ඔහුගේ ජීවිත කාලයේ දී වසර දහතුනක් අබිරහස් ලෙස අතුරුදහන් ව සිටියේය. ඒ කාලය තුළ ඔහු මුහුදු මට්ටමේ සිට අඩි දහස් ගණනක් උසින් පිහිටි ඝන වනාන්තරයෙන් වැසී තිබුණ ( බලන්ගොඩ සිට සැතපුම් 15ක් ඔබ්බෙන්) දෆ්තාර් ජයිලනි හෝ කූරගල නමින් හැඳින්වෙන ස්ථානයේ භාවනාවේ යෙදී සිටි බව ලක්ෂ සංඛ්‍යාත මුස්ලිම් බැතිමත්හු විශ්වාස කරති.

මරික්කාර් ගේ වැඩිමහල් පුත්, බලන්ගොඩ ඉස්ලාමීය සංගමයේ සභාපති ඇම් එල් ඇම් අබුසාලි පවසන ආකාරයට එහි යාර 400ක් පමණ ඈතට දිවෙන ගුහාවක් ද ඇත. ඉන් ඔබ්බට ඇත්තේ යෑමට පවා අපහසු දැඩි ප‍්‍රපාතයකි.

”වවුලන්ගෙන් පිරී ඇති සමහර විට සර්පයන් ද සිටිය හැකි අඳුරු ගුහාව ගැන නොයෙකුත් ප‍්‍රවාද ඇත. මෙම ගුහාවට පිවිසි කිසිවෙකු ඒ ගැන කිමට පණ පිටින් ආපසු පැමිණ නැත. එහෙත් එම ගුහාව (කිසිවෙකුට තරණය කළ හැකි නම්) අඩි දහසක් පමණ පහතින් පිහිටි බින්තැන්න දක්වා යා හැකිය.”

කුටුබ් මුුහියිඩීන් සාන්තුවරයා කූරගල ඓතිහාසික ගල් ගුහා පල්ලියේ භාවනාවේ යෙදුණේ ය. ඔහු එම සිද්ධස්ථානයට පැමිණීම ගැන කතා පුවත් රැසක් පවතී. ක්‍රි.පූ.300 දී ශ්‍රී ලංකාව ගැන අරාබි ජාතිකයන් දැන සිටි බව සත්‍ය නම් මැද පෙරදිග සිටි පැමිණි සංචාරකයන් ශ්‍රී පාදය (ආදම්ගේ කන්ද) ගැන සිටින්නට ඇත. එය ඔවුන්ගේ ලේඛනවල නිතර සඳහන් වේ.

ලොව පළමු මුස්ලිම් මිනිසා ආදම්යැයි විශ්වාස කරන මුස්ලිම් ආගමිකයෝ අල්ලා පළමු ශාස්තෘවරයා සේ සලකති. ෂාහිහ්උල් බුඛාරි සහ ටෆ්සිර් භයිසවි සහ ටෆ්සිර් ඛාසින් වැනි කුරාණ අටුවා ඇතුළත් ( ශාස්තෘවර මුහමඩ් ගේ සම්ප‍්‍රදායන් සහ දේශනා ඇතුළත්) හඩිත් ග‍්‍රන්ථයේ ආදම් සෙරන්ඩිබ් දේශයේ ( ශ‍්‍රී ලංකාවේ) නූඩ් නම් කඳු මුදුනට පහළ වූ බව සඳහන් වේ.

කෙසේ වුවත් ආදම්ගේ පාදය වන්දනා කළ වඩාත් ප්‍රකට අරාබි සංචාරකයා වන්නේ මොරොක්කෝ හි සිට පැමිණි ඉබ්න් බටුටා ය. ඔහු ක්‍රි.ව. 1344 දී ආදම් ගේ පාදය නැරඹුවේ ය. බටුටා ඔහුගේ ලිපිවල ආදම්ගේ පාදයට යන ගමන් මාර්ගයේ තිබූ සුප්‍රකට මුස්ලිම් පූජ්‍යස්ථාන ගණනාවක් ගැන සඳහන් කරයි. ආදම්ගේ පාදයට යන ගමන් මාර්ගයේ වන්දනාකරුවන් සහ සංචාරකයන් නවාතැන් ගත් ස්ථානයක සිටි මුස්ලිම් තාපසයෙකු ගැන ද ඔහු සඳහන් කරයි.

ක්‍රි.ව. 1344 දී බටුටා ආදම්ගේ පාදය නැරඹීමට ගමන් කළ කූරගල ද ඇතුළත් මාර්ගයේ ඩෙනිස් ප‍්‍රනාන්දුගේ අනුග‍්‍රහයෙන් ලබා ගත් සිතියමක් අබුසාලිගේ පොතේ ඇතුළත් ය. මුල් කාලයේ අරාබින් සහ මුස්ලිම් ආගමිකයන් කූරගල හරහා ආදම්ගේ පාදය නැරඹීමට දුෂ්කර වූත් වෙහෙසකර වූත් ගමනක යෙදෙන අතර තුර දෆ්තාර් ජයිලනි හි කුටුබ් මුහුයිඩීන් හමු වූ බවට අනුමානය කළ හැකිය.

බටුටා කූරගල ඓතිහාසික දෆ්තාර් ජයිලනි ගල්ගුහාව නැරඹීමට යෑම ඔහුගේ ඉන්දියානු උප මහද්වීප සංචාරයත් සමග සිදුවන්නට ඇතැයි සිතිය හැකිය. කුටුබ් මුහුයිඩීන් ආදම් ගේ පාදය නැරඹීමට ගිය අවස්ථාවේ කූරගල අසළ ගල් ගුහාවේ භාවනා කළ ආකාරය පිළිබඳ ප‍්‍රවාද ශත වර්ෂ ගණනාවක් තිස්සේ පැවත ඒ.

කූරගල සහ හිටුවන්ගල, බලන්ගොඩ සානුවේ කෙළවර පිහිටි කඳු ගැට දෙකකි. ගාල්ලේ සිට රත්නපුරය හරහා ආදම්ගේ පාදය ට වැටී ඇති ඓතිහාසික ගමන් මාර්ගයේ දෆ්තාර් ජයිලනි කඳුකර භාවනා මධ්‍යස්ථානයක් ලෙස පොදුවේ හැඳින් වේ. එහි ඇති ගුහා සිතුවම්, අරාබි ශිලා ලේඛන, සොහොන් කොත් සහ පුරාවෘත නිසා කුටුබ් මුහුයිඩීන් භාවනාවේ යෙදුන සමයේ සැලකිය යුතු කාලයක් කූරගල ජයිලනි හි ගත කළ බවට විශ්වාස කළ හැකිය.    

මෙම සංචාරය පිළිබඳ සවිස්තරාත්මක වාර්තාවක් ෂතුරා ෂන්කරන් ගේ කෘතියක දැක් වේ. එහි සඳහන් වන ආකාරයට ඔහු පළමුවෙන් පැමිණියේ ආදම්ට ගරු පුද කිරීම සඳහා ආදම්ගේ කන්ද නැගිමට ය. ඉන් පසුව වසර 12ක් උපවාසයේ යෙදීමට හා භාවනා කිරීමට දෆ්තාර් ජයිලනියට ගොස් ඇත.

කූරගල සමග කුටුබි මුහියිඩීන්ගේ සම්බන්ධතාවය පිළිබඳ සාක්ෂියක් වන්නේ 1922 දී මුස්ලිම් පල්ලියක් ඉදි කිරීමට කැනීම් කරන විට අඩි දහයක් පමණ ගැඹුරින් ක්‍රි.ව. 1322 ට අයත් යැයි සැලකෙන මුහියිඩීන්ගේ ශිෂ්‍ය යනුවෙන් සඳහන් පුවරුවක් සොයා ගැනීම ය. පැහැදිලිව ම මෙම සොහොන පෘතුගීසීන් පැමිණීමට බොහෝ කලකට පෙර සිටි ඔහුගේ ශිෂ්‍යයෙකුගේ ය. පෘතුගීසීන් පැමිණීමත් සමග අරාබින් සතුව තිබු වෙළඳාමත් කූරගල ගමන් මාර්ගයත් අහිමි විය.

1922 දී හිටුවන්ගලට පහතින් කුඩා පල්ලියක් ඉදි කර ඇත. එම පල්ලියට වහලක් අවශ්‍ය නොවුයේ ඊට ඉහළින් නාගයකුගේ පෙණයක ආකාරයෙන් තිබු ගල් පියැස්සකින් අව්වෙන් සහ වැස්සෙන් ආවරණය ලැබුණ නිසාය. එහි අරාබි අකුරුවලින් කොටන ලද සටහන් කීපයක් ම ඇති අතර මුස්ලිම් යාඥාව සඳහා දිශාව පෙන්නුම් කරන කාබ්ලා, කිබ්ලා සහිත ගලේ කොටන ලද මිහ්රාබ් ආකාරය ද දැකිය හැකිය.

ඇත්තෙන්ම 1901 දී සහ 1928 දීත් ඊට පෙරත් මුද්‍රණය කරන ලද සිතියම්වල කූරගල මොහොමදි සිද්ධස්ථානයක් ලෙස නම් කර ඇත. කෙසේ වුවත් නිදහසින් පසුව සංස්කරණය කරන ලද ශ‍්‍රී ලංකාවේ අඟලේ සිතියමෙන් 1971 දී මෙම සටහන ඉවත් කර ඇත. 1971 සිතියමේ එම ස්ථානය නම් කර ඇත්තේ ක්‍රි.පූ. දෙවන ශතවර්ෂයට අයත් බෞද්ධ සිද්ධස්ථානයක් සේය. ඒ සඳහා ඇති එකම නිදසුන වන්නේ 1972 දී පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව සවි කර ඇති පුවරුව පමණි.

කෙසේ වුවත් දෆ්තාර් ජයිලනි වැදගත් මුස්ලිම් ආගමික ස්ථානයක් ලෙස රත්නපුර ආණ්ඩුවේ ඒජන්තවරුන් ගේ දිනපොත්වල සටහන්ව පවතී. එම සටහන් 1857 ජනවාරි 13 එච්. මුයාර්ට්ස්, 1887 මාර්තු මස එච්. වාස්, 1910 පෙබරවාරි 12 ආර් බී හෙලින්ග්ස්, 1911 ජනවාරි 12 ජී. කුක්සන්, 1914 මාර්තු 26 ආර් එන් තයින්, 1922 සහ 1929 ජී එච් කොලින්ස්, 1935 ඇන් ජේ ලූඩින්ග්ටන් යන ආණ්ඩුවේ ඒජන්තවරුන්ගේ දින පොත්වල ඇත.

දෆ්තාර් ජයිලනි ආරක්ෂා කිරීමේ කාර්ය මූලික වශයෙන් සිදු කරන ලද්දේ මුස්ලිම් පල්ලියේ භාරකරුවන් විසිනි. වක්ෆ් නීතිය පැනවීමෙන් පසුව පල්ලිය සහ ස්ථානය එම පනත යටතේ ලියාපදිංචි කළ අතර පල්ලියේ පරිපාලනය ඒ අනුව පවත්වා ගෙන එන ලදී. 

ඒ අනුව මුස්ලිම් උරුමය ආණ්ඩුව විසින් පිළිගෙන ඇත. 1958 පෙබරවාරි 18 දින ආණ්ඩුවේ ඒජන්ත විසින් දෆ්තාර් ජයිලනි උත්සවය, වන්දනාමාන කිරීමේ ආඥාපනත (Pilgrimage Ordinance) යටතට පත් කරන ලදී. කෙසේ වුවත් අනතුරුව, පැහැදිලි නොකළ හේතු අනුව ආණ්ඩුව සිය අදහස වෙනස් කොට ඉල්ලා සිටි අක්කර හතර අනුග්‍රාහක කල් බදු ක්‍රමය (Preferential Lease ) යටතේ ලබා දුන්නේය.

ඒ අතරතුර දේශපාලන වුවමනාවකින් යුත් පිරිසක් නැවත වරක් කූරගල බෞද්ධ වැදගත්කමකින් යුත් ස්ථානයක් බව කියා සිටිය හ. ආචාර්ය නිශ්සංක විජේරත්න සංස්කෘතික අමාත්‍යංශයේ ලේකම්ව සිටිය දී පුරා විද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව දෆ්තාර් ජයිලනි හි දාගැබක් ඉදි කිරීම ආරම්භ කෙළේය. දාගැබ අඩි දෙකක් උසට ඉදි කළ පසු 1971 දී ඔවුහු එය වසර 2000ක් පැරණි බව කියා සිටිය හ.

කෙසේ වුවත් දාගැබ ඉදි කර ඇත්තේ ප්‍රදේශයේ ගඩොලින් සහ කන්කසන්තුරේ සිමෙන්තිවලින් බව පෙන්වා දිමෙන් පසුව කැබිනට් මණ්ඩලය දාගැබ ඉදි කිරීම නතර කිරීමට නියෝග කර මුස්ලිම් පල්ලිය සහ ගල් ගුහාව පිහිටි ප්‍රදේශය පුරා විද්‍යාත්මක රක්ෂිතයක් බව ප්‍රකාශ කෙළේය.

කූරගල දාගැබක් නොතිබු බව 1971 ජනවාරි 21 දවස පුවත් පතට ලිපියක් සපයමින් පූජ්‍ය කිරිඇල්ලේ ඥනවිමල හිමියෝ ප්‍රකාශ කළහ.

තමන් පුරාවිද්‍යා නියෝජ්‍ය කොමසාරිස් චාර්ල්ස් ගොඩකුඹුරේ සමග අවස්ථා පහක දී එම ප්‍රදේශයේ සංචාරය කළ නමුත් බෞද්ධ නටබුන් කිසිවක් දුටුවේ නැතැයි උන්වහන්සේ පැවසූහ. ආරවුලට මුල පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව හදිසියේ ඉදි කරන ලද දාගැබ නිසා මෙම සාක්ෂිය ඉතා වැදගත් ය.

කෙසේ වුවත් අන්තවාදී ජාතිවාදී ජාතික හෙළ උරුමය තවත් පිරිසක් සමග එම ප්‍රදේශයේ සංචාරය කිරීමෙන් පසුව කූරගල බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානයක් බව පැවසීමත් සමග තත්වය උණුසුම් විය. වාර්ගික ආගම්වාදී පැසිස්ට්වාදී බොදු බල සේනාව මුස්ලිමුන්ට එරෙහිව නැගි සිටින්නැයි සිංහල ජනතාවගෙන් ප්‍රකෝපකාරී කතා පවත්වමින් ඉල්ලා සිටීමත් සමග තත්වය වඩාත් උග‍්‍රවිය. 2013 මහනුවර දී බොදු බල සේනාව, වෙසක් උත්සවය කූරගල දී පැවැත්වීමට සූදානම් වන්නැයි ඉල්ලා සිටියේය.

පෞරාණික සුෆි සිද්ධස්ථානයක් වන කූරගල මුස්ලිම් ආගමිකයන්ට වැදගත් වන්නේ එහි ඇති අරාබි අක්ෂරවලින් යුත් හාලා ලිපිය සහ සොහොන් කොත් නිසාය. ආදම් ගේ කන්ද වන්දනා කිරීමට ගිය ශ්‍රේෂ්ඨ ඉස්ලාමීය සාන්තුවරයෙකු එහි ගල් ගුහාවේ වසර 12ක් භාවනා කළ බවට ඇති සාක්ෂිවලින් එය වඩාත් තහවුරු වේ. වසරකට වරක් වන්දනාකරුවෝ ෂික් මුහියිදීන් අබ්දුල් කාදර් සාන්තුවරයාගේ අභාවප‍්‍රාප්තවීමේ සංවත්සරය පැවැත්වීමට එහි රොක් වෙති. අනෙක් කාලයන්හි දී එය සුෆි දේශකයන්ගේ භාවනා කිරීමේ සහ වනගතව සිටීමේ අරමකි.

එම සිද්ධස්ථානයේ ඇති සාමකාමී බවට එහි ඓතිහාසික ආරම්භය පිළිබඳ ව මෑතක දී හට ගෙන ඇති මතබේදය නිසා හානි සිදුව ඇත. භික්ෂූන් සහ අන්තවාදී කණ්ඩායම් මෙම ගල් ගුහා පිහිටි ස්ථානය පැරණි බෞද්ධ ආරණ්‍යයක් යැයි දශක ගණනාවකට පෙර නගන ලද හඬ දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රයේ වැඩියෙන් අවධානයට ලක් වෙමින් පවතී. එම කණ්ඩායම එහි ඇති පල්ලිය ඇතුළත් සියලු ඉස්ලාමික ගොඩනැගිලි සහ ස්මාරක ඉවත් කළ යුතු යැයි ඉල්ලා සිටිති. දිවයින පුරා සිටින ඉස්ලාමීය ආගමිකයන්ට එම සිද්ධස්ථානයේ ඇති ඓතිහාසික වැදගත්කම නිසා ජයිලනි පල්ලියට එල්ල විය හැකි කිසියම් තර්ජනයක් සහ එම ස්ථානයේ ඉතිහාසය වෙනස් කිරීමට ගන්නා උත්සාහයක් බෞද්ධයන් සහ මුස්ලිම් ආගමිකයන් අතර බරපතළ උණුසුම්කාරී තත්වයක් ඇතිවීමට හේතු වනු ඇත.

කූරගල සිද්ධිය අන්තවාදී කොටස් රට පුරා පතුරුවන විසබීජ සාගරයෙන් එක් ගැටුමක් පමණි.  දිනෙන් දින උග‍්‍රවන මුස්ලිම් විරෝධී ව්‍යාපාරය නිසා මුස්ලිම් ප්‍රජාවට සහ එහි වැඩිහිටියන්ට ඔවුන් සන්සුන්ව තබා ගැනීමටත් පලි ගැනීමේ චේතනාවෙන් හට ගන්නා වාර්ගික ගිනිසිළු කෙතරම් කලක් පාලනය කර ගත හැකි ද යන්නත් බරපතළ ගැටලුවක් වනු ඇත.

තවත් සුළුතර ප්‍රජාවකට එරෙහිව විරෝධතා ව්‍යාපාරයක් ගොඩ නැගීම රට නැවතත් වාර්ගික-ආගමික ගැටුමකට තල්ලූ කරන අතර ලොව පුරා ඇති මුස්ලිම් රටවල අවධානය අප රට කෙරේ යොමුවීමට හේතුවක් ද වනු ඇත.    

The post කූරගල ජයිලනි මුස්ලිම් පල්ලියේ පුරාවෘතාන්තය appeared first on විවරණ.

In one of the most shameful developments  the British Queen awarded former British Prime Minister Tony Blair knighthood, the oldest and most senior British order of chivalry, in the new year honors list.

Tony Blair is a war criminal. He,together with US President George Bush Junior, black mailed and misled the world, invaded  oil rich almost developed  ancient Muslim country of Iraq in March 2003  and killed more than a million innocent Muslims besides subjecting hundreds of thousands to worst form of torture and destroying the country’ infrastructure.

Describing the award an insult to people who grew up in the shadow of the Iraq war more than a million people signed a petition ,within six days,demanding to revoke the knighthood awarded to Blair. The petition states that Blair was “personally responsible” for the killings of countless innocent lives and that he should be held accountable for “war crimes”.

The Labour MP Richard Burgon tweeted: “It says a lot about what is wrong with our system when, after being one of the leading architects of the Iraq war, Tony Blair is honored with a knighthood while Julian Assange, who exposed war crimes in Iraq, faces extradition to the USA and a lifetime in prison.”

Well known British columnist Yovonne Ridely described Blair’s knighthood to Blair as a royal act of treachery against his victims in Iraq and Afghanistan

Among those to have given their backing to the petition is Rose Gentle, whose 19-year-old son, Gordon, was killed by a roadside bomb in Basra in 2004. She told the Daily Record that  “Instead of standing in front of the Queen being made a Sir with that stupid grin on his face, he’d be better going to the cemetery and standing in front of my son’s grave to see what he’s done.

  “The British Empire has always honored its best killers with knighthoods, road names, statues…Tony Blair is not an aberration,” said one political activist.

Without any valid reason Bush and Blair dispatched troops and war planes to bomb the innocent Iraqi people in March 2003. Within days, water and power supplies were cut off, and millions of people were deprived of water, electricity, medicine, food and even shelter. US planes continued to rain death on the Iraqi people.

By systematically depriving water, electricity, medicine and food,   Bush and Blair deliberately committed genocide on innocent civilians.

Imagine the terrifying prospect for the ordinary Iraqi citizens who suffered incessant bombardment as Bush and Blair unleashed the most destructive firepower to kill them indiscriminately. Day in and day out the skies over Iraq rained bombs – and the most pernicious ones to boot – which shook the earth and relegated once thriving cities into bloody human abattoirs. Child survivors, many of them maimed for life, remain haunted by the nightmare of the gruesome catastrophe.  

Caught up in this vicious and prolonged bloodbath they had to scan the skies constantly in anticipation for the dreaded shriek of lethal shells whistling overhead and finally bursting around them in a mighty climatic boom. Several have seen their loved ones and neighbours blown to smithereens their homes which have served for many as instant concrete tombs.  

There was carnage everywhere. And the whole world, including human rights champions in Europe, watched the slaughter as helpless spectators.US troops mercilessly slaughtered Iraqi soldiers who had surrendered.  Unfortunately no one know exactly how many Iraqis perished in this carnage  

US soldiers stood by and watched, while invaluable historic artefacts were openly robbed from the Iraqi National Museum in Baghdad. A pattern of looting began everywhere the day the US troops entered the area.

Around 170,000 items, including the Warqa Vase of 3500 BC, the bull’s head of Ur and the squatting Akkadian King of 2300BC, were robbed. Lamenting over this pillage, British MP Boris Johnson, also the editor of The Spectator, cried his heart out when he said, “it fills me with rage to think that at least some of the spoils of Iraq’s National Museum will, in all likelihood, end up as the bibelots in the brownstone of some bankers in New York”.

They didn’t stop there! Even the dead and buried were not spared!

Shortly after the invasion came the American Terror War gulag where appalling abuses were inflicted upon harmless citizens. Thousands of innocent Iraqi men, women and teenagers, were indiscriminately herded into prison camps and subjected to the most sadistic torture imaginable.

US forces used the most vicious interrogation techniques including hooding, stripping detainees naked, subjecting them to extremes of heat, cold, noise and light, and depriving them of sleep. This heartless routine which included infliction of pain, discomfort, and humiliation has expanded in all too many cases into vicious beatings, sexual degradation, sodomy, electrocution, near drowning, and near asphyxiation. Several detainees had died under questionable circumstances while in incarceration.

These bestial crimes were kept under wraps until Pulitzer-prize winning investigative journalist Seymour Hersh published a series of exposé articles illustrated by damning photos of the torture by US military police of prisoners in the Iraqi prison of Abu Ghraib near Baghdad.   

One American stated: “We have destroyed a country and created political chaos for no reason whatsoever”.  

Middle East and the Muslim world was weakened and the region  was made safe for Israel whose more than 4000 year old dream was to destroy Iraq  and its military force.

Anglo-American weapons, oil, banking and other corporate conglomerates flourished on the blood and flesh of Iraqi people.  The irony is that Arab tyrants, including Egypt and Saudi, were active collaborators in this carnage against their own Iraqi brothers to please US and ensure their regimes.

The post Honoring war criminal Blair with knighthood. appeared first on විවරණ.

This sheer barbarity was promptly condemned by all Pakistanis. There were demonstrations all over Pakistan and women demonstrated in Lahore. Prominent ulemas expressed their deep condolences. Though Three-e-Labia Pakistan party was accused the TLP officially distanced itself from the incident.

Responding promptly Pakistan Prime Minister Imran Khan expressed his disbelief and anger in a tweet saying

“The horrific vigilante attack on a factory in Sialkot and the burning alive of a Sri Lankan manager is a day of shame for Pakistan. I am overseeing the investigations and let there be no mistake, all those responsible will be punished with the full severity of the law. Arrests are being made”.

At a condolence meeting at the Prime Minister’s Office in Islamabad, Prime Minister Imran Khan announced that Malik Adnan who tried to save Kamara’s life from the mob, will be awarded the Tamara I Shoat — the second-highest civil award for bravery bestowed by the Islamic Republic of Pakistan. The business community of Sialkot raised USD $100,000 for Kamara’s family, and his widow would continue to receive his monthly salary. Police arrested the most wanted accused.

Sialkot Bar decided not to appear on behalf of the culprit’s. Punjab Chief Minister Usman Buzdar directed to ensure that the trial of the suspects is completed and file the case in court within 14 days. The police have, so far, arrested 139 people of which 34 are main suspects.

Here in Sri Lanka MPs, ministers, clergy and others visited Priyantha’s house, expressedcondolences and extended support to the family. Opposition Leader Sajith Premadasa visited Priyantha’s house and donated two million rupees and a laptop computer to the children.

The Government of Sri Lanka promised to grant aid worth Rs 2.5 million to Kumara’s family. The Foreign Minister Prof. G L Peiris met the Actg. High Commissioner of Pakistan in Colombo Tanvir Ahmad to discuss matters relating to financial security of Priyantha’s family.

Activist’s protested outside Pakistan’s High Commission in Colombo. The Sinhale National United Alliance demanded the Pakistan Government pay Kumara’s family US $ 1 million apart from asking for a written apology for the killing from Prime Minister Imran Khan’s government.

This contrasts vividly with the treatment meted out to the peace-loving Muslim Community in Sri Lanka who has been subject to violence involving killing, burning of commercial, residential properties and mosques besides burning Holy Quran and even urinating on them ever since the end of the ethic war in May 2009. It is now discerned that this catastrophe appears to have been pre-planned by successive governments.

In the aftermath of the war there began a sinister campaign portraying Muslims as a threat to Sinhalese, Buddhism and the country. Then came the kidnapping of Muslim businessmen followed by “grease yaka” mayhem when Muslims were attacked during the holy month of Ramadan and prevented from attending the night Taraveeh “prayers while women lived in fear until men folk returned home.

A Buddhist monk with six of his henchmen demolished more than four centuries old shrine of Sheikh Sikkandar Waliullah in Anuradhapura on 14 June 2011. This was followed by vandalism at the Dambulla mosque led by Ven. Inamaluwa Sumangala Thero on Friday 20 April, 2012.

British citizen Khuram Shaikh came to Sri Lanka in 2011 with his Russian girl friend to spend the Christmas holiday. His girlfriend was gang raped and Khurram Shaikh was brutally attacked and killed.

Since then one after the other Sinhala extremists began attacking mosques, religious schools, street demonstrations with posters of pigs with the Arabic word ‘Allah’ on its face, posters of Holy Ka’ba with a dog on it, attacking girls wearing hijab and abaya and many more.

This continued until the well-organized attacks on Muslims and their properties in Aluthgama, Dharga Town and Beruwala following the highly inflammatory speech by lawless Buddhist monk Galagoda Atte Gnanasara Thero used by the government to terrorize Muslims.

They looted and burnt Muslim owned properties, burnt mosques, copies of Holy Quran and urinated on them besides shooting and killing a father of two children during curfew hours under the watchful eyes of police.

Hundreds of Muslims became paupers overnight. Fed up of violence around 95 percent of Muslims, voted for Maithripala Sirisena-Ranil Wickremesinghe government to power in 2005 only to realize they were no better.

Under Maithri-Ranil government Muslims in Gintota were attacked followed by organized attacks in Ampara. In March 2018 Muslims in Digana and other villages in the central hills were attacked, looted and their commercial and residential properties and mosques burnt. The area looked like battlefield.

In Digana, a 27 years old Muslim youth Abdul Basith was burnt alive to death. A doctor at Teldeniya hospital refused to treat a bleeding Muslim saying Muslims are terrorists. These senseless attacks continued until the Easter Sunday bombings and killings involving few Muslims in April 2019.

The Maithri-Ranil government promptly imposed emergency regulations, declared a campaign demonizing Islam, projected every Muslim a terror suspect, deployed forces to search Muslim owned properties from mosques, houses, business establishments and took to custody Muslim men and women on ridiculous allegations and produced before courts after keeping in custody.

Insulting religious feelings of Muslims troops entered mosques with boots accompanied by sniper dogs during the Holy Month of Ramadan fast. Under such frightening atmosphere, President Sirisena left to China to attend an insignificant conference that did not need the presence of a head of state leaving Muslims at the mercy of mob.

On the same day a mob of around 500 with iron rods, swords and other such items began their killing spree. They burnt and destroyed around 30 Muslim villages.

Sinhala three wheel drivers refused to take a severely battered Muslim dragged on the street to hospital. In the process he died. A fasting Muslim was chopped to death.

In Wennappuwa a forty nine year old furniture trader M.S. Fouzul Amen was at home with his family to end the Ramadan fast when mob started to smash his vehicle. Ameen came out to stop. The mob turned on him and slashed his neck with a sword, poured turpentine on his face and left to die in the presence of his 16 years old son Ajmir.

Fasting Muslim women grabbing their children ran to Sinhalese neighbors for safety. Some accommodated and even gave food while others chased them out.

Organized thugs began attacking and burning mosques, houses, business establishments, vehicles and whatever owned by Muslims under the watchful eyes of the forces. It started from Chilaw before spreading to Gampaha, Kurunegala, Nikawaratiya and many other places.

Mobs laid siege to the Kuliyapitiya, Hettipola, Aukana, Kottampitiya areas and moved to Nikaweratiya town area driving Muslim families, during the month of Ramadan fast, into paddy fields for safety. They burnt vehicles and attacked passengers. At least three mosques were attacked.

Maithri-Ranil government made no moves to stop the violence.

Sinhala lawyers refused to appear for Muslims taken into custody, doctors refused to treat Muslim women, Muslim shops were boycotted and prevented from trading in the market and some temples began advising Buddhists not to deal with Muslims.

Justifying the violence the mainstream media unleashed a full-scale campaign demonizing Islam and describing Muslims as terrorists. The mob functioned as government within the government and moved through towns during curfew hours in full view of the police.

Now the question is where were the MPS, ministers, politicians, demonstrators, activists and others who flocked to Priyantha’s house when Muslims were persecuted only because they were Muslims?

The Presidential Commission inquired into Easter Sunday killings recommended criminal charges against Maithri, Ranil and top officials. However they are free and still in politics. This happened Dhammadipa which is today on the verge of political, economic and social collapse due to racist politics.

Isn’t it time that those who follow Buddha’s Buddhism come forward to lead the country, bring communities together and march towards a better Sri Lanka for the common good of all and turn the island once again into a land of peace and harmony?     

The post Lynching In Sialkot & Burning Alive In Sri Lanka – A Comparison appeared first on විවරණ.