිමිකම් නීතිඥ හෙජාස් හිස්බුල්ලාට බොරු නඩුවක් පැටලූයේ නීතිපති දෙපාර්තමෙන්තුව ගෝටාගේ අතවැසි සේවය කළ කාලයේය. තවමත් නීතිපති දෙපාර්තමෙන්තුව එම නඩුව දිග්ගස්සන්නේ විවිධ ආවරණයන්ට මුවා වෙමිනි.

ජනාධිපති අනුර කුමාර නීතිපතිට කල තර්ජනයේ දී ඒ ගැන ඇසුවේද?

මහත්වරුනි, නීතිපතිට තර්ජනය කරනු  වෙනුවට. කළ යුතුව ඇත්තේ ජාජබ පොරොන්දු වූ ස්වාධීන අභිචෝදක (නඩු පවරන්නකු) කාරයාලය ස්ථාපිත කිරීමය. ඒ සඳහා මැස හතරක කාලය ඕනෑවටත් වැඩිය.

දැන් ස්වාධීන අභියෝජක කාර්යාලය ගැන කතාවක්වත් නැත.

එල්ටීටීඊය සතුව තිබී අල්ලා ගත් ගිනි අවි තොගයක් මෙරට පාතාලයට ලබා දුන්නේ කුප්‍රසිද්ධ මින්නේරිය කඳවුරෙනි. කලකට පෙරය.  එම අවි පිලිබඳ රහස් පොලිස් පරීක්ෂනය නතර කරන ලද්දේ ගොටාගේ ද රනිල් ගේද  ආරක්ෂක ලේකම් වූ ජෙනරල් කමල් ගුණරත්නගේ නියෝගයකිනි. එමෙන්ම ඊයේ පෙරේදා වන තුරු ආරක්ෂක මණ්ඩල ප්‍රධානී වූ ජෙනරල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වා කීවේ “යුද හමුදාවේ අවි නැති වී නොමැතිය” කියාය. එය ඇත්තය. මන්ද යත් ඒ ආයුධ එල්ටීටීඊ ආයුධ නිසාය.

ශවේන්ද්‍රගෙන් සහ කමල් ගුණරත්නගෙන් ප්‍රශ්න කරන ලෙස ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක උපදෙස් දී තිබේද?

කල්ච් එක පෑගී බ්‍රේක් ලූස් වීමේ ද අවසානයක් නැත.

මහින්ද රාජපක්ෂ නිවසින් එළියට දාන බව කියා, නාමල් රාජපක්ෂට ඔක්සිජින් ගැහීමත් එවැනිම තිරිංග විකල් වීමකි.

රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික බස, යහපත් රාජ්‍ය පාලනයක ලකුණකි.

ඇත්තටම ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායකට කතා පිටපත් ලියා දෙන කෙනෙක් නැත්ද? කතා ලියන්නා යනු සුවිශේෂි තනතුරකි. එවැන්නකු නැති විට කලච් එක පෑගී බ්‍රේක් ලූස් වීම වැළැක්විය නොහැකිය.

දැන් ඔහු සියයට 3 විපක්ෂ මංත්‍රී නොව තුනෙන් දෙකේ බලයක් ඇති ජනාධිපතිය. කිව යුතු දේ කිරා මැණ කීම, ඉගෙන ගත යුතු කලාවකි. බලය විසින් කිවයුතු දේ ඉබේ කටින් පනින්නට ඉඩ නොහැරීම චතුරංග අබේසිංහට පමණක් නොව අනුර කුමාර දිසානායකටද එකසේ වටී.

කතා කිරිම සහ ඇහුම්කන් දීම යනු දෙකක් නොවේ. එකම ක්‍රියාදාමයක දෙපැත්තය. ලංකාවේ සිට ඇසෙන, ජාතික ජන බලවේගයට සාහාය දුන් විවිධ තරාතිරම්හි ඇසූ පිරූ අයගෙන් ඇසෙන්නේ ඇහුම්කන් දීමට ජාතික ජන බලවේග ආණ්ඩුවට ඇති නොහැකියාවයි. එය ඛේදවාචකයක් නොවේවා!

The post පොල්කිරි වෙනුවට ඔටු කිරි පෙවීමේ ජාජබ තියරිය සහ තවත් කතා.. appeared first on විවරණ.

විපතට  පත් මොවුන් වෙනුවෙන්, සෞදි අරාබි මූල්‍යාධාර මත ගොඩනැගුනු, අම්පාර -අක්කරපත්තු මාර්ගයේ 03 වැනි සැතපුම් කනුවේ සිට ආලම්කුලම් ගම්මානය පසු කරමින් 08 වැනි සැතපුම් කනුව හන්දිය දක්වා ගමන් කරන විට නුරෛච්චෝළයි සුනාමි නිවාස යෝජනා ක්‍රමය හමුවෙයි.

රුපියල් මිලියන දහසක වියදමින් පාසැල්,රෝහල්, තැපැල් කන්තෝරු, ඇතුළු සියලු පහසුකම් ඇතිව අංගසම්පුර්ණ ඉදි කෙරෙනු නිවාස 500 බෙදා දීමේදී මතු වූ ගැටලුවට දැන් පහළොස් වසකි. වඩාත් ශෝචනීය වන්නේ වල් වැදුණු මේ නිවාස හා ගොඩනැගිලි

 සතා සර්පයන්ගේ මෙන්ම සොරුන්ගේ තිප්පොළක් වී තිබීමය. ඇතැම් ගොඩනැගිලි වල බොහෝ දේ සොරුන් විසින් ගලවා ගෙන ගොසිනි.

“ගෙවල් හැදුවට අපිට ඒවා බෙදා දුන්නේ නැහැ. ලංකාවේ සුනාමියෙන් විපතට පත් වුනු මිනිස්සුන්ට නිවාස ලැබිලා තියෙනවා.ඒත් අක්කරපත්තුවේ පීඩාවට පත්වුණු මිනිස්සුන්ට නිවාස දුන්නේ නැහැ.“

යැයි  සුනාමියෙන් සිය ගේ දොර අහිමිවූ,  දරුවන් හය දෙනෙකුගේ මවක් වන ඇම්.ඒ. සුබයිදා පවසන්නේ හිතේ අරෝවකිනි. තම දරුවන් සමගින් කුලී නිවසක වෙසෙන දිරිය ස්ත්‍රියක් වූ  ඈ  නිවසක් ලබා ගැනීම වෙනුවෙන් තවමත් අරගල කරන්නීය.

වසර 40 කට වැඩි කාලයක් ධීවර, ගොවි හා දෛනික කුලීයේ යෙදුනු සුබයිදලාගේ බොහෝ දෙනාට  සුනාමියෙන් විනාශ වුනු නිවාස යළි  ඉදි කරගන්නට අවස්ථාව නොලැබුණි. ඒ මීටර් 200 අවදානම් කළාපයට හසුවීම නිසාවෙනි.

නුරෛචෝලයි නිවාස ව්‍යාපෘතියට ලබා ගත්තේ  හිඟුරාන සීනි කම්හලට අයත්, උක් වගාවට යොදාගත් පසුව දස වසක කාලයක් අත්හැර දමා තිබු අක්කර 64 ක බිම් කඩකි. නිවාස බෙදා දීමට යාමේදී  ඒ ආසන්නයේ වූ දීඝවාපියේ බෞද්ධ සංවිධාන එකතුව අධිකරණය වෙත පෙත්සමක් ගොනු කෙරිණි. දීඝවාපි පුදබිමට කිලෝ මීටර් 13 දුරින් පිහිටි, මේ නිවාස මුස්ලිම් ජනයාට පමණක් නොව ප්‍රදේශයේ සිංහල- දෙමළ ජනයාටත් ලබා දිය යුතු යැයි වූ ඔවුන්ගේ පෙත්සමට  2009 වසරේ ජුනි පළමු දා  තීන්දුවක් ලැබුණි.  එවකට අගවිනිසුරු සරත් නන්ද සිල්වා ප්‍රමුඛ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු මඩුල්ල තීරණය කළේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 13වන සංශෝධනය සහ ඉඩම් සංවර්ධන නීති  අනුගමනය කරමින්, සාධාරණ සහ සමානාත්මක ක්‍රියාදාමයකට අනුව නිවාස බෙදා දිය යුතු බවය. අධිකරණ තීන්දුවත් සමඟ නිවාස ලබා දීම දිනෙන් දින පමා විණි. 

අක්කරපත්තුව, ප්‍රාදේශීය ලේකම් ටී.ඇම්. ඇම්. අන්සාර් ට  අනුව සුනාමියෙන් විපතට පත්වුවන් අතරින් නිවාස  සම්පුර්ණයෙන්ම  හානිවූ පවුල් ගණන 308 කි. ඔවුන් අතරින් පනහකට වැඩි පවුල්  වෙනත් ස්ථාන කරා පදිංචියට ගොස් ඇති විට ඉතිරිව ඇත්තේ පවුල් 268 කි. 2013 වසරේදී කැඳවූ සම්මුඛ පරික්ෂණයක් මගින්  අනිවාර්යෙන්ම මෙම නිවාස ලබාදීමට නිර්දේශ කරනු ලැබූ පවුල් ගණන 263 ක් වූ අතර පසුව දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයා වෙත යොමු කළ අභියාචනා අනුව තවත් පවුල් පහක් ඊට එක්විණි.

මිට අමතරව 2017 වසරේ ඔක්තෝම්බර් සහ  නොවැම්බර්  මාස වල පැවැත්වූ ඉඩම් කච්චේරියට  ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශය තුල  ඉඩම් නොමැතිවුවන් 667 දෙනෙකු අයදුම් කළද, තෝරා ගත්තේ 575 දෙනෙකි.

අක්කරපත්තු සුනාමියෙන් විපතට පත්වූවන්ගේ  නිවාස වෙනුවෙන් තවමත් අරගල කරන ඉඩම් අයිතිය උදෙසා වූ අම්පාර දිස්ත්‍රික් එකමුතුව පවසන්නේ මෙය අධිකරණය දක්වා යාමට ප්‍රදේශයේ දේශපාලන බල අරගලය හේතු වූ බවකි.   නුරෛචෝලයි නිවාස ව්‍යාපෘතිය ඉදිකිරීමට මුල් වූ එවකට නිවාස ඇමතිනි ෆේරියල් අශ්රොෆ් ට එරෙහිව  ඒ.එල්. එම්. අතාවුල්ලා මන්ත්‍රීවරයා ක්‍රියා කරන්නට යෙදුනේ  අක්කරපත්තුවේ තම බලය හීන වේ යන සැකය හේතුවෙනි. නිවාස ව්‍යාපෘතිය තුලින් ෆේරියල් අශ්රෝෆ්ට කිසියම් ජනප්‍රසාදයක් ඇතිවීම වැලැක්වීම අතාවුල්ලාගේ අරමුණ වූව ද  මේ ආරවුල මගින් තවත්  බොහෝ පාර්ශවයන්ට  වාසි අත්කර  දී තිබේ.  අසරණව ඇත්තේ උන්හිටි තැන් අහිමිවූ දුගී දුප්පත් ජන සමුහයකි. 

සුනාමියෙන් විපතට පත් ජනයාට ප්‍රමුඛත්වය ලබා දෙමින් නුරෛච්චෝල නිවාස බෙදා දීම කෙරෙහි සාකච්ජාවක්  ඉඩම් අයිතිය උදෙසා අම්පාර දිස්ත්‍රික් එකමුතුව හා හිටපු ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ කාර්යාල නිලධාරින් සමඟ පැවැත්විණි. පසුගිය වසරේ මාර්තු වල පැවති සාකච්ජාවන් අත් හැරුනේ  ඉන් පසු එළඹී මැතිවරණ සමය නිසාය. කෙසේ වෙතත් නිවාස අයිතිය වෙනුවෙන් තව දුරටත් අරගල කරන ඔව්හු   ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වෙත අභියාචනයක් ඉදිරිපත් කරන්නට ද සැරසෙති.

ඉකුත් නොවැම්බරයේ පැවති මැතිවරණයෙන්  එතෙක් අම්පාර දිස්ත්‍රික්කයේ බලය තහවුරු කරගෙන සිටී, ශ්‍රීලංකා පොදුජන පෙරමුණ, එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය, ශ්‍රීලංකා නිදහස් පක්‍ෂය, සමගි ජන බලවේගය වැනි සාම්ප්‍රදායික  පක්‍ෂ අභිබවා ජය ගැනීමට ජාතික ජන බලවේගය සමත් විය. අක්කරපත්තුවේ සුනාමි විපතට පත් වුවන්ගේ විසි වසරක ගැටලුවට විසදුම් ගෙන දීමේ වගකීම දැන් පැවරී ඇත්තේ වත්මන් ජා.ජ.බ. ආණ්ඩුව වෙතය.

සටහන : ඉෂංඛා සිංහආරච්චි

[අනිද්දා සති අන්ත පුවත් පතේ පළවූවකි.]

The post අක්කරපත්තුවේ විසි වසරක සුනාමිය.. appeared first on විවරණ.

වෙළඳ පොළ මෙම හැසිරීම වර්තමාන වෙළඳ ඇමති මෙන්ම දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ දුප්පත් ජන කොටස් වෙනුවෙන් පෙනි සිටි වසන්ත සමරසිංහ නොදන්නේයැයි කිව නොහැකිය. කණගාටුවට කරුණක් වන්නේ ඔහු තවමත් ජනප්‍රිය දේශපාලන සටන් පාඨ යොදා ගැනීමය. ‘සිස්ටම් චේන්ජ්’ එකක් වෙනුවෙන් බලය ලබා ගත් ඇමතිවරයෙකු හෝ ආණ්ඩුවක් නොකළ යුතු ප්‍රකාශයකි.

රතු සහල් හිඟයක් ඉදිරියේ ඇති නොවීමට මෙම ආණ්ඩුව ගැනීමට බලාපොරොත්තු වන පියවර දෙස බලන විට ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියා මාර්ගයේ ම බරපතළ අඩුවක් පවතින බව පෙනේ. පළමුවෙන්ම සහල් හිඟයක් ඇත්තේ රතු සහ නාඩු සහල්වල පමණක් බව ද අවධාරණය කළ යුතුය. නොයෙකුත් නම්වලින් හැඳින්වෙන සම්බා සහල්වල හිඟයක් නැත. ඉදිරියේ දී පොදුවේ සහල් හිඟයක් ඇති නොවීමට ගන්නා පියවරක් වන්නේ දැනට අභාවයට ගොස් ඇති වී අලෙවි මණ්ඩලය නැවත සක්‍රිය කිරීමයි. වී අලෙවි මණ්ඩලය සතුව වී තොග පවතින්නේ නම් සහල් හිඟයක් ඇති වන විට වෙළඳ පොළට සහල් තොග නිකුත් කිරීමට රජයට හැකියාවක් ලැබේ. දැනට වී අලෙවි මණ්ඩලයට එවැනි වී තොග නැති නිසා රජයට වෙළඳ පොළ මැදිහත් වීමක් කළ නොහැකිය.

එමනිසා නව රජයේ පියවර වන්නේ අභාවයට ගොස් ඇති වී අලෙවි මණ්ඩලයේ ගබඩා සහ වී මෝල් පිළිසකර කොට නැවත වී ගබඩා කිරීමටත් වී කෙටීමටත් සුදුසු තත්වයකට පත් කිරීමය. එය එළඹෙන මහ කන්නයේ අස්වනු වෙළඳ පොළට පැමිණීමට පෙර නිම කළ යුතු නිසා ඊට හමුදාවේ සහාය ලබා ගන්නා බවද පළ විය.

බැලූ බැල්මට වෙළඳ පොළ පවතින පෞද්ගලික ඒකාධිකාරියට මුහුණ දීමට මෙය කාලීන පියවරකි. දැනට වෙළඳ පොළ ක්‍රියාත්මක වන ඒකාධිකාරී මෝල් හිමියන් අස්වනු නෙළන කාලයේ දී අඩු මිලට වී ලබා ගෙන වෙළඳ පොළ හිඟයක් ඇති වන විට වැඩි මිලට සහල් තොග නිකුත් කිරීමෙන් විශාල ලාභයක් උපයා ගනී. වී අලෙවි මණ්ඩලය සතුව තිබු වී මිලදී ගැනීමේ ඒකාධිකාරී බලය 77 බලයට පත් එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ලිබරල් ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති යටතේ ඉවත් කිරීමෙන් පසුව එම ක්ෂේත්‍රයේ බිහිව ඇති මහා පරිමාණ වී මෝල් හිමියන්ගේ වර්ධනය අනුව උපයා ගෙන ඇති ලාභ ප්‍රමාණය ගැන අදහසක් ඇති කර ගත හැකිය. වී අලෙවි මණ්ඩලයේ ඒකාධිකාරී බලය පැවති සමයේ එවැනි මහා පරිමාණ මෝල් හිමියන් බිහි වූයේ නැත.

එහෙත් මෙම මහා පරිමාණ වී මෝල් හිමියන් සතුව විශාල වී තොග හෝ සහල් තොග තිබුණ බවට කිසිදු සාධකයක් නැත. රජයේ නිලධාරීන් ගොස් එම ගබඩා සංකීර්ණ පරික්ෂාවට ලක් කළද වෙළඳ පොළ සහල් මිලට බලපෑමක් වන ආකාරයේ සහල් තොග නිකුත් කිරීමට හැකි වූයේ නැත. සහල් තොග කිසියම් ප්‍රමාණයකින් වෙළඳ පොළට පැමිණිය ද පවතින හිඟයට එය පිළියමක් වූයේ නැත. එමනිසා මහා පරිමාණ සහල් මෝල් හිමියන් කෘත්‍රිම ආකාරයට කැකුළු සහල් හිඟයක් නිර්මාණය කර ඇතැයි යන තර්කය මුලින් සඳහන් කළ සහල් බෙදීම නිසා හිඟයක් ඇති වූයේය යන්නෙන් වෙනස් නොවේ.

වී අලෙවි මණ්ඩලය නැවත සක්‍රීය කිරීමෙන් ඉදිරියේ වෙළඳ පොළ සහල් හිඟයක් වැළැක්විය හැකියැයි උපකල්පනය කිරීම ද සැබෑ තතු නොදැන ගෙන ඇති තීරණයකි. වී අලෙවි මණ්ඩලය නැවත පණ ගැන්වීමේ දී එහි කලින් පැවති වංචා සහ හොරකම් වැළැක්වීමේ පියවර මෙතෙක් දක්වා නැත. නමසිය හැත්තෑ ගණන්වල ආරම්භයේ දී ලෝක බැංකුවේ නිර්දේශයක් මත පිහිටුවන ලද වී අලෙවි මණ්ඩලයෙන් ගොවියාට හෝ පාරිභෝගිකයාට සේවයක් වූයේ නම් ඒ අල්ප වශයෙනි. එම ආයතනය වාර්ෂිකව අත් කර ගත් විශාල පාඩුව හා සසඳන විට එය කිසිසේත් ප්‍රමාණවත්යැයි කිව නොහැකිය. වැඩිම වාසියක් අත් වූයේ වී මිලදී ගැනීම සහ සහල් මෝල් පාලනය කළ දූෂිත නිලධාරීන්ට ය. එය ඉදිරි කන්නයේ වී මිලදී ගැනීමේ දී සිදු නොවන බවට කිසිදු සහතිකයක් නැත.

අර්බූදය පවතින්නේ සහල් වෙළඳ පොළ පමණක් නොව සම්පූර්ණ ක්ෂේත්‍රයේම ය. එනම් කෘෂිකාර්මික ප්‍රතිපත්තියේය. ඉතාම සරලව වෙළඳ පොළ ගතිකත්වය අනුව ක්‍රියාත්මක වන විට නිෂ්පාදනයත් බෙදා හැරීමත් සිදු වන්නේ ඊට ගැලපෙන ආකාරයට ය. සියලුදෙනා වැඩි ලාබයක් ලබා ගැනීමේ අරමුණෙන් ක්‍රියාත්මක වන නිසා වැඩි ලාබයක් ලබා ගත හැකි සම්බා වී වගාව සිදුවීම තර්කානුකූලය. ප්‍රකාශිත සංඛ්‍යා ලේඛන අනුව ලංකාවේ වාර්ෂික අවශ්‍යතාවය සහල් මෙට්‍රික් ටොන් දශලක්ෂ 2.4ක් වන අතර වී අස්වැන්න මෙට්‍රික් ටොන් දශලක්ෂ 4.2කි. වී කිලෝවක් කෙටීමෙන් සහල් කිලෝ 0.65ක් ලබා ගත හැකි නිසා වෙළඳ පොළේ සහල් හිඟයක් ඇති විය නොහැකිය. ඇත්තෙන්ම සහල් හිඟයක් නැත. සම්බා වර්ග වෙළඳ පොළේ හිඟයක් නැතිව පවතී. එමනිසා මෙම අර්බූදයට විසඳුම් සෙවීමේ දී වි සහල් තොග පවත්වා ගැනිමට අමතරව තවත් ගැටලු ගණනාවක් පවතින බව තේරුම් ගත යුතුය.

පළමුවෙන්ම කූපන් පොතට සහල් ලබා දුන් කාලයේ මෙන් නොව දැන් පාරිභෝගික රුචිකත්වයේ වෙනසක් සිදුව ඇති බව පැහැදිලිය. කූපන් පොතට සහල් ලබා දුන් අවධියේ පාරිභෝගිකයාට සහල් සුදු රතු වශයෙන් තේරීමක් කිරීමට අවස්ථාවක් තිබුණේ නැත. සහන මිලට ලැබෙන දෙය භාර ගත යුතුය. එහෙත් අද තත්වය හාත්පසින්ම වෙනස් ය. පාරිභෝගිකයා විවෘත වෙළඳ පොළෙන් සහල් මිලදී ගන්නා නිසා ඔහුට කැමති සහල් වර්ගයක් පහසු මිලට ලබා ගැනීමේ හැකියාව තිබිය යුතුය.

එහෙත් සහල් මොල් හිමියන් උනන්දු වන්නේ වෙළඳ පොළ ස්වභාවය අනුව වැඩිම ලාභයක් ලැබීමට නිසා ඔවුන් යොමු වන්නේ වැඩිම ලාභයක් ලබා ගත හැකි වී මිලදී ගැනීමට සහ සහල් නිපදවීමට ය. වී ඇටයක් සහල් කිරීමේ දී රතු හෝ සම්බා වශයෙන් වෙන් කළ හැකි වුවද නිෂ්පාදන නැතිනම් වගා කිරීමේ වියදම ඒ දෙකටම එකය. එමනිසා සම්බා වී වර්ග වගා කිරිමට ඇති පෙළඹීම වැඩිය. රතු කැකුළු සහල් අලෙවියෙන් ලබා ගත හැකි ලාභය අඩු නිසාත් ගබඩා කර තැබීමේ දී ඇති විය හැකි හානිය වැඩි නිසාත් ඒ ගැන ගොවියා මෙන්ම සහල් මෝල් හිමියා සැලකිලිමත්වීම පුදුමයක් නොවේ. අද වෙළඳ පොළ හැසිරෙන්නේ එම න්‍යාය අනුවය. එය තේරුම් නොගෙන ඉදිරියේ සහල් හිඟයක් ඇති නෙවිමට පියවර ගැනීම දිරා ගිය රෙද්දකින් සුළං බැඳීමට ගන්නා උත්සාහයට වෙනස් නොවේ.

මීට අමතරව වැදගත් සාධකයක් වන්නේ කන්න දෙකකට පමණක් සීමා වන බෝගයක අස්වැන්න වසර පුරාම නොවෙනස්වන ඉල්ලුමට සරිලන ආකාරයට ගබඩා කිරීම ය. සහල් තොග දිගු කලක් ගබඩා කිරීම අපහසු වියදම්කාරි වැඩ පිලිවෙළක් නිසා දිගු කලක් ගබඩා කළ යුත්තේ වී ය. ඒ සඳහා ද සුදුසු පහසුකම් තිබිය යුතුය. වත්මන් ලිබරල් ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය යටතේ එහි මූල්‍යමය පිරිවැයක් ද පවතී. එමනිසා ඉතාමත් කෙටියෙන් ඉදිරියේ සහල් හිඟයක් ඇතිවීම වැළැක්වීමට වී අලෙවි මණ්ඩලයේ පැරණි ගබඩා සහ සහල් මෝල් ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීම සහ වාග් චාතුර්ය කිසිසේත් ප්‍රමාණවත් නැත. ඒ සඳහා සැලසුම් ගත දීර්ඝ කාලින වැඩ පිළිවෙළක් අවශ්‍ය ය. 

The post රජයෙන් වී මිලදී ගැනීමෙන් සහල් අර්බුදය විසඳේ ද? appeared first on විවරණ.

1969 දවසක ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙහි එම ගාල්ල දිස්ත්‍රික් කමිටු රැස්වීම පැවතියේ, මට මතක හැටියට බටපොල අතුලගේ ගෙදර ය. එය මෙහෙය වූයේ ජවිපෙ දෙවැනි නායකයා වූ විජේසේන ජී විතාන නොහොත් සනත් බොරළුකැටිය යි.

මා ඒ වන විට උසස්පෙළ පන්තියේ සිටිමින් පංති පැවැත්වීම අරඹා තිබුණි.

ඒ රැස්වීම ගැන මගේ මතකයේ කෙටී ඇති ප්‍රධාන සිදුවීම ඒ සිදු කෙට්ටු තරුණයා ය. ඔහු පසුව පොඩි අතුල බවට පත් වික්ටර් අයිවන් ය. ඔහු ගාල්ල ප්‍රදේශයේ අපේ පූර්ණකාලීනයා විය. ඔහු සිය දකුණු අත උළුක් කරමින් ව්‍යාපාරය වේගයෙන් කටයුතු කළ යුතු බවට උද්වේගකර තියුණූ අදහස් දැක්වීමක් කළේ ය.

වික්ටර්ගේ කතා විලාශයෙහි ද දේශපාලන මැදිහත්වීම්හි ද සංකේතාත්මක ලකුණ වූයේ එයයි. එනම් ඉක්මන්, අධිශ්ඨාන සහගත, උද්වේගකර සහ නිගමනාත්කම බවයි.

එදා රැස්වීමෙහි දී වික්ටර්ගේ දෑතම යහතින් තිබුණි. මා ඉන්  කලකට පසු ඔහු හමුවන විට ඔහුගේ දකුණූ අත වැලමිටට පහළින් වෙන්ව ගොස් වම් අතෙහි ඇඟිලි  විකෘති වී තිබුණි.

ව්‍යාපාරයේ කොළඹ වෘත්තීය (කම්කරු) අංශය  බාර ගැනීමට ගාල්ල හැර දා පැමිණි වික්ටර්, පොඩි අතුල බවට පත් විය. වෘත්තීය අංශයේ වැඩ කරන අතරම බෝම්බ නිෂ්පාදනයට අවශ්‍ය පොටෑෂ් (පොටෑසියම්) සහ මනෝසීල (නයිට්‍රජන්) පිටකොටුව පාතාලයෙන් මිල දී ගැනීම බාරව සිටියේ ද වික්ටර් ය. ඔහු බැරල් පිටින් එම “වෙඩි බෙහෙත්” මිල දී ගැනීමට මඟ පාදා ගත්තේ ය.

බෝම්බ සෑදීමේ ගුරුහරුකම් අප ලබා ගත්තේ විද්‍යාඥයින්ගෙන්  නොව  කොළඹ වනාතේ ගණංකාර කණ්ඩායම් වෙතිනි. එකල සංවිධානාත්මක අපරාධ කණ්ඩායම් තිබුණේ නැත. මැතිවරණවල දී පාවිච්චි කිරීමට මෙම අත්දැකීම සමසමාජ කොමියුනිස්ට් පක්ෂ ලබා ගත්තේ ද එලෙසයි.

එලෙස සෑදු බෝම්බ අත්හදා බැලීමක දී වික්ටර්ට බෝම්බයට ගිනි අවුලවන සේව නූල හැකි තරම් කෙටි කිරීමට අවශ්‍ය වූයේ  වහාම පුපුරා යන පරිදි අත් බෝම්බ එකලස් කිරිමට ය. ඔහු තත්පර 03 ක දී පිපිරෙන ලෙස සේව නූල තබා, එයට ගිනි අවුලුවා බෝම්බය විසි කිරීමට පෙර  එය පුපරා ගියේ ය. ඔහුට ජීවත්වීමට වාසනාව තිබූ නමුත් දෙ අතම නැති විය.

වික්ටර්  තුළ වූ ඉක්මන් උද්යෝගය ඔහුට මාරකයක් බවට පැමුණුනි. පෙට්රොල් මැක්ස් ලාම්පුවක් පුපුරා තුවාල වී යැයි රජයේ රෝහලට ඇතුළත් කළ ඔහු, හෙළිදරව්වීමට පෙර රහසිගතව රෝහලින් එළියට ගත්තේ ලොකු අතුලගේ ප්‍රධානත්වයෙනි.

දකුණු අත වැලමියටට පහලින බිදී ගොස් වම් අතෙහි ඇඟිලි වක්වීම වික්ටර්ගේ අධිශෟධානය බිද දැමීමට අසමත් විය.

වම් අතෙහි වක් වූ ඇඟිලි අතර බෝල් පොයින්ට් පෑන රුවා එය කට ළගට ගෙන එහි ආවරණය ගලවා වම් අතින් ලිවීමට හුරුවීමට වික්ටර්ගේ අධිශ්ඨානය සහ උද්යෝගය බලවත් විය.

71 අරගලය ආසන්නයේ ව්‍යාපාරය තුළ  ඇති වූ බෙදීමෙහි දී වික්ටර්, විජේවීරගේ විශ්වාසවන්තයකු විය. ඒ කොතෙක් ද යත් කොළඹ අවට ගබඩා කර තිබූ සියලු පුපුරණ ද්‍රව්‍ය සහ අවි ආයුධ තමන්ට විශ්වාසී නිවෙස් කරා මාරු කිරීමට විජේවීර, විශ්වාසය තැබුවේ වික්ටර් කෙරෙහි ය.

මේ පුපුරණ ද්‍රව්‍ය සහ අවි ආයුධ තිබුණේ පොඩි අතුල සහ ලොකු අතුල යන දෙදෙනා බාරයේ ය. එම අවි ආයුධ වෙනත් තැන් වලට මාරු කිරීමට විජේවීරට අවශ්‍ය වූයේ ලොකු අතුල ව්‍යාපාරයේ බෙදීමෙහි දී  විජේවීර විවේචනය කරමින් සිටි නිසා ය. වික්ටර් එක් රැයක් තුළ ලොකු අතුලට කිසිදු පියවරක් ගැනීමට ඉඩ නොතබා සියලු පුපුරණ දුව්‍ය සහ අවි ආයුධ ඉස්සුවේ ය.

වික්ටර් සෑම විටම වාගේ තමන්ගේ මතය නිරපේක්ෂක ලෙස නිවරද යැයි කල්පනා කළේය. “මම හිතන විදිහට”  යන පද වෙනුවට ඔහු “මා කියන විදිහට” යන්න විශ්වාස කළ අයකු විය.

1971ට පෙර ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ තුළ සිරස් සබඳතා මිස හරස් සබඳතාවයන්ට ඉඩක් නොතිබුණි. වික්ටර්  සමඟ 1971ට පෙර මගේ සබඳතා සහ අත්දැකීම් දුලබ වන්නේ එනිසා ය. ඔහු සමඟ කොළඹ වෘත්තීය අංශයේ කටයුතු කළ ප්‍රධානීන් බොහෝ දෙනෙක් දැන් ජීවතුන් අතර නැත.

71 අප්‍රෙල් 02 දා වික්ටර් අත්අඩංගුවට පත් විය. දස වද දෙන ලද නමුත් ඔහු ව්‍යාපාරයේ කිසිවකු පාවා දුන්නේ නැත.

අප්‍රේල් මහ නඩුවෙහි මා පස් වැනි විත්තිකරු වන විට වික්ටර් හත් වැනි විත්තිකරු වූ අතර, හය වැනි විත්තිකරු වූයේ ලොකු අතුල ය. වීරවිල සිර කඳවුරෙහි සිට මා වැලිකඩ ජී වාට්ටුවට ගෙනවිත් දැමූයේ මහ නඩුවෙහි විත්තිකරුවකු බවට නම් කිරීමෙන් පසු ය. ඒ වන විටත් ජී වාට්ටුවෙහි දෙවන මහළේ වම් අත පැත්තේ කෙළවරේ සිර මැදිරිය ඔහුට උරුම වී තිබුණි. දෙවසරක් පුරා අප එම සිර මැදිරියෙහි විවිධ සංවාදයන්හි යෙදුණෙමු.

ඔහු කෑම කෑවේ හැන්දෙනි. අතින් කෑමට තරම් ඔහුට ඇඟිලි  නම්‍යශීලී නොවීය. එනමුත් පෝලිමේ ගොස් වක් වූ ඇඟිලි අතර රුවා ගත් බෙලෙක් පිඟානට කෑම ගැනීමට ඔහු පුරුදු වී තිබුණි.

මා 1972 මුල් මාසයක දී වැලිකඩ ජී වාට්ටුවට එන විටත් වික්ටර් රටෙහි සිටි ප්‍රගතිශීලී පුද්ගලයින් වෙත අප්‍රේල් කැරැල්ල සහ අත්අඩංගුවට ගත් තරුණ ජනයා සම්බන්ධයෙන් ගත යුතු පියවර ගැන දුසිම් ගණන් ලිපි යැවීමට ජාලයක් සකස් කර ගෙන තිබුණි. දෑත් අහිමිවීම වාසියකට ගත් වික්ටර් සිය කාලය සම්පූර්ණයෙන්ම වාගේ ගත කළේ ලිවීමට සහ කියවීමට ය.

ලිවීම අතරතුර වික්ටර් ඇති තරම් කොල්බෘක්ස් ගැසුවේ ය. කොල්බෘක්ස් යැයි අප කීවේ හතරැස්  පත්තර කඩදාසි කැබැල්ලක් මත තබන ලද හීනියට ලියන ලද රතු සුරුට්ටු දුම්කොල රෝල් කර සාදා ගන්නා ලද බීඩි හා සමාන සිගරට් වලට ය. සිගරට් වලට වඩා එය ලාභදායක විය.  ඔහුට එලෙස කෝල්බෘක්ස් ඔතා දුන්නේ මහ නඩුවේ තවත් විත්තිකරුවකු වූ විජේපාලය. ඔහු ගෙඩි බෝම්බ නමින් අප නිෂ්පාදනය කළ චීනට්චට්ටි බෝම්බ කවර කර්මාන්ත ශාලාවේ පූර්ණකාලීනයකු විය. ඔහුගේ ප්‍රධානියා වූයේ වික්ටර් ය.

පසුකලෙක දුම්බීම ඔහුගේ මාරයකු බවට පත් වූයේ ජනමාධ්‍යවේදයේ අනිටු විපාකයක් වක මධ්‍යසාර ද සමඟිනි.

1971 කැරැල්ල සම්බන්ධයෙන් මා ඇතුළු ව්‍යාපාරයේ ප්‍රධානීන් විදුදය සිරකඳවුරෙහි දී එළඹි ස්වයං විවේචනාත්මක අදහස්වලට සමාන්තර අදහස් කරා වික්ටර් ද පැමිණ තිබුණි. අප අතර සමීප සබඳතාවක් ඒ මගින් ගොඩ නැගුණි.

විජේවීර, අප සමඟ එකඟ වූයේ නැත. කෙලී සේනානයක, ලයනල් බෝපගේ සහ ජයදේව උයන්ගොඩ විජේවීරගේ අනුගාමිකයින් ලෙස දිගටම රැදී සිටියහ. ඔව්හු නීතිමය රැකවරණය පිණිස සත්‍ය වසං කළ යුතු බවට තීරණය කළහ. අවසානයේ දී එය නීතිමය රැකවරණයක් නොවී 71 කැරැල්ල පිළිබඳ ව්‍යාජ දේශපාලන ස්ථාවරයක් බවට පත් විය.

ලොකු අතුල ප්‍රමුඛ කණ්ඩායමක් පුද්ගල නිදහස පිණිස රජයේ සාක්ෂිකරුවන් බවට පත් වූහ. එමගින් ඔවුහු අනෙක් විත්තිකරුවන් සිරගත කිරීම පිණිස රාජ්‍ය අතකොළු බවට පත් විය. එලෙස රජයේ සාක්ෂිකරුවන් වූ හතර දෙනා දැන් මිය ගොසිනි.

වික්ටර් සහ මම අප්‍රේල් අරගලය දෙස ස්වයං විවේචනාත්මකව බැලිය යුතු බවත්, නීතිමය රැකවරණය ලබා ගැනීම පිණිස අරගලය පිළිබඳ සත්‍ය වසං නොකළ යුතු බවත් නිගමනය කළෙමු. මහ නඩුවෙහි දී අප කටයුතු කළේ එකම ස්ථාවරයක් ඇතිවය.

මහ නඩුවෙහි සැකකරුවන් වූ පියසිරි කුලරත්න සහ ආන්නද පෙරේරා ද එම ස්ථාවරයම ගත්හ.

වික්ටර් 71 අරගලය දෙස ස්වයං විවේචනාත්මක ලෙස බැලිය යුතු බවට ප්‍රබල මතයක් මහ නටුව තුළ දැරැවේය. 1971 මහ නඩුව විභාග කළ අපරාධ විනිශ්චය කොමිෂන් සභාවේ තීන්දුවෙහි වික්ටර් හදුන්වා දෙන ලද්දේ  “විත්තිකරුවන් අතර වර්ණවක්ම චරිතය” ලෙසය. ඔහු නඩු විභාගය තුළ එතරම්  කැපී පෙනුණි. වික්ටර්ට පස් වසරක සිර දඬුවමක් නියම වූ අතර ඔහු ඉක්මනින්ම නිදහස් විය.

වික්ටර් 71 අරගලය මෙරට පවත්නා කුල පීඩනයේ ප්‍රකාශනයක් ලෙස නිගමනයක් ඉදිරිපත් කළේය. එය ආශික සාධකයක් පමණක් විය. ඉක්මන් නිගමන උද්වේගයෙන් ඉදිරිපත් කිරීම මා දුටු මුල් දවසේ සිටම වික්ටර්ගේ ලක්ෂනයක් විය.

වික්ටර් සර්වෝදය සමඟ එක්ව “රාවය” සඟරාව ආරම්භ කරන බව කීමට මා එකල සේවය කළ මර්ජ් ආයතනයට පැමිණයේය. “හැම අදහසකට ම ඉඩ තියෙනවා. ලියන්න” ඔහු කීවේය.

වික්ටර් රාවය කර්තෘ ධුරයෙන් ඉවත්ම යන තුරු 2001 සිට මම සතිපතා රාවයට ලිවීමි. වික්ටර්ගේ මතවාද විවේචනය කරමින් ද ලිවීමි. අප දේශපාලන වශයෙන් වෙනත් මාවත් ගනිමින් තිබිය දී පවා, එදා වික්ටර් කී ඒ වචන කිසිවිට වෙනස් නොවීය.

රාවය සඟරාව ආරම්භ කිරීමට පෙරම “අනගාරික ධර්මපාල මාක්ස්වාදීද?” මැයෙන් මහනුවර මුද්‍රණය වූ “විමසුම” සඟරාවෙහි අප දෙදෙනා අතර විවාදයක් ඇතිව තිබුණි. ඒ වික්ටර් ජාතික චින්තන මතවාදී ධාරාව කෙරෙහි ඇදී යමින් තිබූ කාලයයි. අප එකග නොවීමට එකඟ වූ බොහෝ අදහස් තිබුණි.

සමසමාජ පක්ෂයෙන් ගාල්ල ආසනයට තරඟ කර පරාජය වීමෙන් පසු වික්ටර් කලක් ගුණදාස අමරසේකරවාදියෙක් බවට පත් විය. ඔහු හමුවීමට ගිය අවස්ථාවක දී, ගාල්ල ආසනය ජය ගැනීමට හැකියාවක් ඇතයි ඔහු මා සමඟ කීවේ, පැරණි උද්යෝගකර තරුණයා සිහිපත් කරමිනි.

වික්ටර් “රාවය” සඟරාව දියත් කළ අතරවාරයේ මම වින්සන්ට් කුරුඹාපිටිය සංස්කරණය කළ “ විවරණ” සඟරාවේ ප්‍රධාන ලේඛකයකු වීමි. කුරුඹාපිටිය ද 71 ලාබාල කැරලිකරුවකු විය. ඔහු අකල්හි මිය ගියේය. පසුව වික්ටර් “රාවය” මෙරට අංක එකේ විවේචනාත්මක පුවත්පත් බවට වර්ධනය කළේ ය. මම,  ජනවාර්ගික සමානාත්මතාවය සහ මානව හිමිකම් වාර්තාකරණය ප්‍රමුඛ කර ගත් “යුක්තිය” පුවත්පත දියත් කළෙමි.

අප එලෙස උරුම කර ගත්තේ එහි දීප්තිමත් යුගයේ  “ඇත්ත” පුවත් පත ගෙන ගිය සම්ප්‍රදායයි. මෙරට විකල්ප පුවත්පත් කලාවේ පුරෝගාමීන් වූයේ අප නොව “ඇත්ත” පත්තරයෙහි කතුවරුන් වූ බි.ඒ. සිරිවර්ධන, එස්.ජී.එස්. රත්නවීර සහ සුරත් අම්බලන්ගොඩගේය.

වික්ටර් සහ මම කිසිවිටෙක තරඟකරුවන් නොවීමු. දීර්ඝ කාලයක් පුරා එකම අරමුණක සටන් සගයන් වීමු. එකිනෙකාට ඇහුම්කම් දීමට  විභවයක් තිබු අපි සමාන්තර ගමන් මාර්ග දෙකක  ගමන් කළෙමු.

2001 හෝ 2002 වසරෙහි ශ්‍රී ලංකා පුවත්පත් ආයතනයෙහි විධායක අධ්‍යක්ෂක ධුරය බාර ගන්නා ලෙස මට ඇරයුමක් ලැබුණි. මම වික්ටර්ගෙන් ද ඒ ගැන ඇසීමි. “බාර ගන්න. වෙනසක් කරන්න” යැයි ඔහුගේ වචන විය.

ඉන්පසු පුවත්පත් ආයතනයට ආධාර දුන් රටවල තානාපති අංශ සමඟ ද පැවති සාකච්ජාවකින් පසු මගේ සාධනීය තීරණය ආයතනයේ අධ්‍යක්ෂක මණ්ඩලයට දැන්වීමි. ඔවුහු එක් කොන්දේසියක් ඉදිරිපත් කළහ. එනම් මා “රාවය”ට ලියමින් සිටි තීරු ලිපිය නතර කළ යුතු බවයි.

මම වික්ටර්ට කතා කොට ඒ බව කීවෙමි. “ ලිවීමේ අයිතියට සීමා කරනවා නම් නිදහස් මාධ්‍ය ප්‍රධානියෙක් වන ඔයා තනතුර නොගන්න එක තමයි හොඳ”. යැයි වික්ටර් ගත්කටටම කීය. එම තනතුරේ වැටුප මා ලබමින් සිටි වැටුප මෙන් තුන් ගුණයක් විය. වගකීම ද විසල් විය. මම පුවත්පත් ආයතනයේ අධ්‍යක්ෂක මණ්ඩලයේ ප්‍රධානී සිංහ රත්නතුංගට කතා කර මා තනතුර බාර නොගන්නා බව දැන්වීමි.

ඒ ගස් ගල් කැඩීමට තරම්  දිරියක් තිබූ අපේ  හොඳම කාලයයි. අප ලෝකය වෙනස් කරන්නට දෙවන හෝ තෙවන ජීවිත ගෙවමින් සිටි අපූරු ආශ්වාදජනක කාලයයි.

පසු කලෙක වික්ටර් රජුන් තැනීමේ භූමිකාව කරා ඇදී ගිය අතර මම මානව හිමිකම්, මාධ්‍ය නිදහස සහ යුද විරෝධී මාධ්‍ය භූමිකාව තෝරා ගත්තෙමි.

වික්ටර් මාධ්‍යවේදියකු සහ කතුවරයෙකු ලෙස “රාවය” මගින් පෑ පෙළහර සුවිශේෂිය.  ඔහු යුගයක සංකේතයකි.

වික්ටර්ගේ පසුකාලීන දේශපාලනය ගැන අප එකඟ වීමට ද නොවීමට ද පුළුවන. ඔහුගේ සියලු මතවාද  පිළි ගැනීමට ද අවශ්‍ය නැත.  අපි හැම පෘතක්ජනයින් වෙමු.

ඒ කෙසේ වෙතත්, මාධ්‍යවේදියකු, කතුවරයකු, මාධ්‍ය නිදහසේ සහ අධිකරණ ස්වාධීනත්වයේ සටන්කරුවකු ලෙස  ඉතිහාසයෙහි ඔහුගේ ලාංචනය නොමැකෙන සේ සනිටුහන් වී තිබීම අවිවාදාත්මකය.

එවැනි මිනිසුන් දුලබය. එවැනි හිස් තැන් පිරවිය නොහැක.

ඒ වෙනුවට වෙනත් අරගල නායක නායිකාවන් බිහි වනු ඇත. ඉතිහාසයේ කතාව එය යි. මන්ද යත් නිදහස සහ  වෙනස සඳහා වන අධිෂ්ඨානය සහ උද්යෝගය මිනිස් ආත්මයේ ජීවය නිසා ය. මරණය නොබා  ගැහුණු සහ පිරිමි ඒ සඳහා වෙර දරන්නේ එනිසාය.

මරණය අධිෂ්ඨානයක් කර ගත හැකි දුකකි. මා දැන සිටි වික්ටර්ගේ ආත්මය මෙසේ කියනු ඇති: “මරණයේ කඳුළු මට දී ඔබ ජීවිතය ගන්න.”

වික්ටර්, සුභ ගමන්! සුවෙන් නිදන්න..
19.01.2025

The post වික්ටර් අයිවන් : මගේ මතක.. appeared first on විවරණ.

‘ඇත්ත’ පුවත්පතේ ජීවය සිඳී ගිය පසු සටන්කාමී විකල්ප පුවත්පතක් ලෙස ‘රාවය’ ගොඩනැගීමට නායකත්වය දීම වික්ටර් අයිවන් ගේ ඉහළම නිර්මාණ කාර්ය ලෙස සැලකිය හැකිය. අනතුරුව 17 වසරක සාපය ලෙස ප්‍රකට එක්සත් ජාතික පක්ෂ පාලනය (1977-1994) පෙරළා දැමීම සඳහා රාවය පුවත්පත මගින් ඉටු කළ මෙහෙය සුවිශේෂ ය. හිටපු අගවිනිසුරු සරත් නන්ද සිල්වා ගේ අයුක්තිසහගත ක්‍රියාකලාපයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තර අධිකරණය දක්වා ගොස් ලබා ගත් ජයග්‍රාහී නඩු තීන්දුව ඓතිහාසික ය.

2016 දී පුනරුද ව්‍යාපාරය ගොඩනැගීමේ අරමුණ වූයේ ශ්‍රී ලංකාව මුහුණ දී සිටින විස්තීර්ණ අර්බුදය අතික්‍රමණය කිරීම සඳහා සාමාකාමී බහුජන අරගල මාර්ගයෙන් එක්සත් ජාතියක් හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සාමාජයක් ගොඩනගා ගැනීම තුළින් සියලු දෙනාගේ  ගරුත්වය හා අයිතිවාසිකම් සුරැකෙන නව ශ්‍රී ලාංකේය රාජ්‍යක් ප්‍රතිනිර්මාණය කර ගැනීමයි. මෙම අරමුණට දෙමළ සමාජයටත් වඩා කැපී පෙනෙන ආකර්ෂණයක් සිංහල සහ මුස්ලිම් සමාජ කෙරෙන් පළ විය. ඊට බෙහෙවින් බලපෑවේ රාවය පුවත්පත නිසා ජනතාව තුළ ගොඩනැගී තිබුණු විශ්වාසය හා ගෞරවයයි. රාවය පුවත්පත අක්‍රිය වීමට සමගාමීව පුනරුද ව්‍යාපාරයේ වර්ධනයත් අඩාල විය. ඊට බල පෑ හේතු බෙහෙවින් විවාදිතය.

වික්ටර් අයිවන් 71 කැරැල්ලට සම්බන්ධ වීම නිසා බන්ධනාගාරගත විය. එ සමයේ සිට දිගට ම ඔහු දැඩි කැපවීමෙන් පොතපත හදාරා, ස්වාධීන චින්තනයක් ගොඩනගා ගෙන තිබුණි. ඒ සඳහා දිය හැකි හොඳ ම නිදසුන බන්ධනාගාර ගත ව සිටිය දී බ්‍රිතාන්‍ය කවුන්සිලයෙන් පොත් ගෙන්වා ගෙන චෙස් ක්‍රීඩාව හදාරා, චෙස් ක්‍රීඩකයකු බවට පත් ව, ‘චෙස් මූලධර්ම හා තාක්ෂණය’ නමින් ඉතා අගනා කෘතියක් ද සම්පාදනය කිරීමයි. ගැටළුවක දී ඊට බලපාන විවිධ සාධක හොඳින් සලකා බලා තීරණ ගැනීමට ඔහුට චෙස් ක්‍රීඩාවේ ආභාෂය ඉවහල් වූ බව ඔහු ම ප්‍රකාශ කර තිබේ.

දේශපාලනයේ දී ඔහු පළ කරන අදහස් විවේචනය කරනවුන් ‘නොකවුට්’ කිරීමේ ශෛලියෙන් පිළිතුරු දීමට පෙළඹුනේ චෙස්වලින් ලද ආභාෂය නිසා ම දැයි නොදනී. එවැනි අවස්ථාවට ඔහු වඩා සංවාදශීලී වුයේ නම් ඔහුටත්, සමාජයටත් තවත් බොහෝ ප්‍රයෝජන අත් විය හැකිව තිබිණැයි සිතේ. ඒ කෙසේ වෙතත් වික්ටර් අයිවන් ලිපි හා පොත් රැසක් ලියා පළ කර ඇත. ඒවා අතර පන්සලේ විප්ලවය, නොනිමි අරගලය, ජීවිතයේ ප්‍රබෝධය හා මරණයේ අසිරිය නැමැති කෘති බොහෝ දෙනකුගේ ගෞරවයට හේතු වූ බව මගේ විශ්වාසයයි.

රාවය පුවත්පත අවසන් කළ ආකාරය ගැනත්, අවසාන කාලයේ දරණ ලද දේශපාලන ස්ථාවර පිළිබඳවත්, බොහෝ ප්‍රශ්නාර්ථ ඉතිරි කර වික්ටර් අයිවන් ජීවිතයෙන් සමුගෙන ගොස් ඇත. එහෙත් ගවේෂණශීලී අදීන පුවත් කතුවරයකු ලෙස ඔහු ඉටු කළ මෙහෙය කිසිවකු ප්‍රතික්ෂේප නොකරනු ඇති බැවි නිසැකය.

වික්ටර් අයිවන් මරණ ගැන ඔහුගේ ‘ජීවිතයේ ප්‍රබෝධය හා මරණයේ අසිරිය’ නමැති කෘතියේ මෙසේ සඳහන් කර ඇත.

“..මරණය ඉතාමත් සාමාන්‍ය හා ස්වභාවික, හැම කෙනකුටම ආවේනික ජීවිතයේ කෙළවරදී මුහුණ දෙන්නට සිදුවන අසිරිමත් සංසිද්ධියකි. මරණය සමග එන්නේ යළි නොනැගිටින සදාකාලික නින්දකි. ඒ සරල සත්‍යය තේරුම් ගත් විට මැරෙන තෙක් සාධාරණ හා ප්‍රබෝධමත් ජීවිතයක් පවත්වා ගෙන යා හැකිය. මරණය එළැඹෙන විට ඊට සන්සුන්ව හා තෘප්තිමත්ව මුහුණ දිය හැකිය..”

හිතවත් වික්ටර්, ඔබට ඔබට සදාකාලික සුව නින්දක්!

The post වික්ටර් අයිවන් ස්මරණ.. appeared first on විවරණ.